Greece, I am sorry – Φάκελος οργάνωση ΙΙ

Picture by andymangold

Οργή, στενοχώρια, άδικο.

Η άδεια διαμονής μου λήγει στις 24.2.2010. Όπως είναι λογικό θέλω να την ανανεώσω, όχι πλέον για τις σπουδές μου αλλά ως εργαζόμενος πολίτης της ΕΕ που διαμένει στην Ελλάδα. Προσκόμησα ΦΕΚ της εταιρίας βεβαίωση πρόσληψης, βεβαίωση από την διεύθυνση προσωπικού ότι εργάζομαι στην εν λόγω εταιρία, την άδεια διαμονής, διαβατήριο. Ότι μου ζητήθηκε δηλαδή.

Ο υπάλληλος του Αστυνομικού Τμήματος Αλλοδαπών Δυτικής Αττικής επιμένει να προσκομίσω πληρεξούσιο από το ΔΣ της εταιρίας που θα πιστοποιεί ότι η Διευθύντρια Προσωπικού έχει το δικαίωμα προσλήψεων. Δεν είναι εύκολη διαδικασία το να ζητήσω από το Δ.Σ., ή τους νομίμους εκπρόσωπους ενός ομίλου να παραβρεθούν μαζί μου για το γνήσιο υπογραφής σε ΚΕΠ. Ή έχετε δει πολλους προέδρους εταιριών να έχουν τον χρόνο για κάτι τέτοιο;

Είμαι απλώς εργαζόμενη, νομοταγής και ενεργός πολίτης.

Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι για μια απλή κατάθεση εγγράφων πρέπει να γίνουν πολλά τηλέφωνα και να δαπανήθει πολύς χρόνος σε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις ώστε να μάθω για τις διαδικασίες ανανέωσης. Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται για την απαράδεκτη, αγενέστατη συμπεριφορά ανθρώπου που εργάζονται για λογαριασμό του δημοσίου (υπηρετούν δηλαδή την ομαλή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού).

Ούτε θέλω να σκεφτώ τι πρέπει να υποστεί ένας πολίτης τρίτης χώρας.

Ντρέπομαι για λογαριασμό σας, κύριοι. Ντρέπομαι που ευθύνεστε για την ταλαιπωρία πολλών συνανθρώπων και συν πολιτών σας. Ντρέπομαι που υπηρετείται σε δημόσιους φορείς, με τον όποιο τρόπο, και δεν κατέχετε ούτε την αξιοπρέπεια να σεβαστείτε το αξίωμα σας.

24.02.2010 λήγει η άδεια διαμονής μου, και θα πρέπει να υποστώ μάλλον και την ερώτηση με ύφος από τον υπάλληλο του Αστυνομικού Τμήματος Αλλοδαπών Δυτικής Αττικής “Γιατί δεν την ανανεώσατε εγκαίρως, κυρία;” Θα το υποστούμε, κύριοι, όπως και όλες τις συνέπειες. Εσείς θα έχετε συνέπειες για την συμπεριφορά σας, για την μη γνώση σας; Πολύ αμφηβάλλω.

Γιατί άραγε, κύριοι;

Ελλάδα, συγνώμη.

Τα σέβη μου

Live your myth in Greece…Φάκελος Οργάνωση

Picture by Nasos Efstathiadis Photography

Η υπομονή μου με τις δημόσιες υπηρεσίες είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά θέλω να φωνάξω και δεν το κάνω. Ένα παράδειγμα είναι η έκδοση της άδειας διαμονής. Μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, όπως και η διαπίστωση ότι χρειάζομαι ένα τέτοιο έγγραφο ως πολίτης της ΕΕ στην Ελλάδα. Μην τι άλλο μου προσέφερε ένα εξαιρετικό δείγμα για το εύρος της κοινωνικής παιδείας που παρέχεται στους υπάλληλους δημοσίων υπηρεσιών όπως είναι τα αστυνομικά τμήματα, ειδικά τα τμήματα αλλοδαπών. Μην παρεξηγηθώ, θεωρώ ότι είναι σημαντικό το έργο αυτών των υπηρεσιών για την ομαλή λειτουργιά της πολιτείας αρκεί να εκτελείται με υπευθυνότητα και συνέπεια, και σε αυτά δυστυχώς ή ευτυχώς ανήκει και η εκπαίδευση σε θέματα ψυχολογίας και ανθρωπινής συμπεριφοράς.

Τυχαίνει, άνθρωποι είμαστε ότι χάνονται διαβατήριο και δίπλωμα οδήγησης στον ΗΣΑΠ, στον δρόμο προς το γραφείο. Διαδρομή Αττική- Κηφισιά, λίγο στρίμωγμα, κόσμος, δεν θέλει και πολύ για ικανούς ταχυδακτυλουργούς να δράσουν αποτελεσματικά. (Ρε, φιλαράκο, το πορτοφόλι μπροστά μπροστά δεν σου έκανε; Ήθελες χαρτιά; Πολύ θα ήθελα να ξέρω τι έκανες με ένα Αυστριακό διαβατήριο που ακυρώθηκε επιτόπου.)

Την επομένη, μοιραζόμαστε με φίλο στις αναγκαίες υπηρεσίες. Αναλαμβάνει εκείνος τράπεζες και εφορία για τα παράβολα όσο είμαι στις φωτογραφίες, φωτοτυπίες και στα τηλέφωνα. Πάμε αστυνομία, πρεσβεία και ΚΕΠ. Στο ΚΕΠ, το ευγενέστατο προσωπικό κάνει μια εύστοχη παρατήρηση: «Ρε Ελληνίδα είναι το κορίτσι. A,ρε Ελλαδάρα τα έκανες μαντάρα. To ταλαιπωρούν το παιδί μας άδικα. Δεν ντρεπόμαστε;» Να ντραπούμε, όχι για μένα, αλλά για την ταλαιπωρία ανθρώπων σε ανάγκη, σε όποια ανάγκη.

Όχι, ότι μου αρέσει η διαδικασία. Όχι, πως δεν με πονά ότι δεν είμαι Ελληνίδα στα χαρτιά. Θα μπορούσα να ξεστομίζω την κριτική μου πιο εύκολα, θα είχα και τυπικά το δικαίωμα να την εκφράσω. Δεν θα μου έλεγαν ότι είμαι Ελληνίδα μόνο όταν με συμφέρει.

Σαν νομοταγής πολίτης γνωρίζω ότι η άδεια διαμονής μου θέλει ανανέωση πλέον. Αυτό που δεν κατανοώ είναι ότι πρέπει να περάσω για μια τυπικά απλή διαδικασία, τρεις εργάσιμες μέρες στο τηλεφωνο για να μάθω ποια είναι τα απαραίτητα δικαιολογητικά και σε ποια υπηρεσία να απευθυνθώ.

Περάσα τηλεφωνικά από ΚΕΠ Αλλοδαπών σε Αστυνομική Διεύθυνση Αλλοδαπών,Τμήμα Αλλοδαπών, ΚΕΠ, Δήμο, Νομαρχία, Αστυνομικό τμήμα περιοχής, ΚΕΠ και ξανά Δήμο. Τα σχετικά site χαοτικά, εν μέρει ανενημέρωτα ή με πληροφορία που διαψεύδει ακόμα και η ίδια δημόσια υπηρεσία στην οποία ανήκει.

ΝΑΙ, οι πολίτες της ΕΕ χρειάζονται άδεια διαμονής στην Ελλάδα. Ας πούμε ότι δέχομαι πως αυτό γίνεται για τυπικούς λόγους. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό , μια που είναι σχετικά απλή διαδικασία, σαν μια απλή κατάθεση εγγράφων με μια αίτηση, πρέπει να γίνεται και από τα ΚΕΠ.

Δεδομένο είναι, πως  η δυσλειτουργία του κρατικού οργανισμού ή η λειτουργιά του δημοσίου δεν λύνεται με διαδικτυακές διαβουλεύσεις. Εδώ απαιτείται οργάνωση και το πολιτικό κόστος αυτής. Ένα σύγχρονο αναπτυγμένο δημοκρατικό κράτος αυτό υποτίθεται πως πράττει.

Υ.Γ. Αναζήτησα ένα βράδυ βοήθεια στο Twitter. Σας ευχαριστώ όλους πολύ!

Πραγματικά δεν θέλω να φανταστώ την ταλαιπωρία ενός ανθρώπου σε ανάγκη και χωρίς επαρκή γνώση της Ελληνικής γλώσσας.

O κόσμος του όλος

picture by pedrosimoes7 via Flickr

«Καλημέρα,» λέει μια φωνούλα στην άλλη άκρη της γραμμής. Την ξύπνησε αλλά ξέρει ότι δεν θα του το πει.

«Τι θέλεις  για πρωινό;» και η επιθυμία της μέλημα του.

Τον υποδέχεται με ένα φιλί γλυκό σαν μελί, μια αγκαλιά τρυφερή σαν φρεσκοανθσιμένο τριαντάφυλλο και ένα άρωμα μεθυστικό όπως το γιασεμί.

Τον κοιτούν δυο μάτια, πρασινογάλαζια σαν το πέλαγος. Εκείνος νησί στην καρδιά του πελάγους. Το χαμόγελο της, το βλέμμα της, εκείνη ολόκληρη, ο θησαυρός του.

Την αγκαλιάζει και νιώθει πως τρέμει, την αναπνοή της. Ο άγγελος του, ο κόσμος του όλος.