Πάρε τον χρόνο σου.
Μπορεί να νιώσεις κάποια στιγμή, μπορεί και ποτέ.
Δεν σε πιέζω. Το ξέρεις και το ξέρω.
Άλλο τόσο που φοβάσαι, φοβάμαι. Άλλο τόσο που δεν ξέρεις τι νιώθεις, δεν ξέρω. Το αφήνω να κυλίσει.
Κατάλαβα όμως κάτι και ομολογώ πως μου πήρε πολλά χρόνια:
Διαγράφοντας ένα νούμερο, ένα όνομα από την ατζέντα σου, δεν το διαγράφεις και από την καρδιά σου. Μη γελιόμαστε, ούτε αρχή διαγραφής δεν είναι. Αν θα διέγραφε το μυαλό και η καρδιά με την ευκολία ενός κλικ ή με την βιαιότητα σκισίματος μιας σελίδας, θα ήμασταν μηχανές και όχι άνθρωποι. Mε τον ίδιο τρόπο όλοι θέλουμε στην ζωή μας να νιώθουμε κάποιον κοντά μας.
Είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια, ας την δεχτούμε ως αυτό που είναι- Ανθρώπινη.