Η ζωή δεν είναι σενάριο ταινίας, όσο και να μοιάζει κάποιες φορές και ότι κάνεις ακόμα και για το φαίνεσθαι είναι on camera και δεν μπορείς να κάνεις cut. Σεβαστή η σιωπή αλλά όταν συνοδεύεται από κραυγές επίδειξης, κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής.
Χρωστάμε πρώτα στον εαυτό μας τον ίδιο να είμαστε ειλικρινείς και αληθινοί, μετά στους άλλους. Το πρώτο είναι προϋπόθεση για το δεύτερο. Ανάποδα δεν γίνεται, όσο μου λέει η ταπεινή εμπειρία μου. Λεπτομέρεια.
Καλοκαιρινή ραστώνη ηρεμίας παρέα με βιβλία, σημειωματάρια και φίλους. Με βρήκε το ξημέρωμα με την σκέψη πως όλα είναι μια ιδέα τελικά.
Ήθελα φέτος να μετακομίσω. Τελικά η μετακόμιση πήρε μια ενδιαφέρουσα τροπή και έγινε ταξιδάκι ψυχής. Ένα ταξίδι στο παρελθόν για να διαλέξεις τι θες να έχεις μαζί σου στο παρόν σου και το μέλλον σου.
Μεγάλωσα απότομα ξαφνικά. Κατάλαβα το τι έζησα στα σχεδόν δέκα χρόνια νεαρής ενήλικης ζωής.
Μαλάκα, έχεις ζήσει, όχι αστεία. Έχεις κουραστεί και έχεις βρει δυνάμεις για να συνεχίσεις. Έχεις στενοχωρηθεί και έχεις χαμογελάσει. Έχεις ερωτευτεί, έχεις αγαπήσει.
Κλείνω την ντουλάπα. Πέρασαν έξι ώρες. Βλέπω τις εφτά σακκούλες γεμάτες αναμνήσεις, τις πάω στο κάδο. Ανεβαίνω την σκάλα τους σπιτιού. Κλείνω την πόρτα και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Χαμογελάω.
Κοπελιά, πάμε! 🙂