Με αφορμή την επίσκεψη των Ελλήνων blogger στο Ευρωκοινοβούλιο την προηγούμενη βδομάδα, έχοντας επεξεργαστεί ένα φάσμα του υλικού που έχουν μοιραστεί μέχρι και σήμερα μαζί μας (ο όγκος είναι τεράστιος, ενημερώνεται τακτικά αυτές τις μέρες οπότε παραδέχομαι ότι έχω πάρει άπλα μια εικόνα του), αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω θέση για το θέμα των ψηφιακών και των ευρύτερων ελευθέριων. Όχι σαν blogger αλλά πολίτης, όπως διατυπώνει πολύ σωστά ο φίλος Oneiros.
Είναι πλέον δεδομένο ότι οι ελευθέριες καταλύονται όλο ένα και περισσότερο. Οι άνθρωποι που εκφράζουν την αντίσταση τους δεν είναι τρομοκράτες ούτε αντί- εξουσιαστές αλλά ενεργοί πολίτες με ανησυχίες για το μέλλον, με φιλοδοξίες και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Θα συμφωνήσω με την Ευρωβουλευτή Sophia in’t Veld, ότι εάν δεν έχεις κάτι να κρύψεις δεν έχεις ζωή.
Ίσως θα πρέπει να θυμηθούμε την έννοια της δημοκρατίας, που εννοεί την συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση, όχι τον έλεγχο τους από την εκάστοτε κυβέρνηση τους. Στο όνομα της ελευθέριας έχουν θυσιαστεί και θυσιάζονται καθημερινά άνθρωποι. Εμείς, όντας πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνειδητά δεν αναφέρομαι σε ολόκληρη την Ευρώπη), έχουμε την δυνατότητα συμμετοχής στην διακυβέρνηση και δεν την αξιοποιούμε.
Αμελούμε το πολύτιμο αγαθό της ελεύθερης έκφρασης επειδή πιστεύουμε ότι δεν μας αφορά. Το να συμμετέχουμε στα κοινά δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των κομμάτων και των στελεχών τους, είναι δικαίωμα και υποχρέωση των πολιτών. Οι blogger που ασχολούνται με τα κοινά, δεν κάνουν τίποτα λιγότερο ή παραπάνω από αυτό.
Δεν γνωρίζω το πως έγινε οι επιλογή των blogs που θα εκπροσωπούνταν στις Βρυξέλλες. Μου αρκεί ότι δεν άνηκαν όλοι σε έναν κομματικό χώρο και μπόρεσαν έτσι να εκφράσουν μια πολυχρωμία απόψεων. Δεν γνωρίζω κατά πόσο ήταν αντικειμενικά τα κριτήρια της επιλογής τους. Σημασία έχει ότι έδωσαν σε μια ανησυχία των πολιτών φωνή.
Όσοι με εκφράζουν προσωπικά επειδή μοιραζόμαστε παρόμοιες απόψεις αλλά επειδή είμαστε και φίλοι το γνωρίζουν. Σε αρκετούς έχω εκφράσει την εκτίμηση μου είτε γραπτώς είτε προσωπικά. Και σε κάποιους θα ήθελα να πω να κοιτάξουν λίγο πέρα από τον χαβαλέ και την «δουλίτσα» τους και να ξεκινήσουν μετά την επίσκεψη τους στο Ευρωκοινοβούλιο να δραστηριοποιηθούν περισσότερο για τα ψηφιακά (και όχι μόνο) δικαιώματα ΜΑΣ.
Blogo-γραφία: amarkos.gr, magicasland.com, vrypan.net, oneiros.gr, greekgastronomer.com, adeligia.net, tsimitakis.wordpress.com, blog.cosmix.org, metablogging.gr, e-diva.eu, elawyer.blogspot.com, g700.blogspot.com, nylon.gr, voteforliberty.wordpress.com, pestaola.gr, nikosvasilakos.gr, proxeirotetradio.blogspot.com, blogs.hiveworks.com, arkoudos.com, papanotas.wordpress.com, neolaia.gr (αν δεν πρόλαβα να διαβάσω ακόμα όλα τα σχετικά posts ζήτω συγνώμη, αλλα αυτα πρόλαβα μέχρι στιγμής)
Σχετικά δημοσιεύματα στον τύπο e-tipos.gr, enet.gr και «Για τις ελευθερίες στο Διαδίκτυο» του Αστέρη Μασούρα (digitalrights.gr)
Όχι «των Ελλήνων blogger» αλλά απλά «Ελλήνων blogger»: δε νομίζω να βρέθηκαν εκεί όσοι Έλληνες διατηρούν blog. Έτσι δεν είναι;
Σωστή η παρατήρηση σου. Εννοούσα «την ομάδα Ελλήνων blogger», αλλά «ομάδα πολιτών» θα ταίριαζε εξίσου.
Όπως και στην πολιτική, οι θίασοι και τα μπουλούκια δεν υποκαθιστούν πλειοψηφίες. Υποτίθεται πως τις εκπροσωπούν όμως, προκειμένου να έρθουν σε συναλλαγή με την πραγματική εξουσία – που δεν είναι άλλη από μία μειοψηφία με ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και μπάτσο με γιλέκο στην είσοδο.
Ανάλογα με το ποιοί απαρτίζουν έναν τέτοιο θίασο, μπορεί να αποδειχτεί επιτυχημένη η παράσταση που θα ανέβει (στις Βρυξέλλες ή στις Βερσαλίες, το ίδιο κάνει) και το κοινό να χειροκροτήσει ικανοποιημένο. Μέχρι εκεί όμως. Αν περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα οι εκάστοτε προσκεκλημένοι ευρωβουλευτών είμαστε μακριά νυχτωμένοι. Και το λέω αυτό χωρίς καμία διάθεση να υποτιμήσω ή να προσβάλλω όσους έδωσαν το παρών στη συγκεκριμένη επίσκεψη.
Η συζήτηση δεν είναι περί πλειοψηφίας ή μειοψηφίας, αλλά περί ενεργών πολιτών είτε blogger είτε μη. Αν θέλεις να αλλάξεις κάτι στον κόσμο, ξεκινά να αλλάξεις ο ίδιος τον τρόπο συμπεριφοράς σου. Η εκάστοτε επίσκεψη πολιτών σε δημοκρατικό όργανο ( στη περίπτωση πας blogger ταξίδεψαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες) είναι σημαντική εξέλιξη του πολιτικού διαλόγου και μας αφορά όλους άμεσα. Άσκησα κριτική στον βαθμό που το έκρινα αναγκαίο. Δεν ξέρω αν βασίζεσαι μόνο στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας όπου έχει ξεχαστεί ότι σε μια δημοκρατία οι πολίτες λειτουργούν την Δημοκρατία. Προτιμώ να είμαι ιδεολογικός άνθρωπος παρά μίζερος. Παντού υπάρχουν αξιόλογοι και λιγότερο αξιόλογοι άνθρωποι