Κάπου βορειοδυτικά της Αθήνας, σ’ ένα από τα πιο ονειρεμένα μέρη την εποχή τον Χριστουγέννων, στη Βιέννη. Έξω μια χιονοθύελλα και βαθμοί κάτω από το μηδέν. Ένα παλιό παιδικό δωμάτιο. Φιλοξενούσε για πολλά χρόνια όνειρα, σκέψεις, μυστικά. Το 2004 μετράει τις πρώτες μέρες του. Μια φοιτήτρια μετράει τις μέρες μέχρι την αναχώρηση της για Αθήνα. Τελευταίες μέρες διακοπών και η χειμερινή εξεταστική να πλησιάζει. Μυαλό για διάβασμα υπάρχει, έλλειπε η διάθεση για μελέτη εκείνο το βράδυ. Διάθεση για κουβέντα και ενημέρωση υπήρχε. Περισσότερο για κουβέντα για να είμαστε ειλικρινής.
Το 2004, η ηρωίδα μας είναι ιδεολόγος και ρεαλίστρια μαζί. Ρομαντική μέχρι τελικής πτώσεως. Ένα άγριο- κόριτσο, ανδράκι με ένα σπαστικό τσαμπουκά, αλλά ψυχούλα. Όσο δυνατή είναι με την πρώτη μάτια τόσο δυνατά χτυπάει και η καρδιά της για τους ανθρώπους που αγαπάει. Πάντα μαχητής. Αφοσιωμένοι σε ότι κάνει και πιστεύει.. Ανήσυχο πνεύμα.
Κάθεται λοιπόν στον υπολογιστή της να περάσει η ώρα χαζεύοντας στο διαδίκτυο. Ανοίγει το ICQ ( ήταν τότε πολύ της μόδας, να τσατάρεις στο ICQ), κάνει ένα search για νέο θύμα επικοινωνίας
Να μάθει και τίποτα καινούργιο, έναν νέο άνθρωπο. Θύμα βρέθηκε με επιτυχία. Την αλλάζει χωρίς την θέληση του. Επηρεάζει την πορεία της χωρίς να το ξέρει. Το μόνο που γνωρίζει είναι ,ότι του ζητά την συμβουλή του κάποιες φορές. Τον σέβεται, τον θαυμάζει, χαίρεται όταν είναι καλά, ανησυχεί όταν δεν είναι. Γι’ αυτόν είναι πάντα «η μικρή». Περίεργη σχέση.
Μια μέρα πριν την αναχώρηση της για Αθήνα. Δεν της αρέσει η ιδέα ότι δεν την περιμένει κάποιος εκεί. Βέβαια, αυτή την φορά την περίμενε κάποιος στο αεροδρόμιο χωρίς να την έχει δει ποτέ του, χωρίς να έχει ακούσει ποτέ την φωνή της, γνωρίζοντας μόνο τις γραμμές διάλογου που του φανέρωνε η οθόνη του υπολογιστή του. Λίγα χρόνια αργότερα μια διαφημιστική καμπανιά για την σοκολάτα Lacta θύμιζε πολύ το σκηνικό στο αεροδρόμιο τότε.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BNFjQbTLSqs]
Η διαφορά είναι ότι η σκηνή μας δεν ήταν ρομαντικής φύση. Στην πορεία η ιστορία μας συνοδεύτηκε όμως με Lacta αλλά και Μαυροδάφνη και pop corn. Μια από αυτές τις στιγμές που αδυνατείς να τις περιγράψεις γιατί σου λείπουν οι λέξεις, απλά τις ζεις.
One thought on “Ένα γλυκό κομμάτι της ζωής”