Όχι στο όνομά μας αφήστε ένα σχόλιο »

Αναδημοσιεύση από κείμενο της πρωτοβουλίας “ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ” :

Καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα κτλ να δημοσιεύσουν την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008 το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν. Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες που το υιοθέτησαν. Συντονιστικό blog εδώ.


# #

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω” – Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις 3 Νοεμβρίου, μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις 3 Νοεμβρίου, σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση – καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Written by argos

20 Νοέμβριος 2008 στο 9:09 π.μ.

Moments…

Καιρός κρύο,καιρός για δυο. Λέμε τώρα. Καιρός να σκορπίσουν αρωματικά κεριά ημίφως και ζεστασιά σε ένα σκοτεινό διαμέρισμα. Στιγμές cocooning τα βράδια. Μοναχικό χόμπι για πολλούς. Τι τα θέλω να ρομαντικά τραγούδια και την ανάλογη ατμόσφαιρα, αφού δεν με σηκώνει. Νοέμβρης, μήνας γλυκόπικρης μελαγχολίας.

Αυτός ο χειμώνας ζήτα γερά νεύρα, απολυτό αυτοέλεγχο, και προπάντων στόχους. Τι λέει η ατζέντα για αύριο; Τηλέφωνα το πρωί, συνάντηση επαγγελματική, βιβλιοθήκη Παντείου για το μεταπτυχιακό, διδασκαλία στο φροντιστήριο, βραδινός χαλαρός καφές με έναν καλό φίλο. Το πρόγραμμα γεμάτο. Ο χρόνος ελάχιστος. Τελευταία και ο ύπνος απλή πολυτέλεια. Projects που τρέχουν …Μη ξεχάσω να φορέσω το καλύτερο μου χαμόγελο. Επειδή είναι η καλύτερη θεραπεία, μετά την αγκαλιά. Η ανάγκη για αληθινό συναίσθημα φαίνεται να μεγαλώνει στις μέρες μας. Μεγαλύτεροι μου, οι γονείς μου, λένε ότι η γένια μου είναι άτυχη, γιατί ζει σε μια εποχή που στερείται ερωτισμού και ρομαντισμού. Χάθηκε η μαγεία λένε. Δεν έχουν και άδικο. Λίγες είναι οι στιγμές μαγείας που ζούμε. Ίσως δεν τις αναζητάμε κιόλας, επειδή χανόμαστε στον απόηχο της καθημερινότητας, της δουλειάς.

Μια συμβουλή: Σταθείτε μια στιγμή. Μη βιαστείτε να κλείσετε το τηλέφωνο, όταν είναι ένα αγαπημένο πρόσωπο στη γραμμή. Δώστε χρόνο. Προσέξτε το φως της ημέρας. Εκτιμήστε τις μικρές χαρές της ζωής. Αυτές κάνουν την διαφορά στη daily routine μας.

Περί διαλόγου γενικώς, διαπολιτισμικού ειδικώς

Το πολιτισμικό μωσαϊκό αποτελείται από διάφορες μορφές πιστής, φιλοσοφίας ζωής και κοσμοθεωρίας.

Σήμερα οι κοινωνίες μας δεν κινούνται πλέον σε ένα εθνικά περιορισμένο περιβάλλον, αλλά σε πολυπολιτισμικό. Φόβος, προκαταλήψεις και παρεξηγήσεις μπορούν να είναι το αποτέλεσμα. Σε αυτή την περίπτωση, κάποιες ομάδες συνανθρώπων μας περιθωριοποιούνται, γίνονται θύματα διακρίσεων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφιέρωσε το 2007 στην Ισότητα Ευκαιριών, ενώ το 2008 στο Διαπολιτισμικό Διάλογο.
Στη διάρκεια της χρόνιας συζητήθηκαν διάφορες πτυχές της συγκεκριμένης θεματικής Ο διάλογος μεταξύ των θρησκειών, πολυγλωσσία και ο νέος ρόλος των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ο τρίτος αποτέλεσε την τελευταία θεματική συζήτηση της χρόνιας την περασμένη εβδομάδα.

«Μόνο μια καλύτερη εκπαίδευση των μέσων μπορεί να βοηθήσει το κοινό να ξεχωρίσει την ποιοτική πληροφορία από την υπόλοιπη. Ειδικά σε περιόδους ενδυνάμωσης εθνικιστικών και ρατσιστικών τάσεων», τονίζει η Christa Pets, εκπρόσωπος στο Ευρώ- κοινοβουλίου.
Το Ευρώ- κοινοβούλιο επεξεργάστηκε μια έκθεση για την σημασία της πρόσβασης των Ευρωπαίων πολιτών στα νέα και παλιά μέσα, και την δυνατότητα παραγωγής περιεχομένου.
Έγγραψε σχετικά: christideli

Ν_irgdenwo daheim- Πουθενά σπίτι

«Πουθενά σπίτι – Στάσεις αναζητούντων ασύλου στο ταξίδι τους για το αβέβαιο.»
Αυτός είναι ο τίτλος μιας πρωτοβουλίας νέων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Νέων 2008. Η συγκεκριμένη βραβεύτηκε ως ένα από τα καλύτερα εγχειρήματα νεανικής πολιτικής στις 5 Νοεμβρίου στις Βρυξέλλες.

Η φετινή διοργάνωση κινήθηκε στο πνεύμα του Διαπολιτισμικού Διαλόγου Η δουλειά των νέων από την Αυστρία ξεχώρισε. Κατά τη διάρκεια της έρευνας τους για τη θεματική του ασύλου στη χώρα τους, ανακάλυψαν μια αυξημένη ανάγκη για ενημερωτικό υλικό. Ξεκίνησαν να παράγουν μπροσούρες, αφίσες, φωτογραφικό υλικό αλλά και μια ταινία μικρού μήκους ώστε να παρουσιάσουν τα βήματα των προσφυγών από τη φυγή μέχρι τις νέες συνθήκες διαβίωσης στην ξένη χώρα. Οι νέοι ήρθαν σε επαφή με άτομα σε αναζήτηση ασύλου αλλά και με τους διαφόρους αρμόδιους οργανισμούς στην Αυστρία.

Οι νέοι της Ευρώπης εξέφρασαν σε όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους προβληματισμούς τους για την ένταξη τους ως ενεργό κομμάτι της κοινωνίας, όπως και ζητήματα απασχόλησης και ποιότητας ζωής Το γεγονός εκμετάλλευσης των νέων ως φθηνό εργατικό δυναμικό πάρα ως το πιο δημιουργικό στάθηκε σταθμός στη συζήτηση με τους αρμόδιους θεσμούς. Οι νέοι της Ευρώπης επισήμαναν τον σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στην ισότητα σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής ( Άρθρο 21 του Ευρωπαϊκού Χάρτη)

Το νέο πάντα τρομάζει τα μυάλα στένων αντιλήψεων

Μπορείς να πουλάς επανάσταση όσο θέλεις, αλλά δεν θα σε πιστέψει κάνεις αν δεν την κάνεις. Ο τσαμπουκάς και τα υπονοούμενα δεξιά και αριστερά κάνουν εντύπωση άλλα μόνο με την πρώτη ματιά. Αν τελικά πίσω από τον τσαμπουκά κρύβεται ένας άνθρωπος δειλός που προτιμά τα πίσω μαχαιρώματα αντί τον απευθείας είναι μάλλον παράδειγμα προς λύπηση. Θλίβομαι όταν βλέπω δήθεν αυθεντίες να κατηγορούν κάθε τι νέο, καινούργιο, φρέσκο. Έγινε μόδα ο φόβος προς κάθε τι νέο.
Άκρως συντηρητική συμπεριφορά. Κρίμα, κρίμα. Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε σε τούτα εδώ τα μέρη κάτι. Μα πως το λένε, κάτσε να το θυμηθώ..Την επανάσταση κάποιων έναντι μιας δικτατορίας…Πολυτεχνείο. Σας λέει κάτι; Και φέτος θα είμαστε εκεί. Θα καταθέσουμε ένα λουλούδι εις μνήμην των Θυμάτων. Θα λάβουμε μέρος στην πορεία. Θα καταγράψουμε με όλες τις αισθήσεις μας τα γεγονότα της μέρας. Όχι, δεν αριστερίζω, ανθρωπίζω. Χαιρετώ σας προς το παρόν γιατί έχω να κάνω και κάτι χρήσιμο για την κοινωνία σήμερα. Και όσοι δεν κατάλαβαν τούτες εδώ τις γραμμούλες: Δεν πειράζει.

Η ανθρωπιά στα κελιά δεν σταματά

Ξεχνάμε συχνά ότι είμαστε άνθρωποι και ότι είναι ανθρωπινό να κάνουμε λάθη Οι κρατούμενοι σε Σωφρονιστικά Ιδρύματα είναι άνθρωποι και είναι στο χέρι της κοινωνίας να τιμωρεί με ανθρωπιά. Αυτό είναι το το μήνυμα πρέπει να περάσει στον κάθε κρατούμενο Άσχετα από το έγκλημα που έχουν πράξει παραμένουν άνθρωποι, είτε ψυχολογικά ασθενής, είτε κοινωνικά ασθενής. Οφείλουμε να σεβαστούμε την ανθρωπινή αξιοπρέπεια και ζωή
Για αυτή την αξιοπρέπεια μάχονται μαζί με τους κρατουμένους και κάποιοι υπάλληλοί των ιδρυμάτων Από Δευτέρα 3 Νοεμβρίου απέχουν συσσιτίου και θα προχωρήσουν σε απεργία πείνας όσοι δεν το έχουν πράξει ήδη. Δίνουν στο αίτημα τους φωνή και μας καλούν όλους να τους υποστηρίξουμε στον αγώνα τους για ανθρωπινή αξιοπρέπεια. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι θα τους δώσουμε το χέρι μας και να φωνάξουμε μαζί τους.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων οργανώνει μια συναυλία αλληλεγγύης τη Δευτέρα 10 Νοέμβριου, στις στις 7 μ.μ. στα Προπύλαια με τους Γιάννη Αγγελάκα, Φοίβο Δεληβοριά, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Παύλο Παυλίδη and the b-movies, Ζορζ Πιλαλί, Μανώλη Φάμελο, Ελελεύ, Locomondo (unplugged), Μagic de Spell, Ρόδες και Flaco.
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ. ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Έγραψαν για το θέμα μεταξύ άλλων: christideli ,indy, inlovewithlife, keli.gr, oneiros, Στράτος Κερσανίδης

Yes, we can. Change.

Ο Barack Obama, υποψήφιος στις αυριανές προεδρικές εκλογές, κυριαρχεί τις τελευταίες εβδομάδες σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Yes, we can. Change. Αίτημα για αλλαγή. Αίτημα για έναν κόσμο καλύτερο, πιο ανθρώπινο. Αίτημα για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Αλλαγή- Αίτημα επίκαιρο όπως πάντα. Η ανάγκη για την πίστη σε έναν ηγέτη δεν την έχει μόνο ο λαός των ΗΠΑ, άλλα και της Ευρώπης. Έλλειψη πολιτικής για την κοινωνία. Έλλειψη παροχών. Έλλειψη ποιότητας ζωής.
Οι φίλοι του radiobubble ( Αντρέας, Ματθαίος, Αστέρης, Ροδιά, Contrabbando, Λέσχη, Greek Gay Lolita,Νίκος, Γιώργος Πάντζαρης) θα μας κρατήσουν συντροφιά αύριο. Η αυριανή μέρα θεωρείται κρίσιμη για το μέλλον της Αμερικής και για ολόκληρο τον πλανήτη. Θα δικαιωθεί τελικά πολυέξοδη προεκλογική καμπανιά του Obama;
Για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς. Βλέπω το γεγονός αυτών των εκλογών από μια σκεπτική γωνία, όπως όλα τα πολιτικά γεγονότα άλλωστε. Είτε η Αμερική αποφασίσει να αλλάξει την πολιτική της σκηνή είτε όχι, ελπίζω το καλύτερο.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=jjXyqcx-mYY]

Χίλιες σιωπές…

Φθινόπωρο στην πόλη της Αθήνας. Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα, χίλιες φωνές και χίλιες σιωπές. Ο ήλιος πλέον χαϊδεύει τρυφερά τα πρόσωπα. Είμαι επισκέπτης σε αυτή την πόλη. Δεν με μεγάλωσε αλλά με ωρίμασε. Άξιες, όπως φίλια και αγάπη φαίνονται λίγες μπροστά στο χρήμα. Εντάσεις μεταφέρονται από την επαγγελματική ζωή στην προσωπική. Ταλαιπωρούμε άδικα τους ανθρώπους μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία μέρα με την μέρα φαίνεται ακόμα πιο μεγάλη. Ατελείωτες ώρες εργασίας, όποιας εργασίας. Ανάλογες ώρες στο τηλέφωνο και τον υπολογιστή για να αναπληρώσουμε λίγη ανθρωπιά στη ζωή μας, να νιώσουμε τους ανθρώπους πιο κοντά μας. Δεν μας αρκεί ποτέ. Αδειάζουμε συναισθηματικά, κουραζόμαστε. Ακόμα και ένα τηλεφώνημα μοιάζει με πολυτέλεια. Η εποχή μας βασίζεται περισσότερο στο να πάρουμε παρά να δώσουμε, και όποιος προσφέρει απλόχερα φαίνεται συχνά κορόιδο. Τελικά όσοι μπορούν ακόμα να δώσουν, είναι οι πραγματικά πλούσιοι μεταξύ μας.
Την περασμένη εβδομάδα οι μαθητές μου ήταν σκληροί μαζί μου. Παιδιά είναι. Δεν διδάσκω μόνο γερμανικά. Προσπαθώ να τους μεταφέρω άξιες. Να τους εφοδιάσω με τα απαραίτητα. Με φωνάζουν με το όνομα μου, όχι «Κυρία». Προτιμώ να τους διδάσκω με μεράκι και αγάπη παρά να κάνω το μάθημα μου και να φύγω. Χαμογελά παιδιών, μάτια που λάμπουν, τα μάγουλα που κοκκινίζουν από αγωνία.
Ακούω, διαβάζω για μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Σκέφτομαι πώς να τους μεταφέρω ακόμα περισσότερα σε λιγότερο χρόνο Δεν ξέρω αν θα μπορέσουν σε λίγους μήνες να παρακολουθήσουν το μάθημα μου, αν οι γονείς τους θα είναι σε θέση να πληρώσουν τα μαθήματα γερμανικών.