Moments…

Καιρός κρύο,καιρός για δυο. Λέμε τώρα. Καιρός να σκορπίσουν αρωματικά κεριά ημίφως και ζεστασιά σε ένα σκοτεινό διαμέρισμα. Στιγμές cocooning τα βράδια. Μοναχικό χόμπι για πολλούς. Τι τα θέλω να ρομαντικά τραγούδια και την ανάλογη ατμόσφαιρα, αφού δεν με σηκώνει. Νοέμβρης, μήνας γλυκόπικρης μελαγχολίας.

Αυτός ο χειμώνας ζήτα γερά νεύρα, απολυτό αυτοέλεγχο, και προπάντων στόχους. Τι λέει η ατζέντα για αύριο; Τηλέφωνα το πρωί, συνάντηση επαγγελματική, βιβλιοθήκη Παντείου για το μεταπτυχιακό, διδασκαλία στο φροντιστήριο, βραδινός χαλαρός καφές με έναν καλό φίλο. Το πρόγραμμα γεμάτο. Ο χρόνος ελάχιστος. Τελευταία και ο ύπνος απλή πολυτέλεια. Projects που τρέχουν …Μη ξεχάσω να φορέσω το καλύτερο μου χαμόγελο. Επειδή είναι η καλύτερη θεραπεία, μετά την αγκαλιά. Η ανάγκη για αληθινό συναίσθημα φαίνεται να μεγαλώνει στις μέρες μας. Μεγαλύτεροι μου, οι γονείς μου, λένε ότι η γένια μου είναι άτυχη, γιατί ζει σε μια εποχή που στερείται ερωτισμού και ρομαντισμού. Χάθηκε η μαγεία λένε. Δεν έχουν και άδικο. Λίγες είναι οι στιγμές μαγείας που ζούμε. Ίσως δεν τις αναζητάμε κιόλας, επειδή χανόμαστε στον απόηχο της καθημερινότητας, της δουλειάς.

Μια συμβουλή: Σταθείτε μια στιγμή. Μη βιαστείτε να κλείσετε το τηλέφωνο, όταν είναι ένα αγαπημένο πρόσωπο στη γραμμή. Δώστε χρόνο. Προσέξτε το φως της ημέρας. Εκτιμήστε τις μικρές χαρές της ζωής. Αυτές κάνουν την διαφορά στη daily routine μας.