Λάθος μου, που δεν ενημέρωσα σε ξεχωριστά post για την κάθε αλλαγή στην επαγγελματική μου ζωή, το έκανα κατά καιρούς στο “about” . Εργάστηκα στην ομάδα διαδικτύου ή αλλιώς στο Media Group του ΣΥΝ (“Συνασπισμός της Αριστεράς και των Κινημάτων της Οικολογίας”). Αυτή η επαγγελματική συνεργασία ξεκίνησε 16 Δεκεμβρίου 2008 και έληξε 28 Φεβρουάριου 2009. Όσο ο Ματθαίος Τσιμιτάκης προσωπικά ως διευθυντής της Ομάδας Διαδικτύου, η ομάδα αλλά και το ίδιο το κόμμα, σεβάστηκαν την πολιτική αυτονομία μου και μη- ταύτιση με οποιοδήποτε κομματικό χώρο. Ο ρόλος μου ήταν συμβουλευτικός- τεχνικός στη ψηφιακή οργάνωση του Γραφείου Τύπου αλλά και σε δράσεις της Ομάδας Διαδικτύου. Η Ομάδα διαδικτύου του ΣΥΝ κάνει τα πρώτα της βήματα σε μια αξιόλογη προσπάθεια, baby steps τα λέω. Έληξα την συγκεκριμένη συνεργασία για προσωπικούς λόγους.
Τεχνικά βοήθησα και στο moderation του live chat στη σημερινή ανοιχτή εκδήλωση του Τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία μου εκεί έφερε κάποιες “επικοινωνιακές παρεξηγήσεις” που έγιναν στην πλατφόρμα του twitter σχετιά με τον ρόλο μου στο moderation. Η παρουσία μου εκεί ήταν ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζει στην Ελλάδα, ως blogger που αποδέχτηκε ένα ανοιχτό κάλεσμα και ως νέα εργαζόμενη γυναίκα (δηλώνω γένους θηλυκού για όσους είχαν αμφιβολία). Σημειώνω ότι αφορμή στάθηκε κυρίως η συμμετοχή του blog “Ημερολόγιο μιας Ξένης” (αναφέρω το blog αντί για την “Ξένη” γιατί η ίδια εξέφρασε την επιθυμία της για αυτό το θέμα και την σέβομαι). Η ομιλία της με συγκίνησε ιδιαίτερα και ένα μεγάλο “Σ’ευχαριστώ, που μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου.” Χάρηκα πολύ που γνώρισα την e-diva από κοντά, που βρισκόταν εκεί επαγγελματικά. Ευχαριστώ τον Τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ για την πρόσκληση και ελπίζω να υπάρξουν κι’ άλλα ανοιγμάτα προς την κοινωνία πολιτών, και ειδικά προς τον ανοιχτό δίαλογο χωρίς στερέοτυπα.
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα τόσο ανοιχτά, ώστε όλες οι πολίτικες (κομματικές) διαδικασίες να είναι ανοιχτές προς όλους. Τα κόμματα πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει και ότι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις εξελίξεις που δείχνουν έναν πιο ενεργό ρόλο των ίδιων των πολιτών, πάρα να λησμονήσουν τις κλειστές βολικές διαδικασίες Βολεύουν αυτές οι πρακτικές, ειδικά αυτούς που τις εκμεταλλεύονται όχι για το κοινό όφελος. Αν θέλουμε να ξεπεραστεί το γεγονός “τα δικά μας παιδιά και τα δίκια τους παιδιά”.
Πολιτικά είμαι πορτοκαλό-μωβό-πράσινο παιδί με γαλάζιο-κόκκινες ρίγες (κάθετες ρίγες για να κολακεύουν και την σιλουέτα), κάτι αντίστοιχο με το “γαλαζοπράσινο παιδί με τις χρυσοκόκκινες βούλες” που λέει η Magica.
Όπως είπε και η Magica με αφορμή την επίσκεψη των bloggers στις Βρυξέλλες: ‘Ίσως τελικά, αυτό που έχουν καταφέρει οι Bloggers σε αντίθεση με τους πολιτικούς είναι το ότι μαθαίνουμε να ακούμε ο ένας τον άλλο μέσα στα πλαίσια του διαλόγου και συζητάμε προσπαθώντας να βρούμε τα κοινά στοιχεία για να προχωρήσουμε λίγο πιο κάτω.”
Προσωπικά δεν κάνω διακρίσεις στους φίλους μου που υπάρχουν σε πολλούς και διάφορους πολιτικούς χώρους. Επαγγελματικά είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, αντικείμενο δουλείας παραμένει η ψηφιακή επικοινωνία. Γράφω ερασιτεχνικά στα δικά μου blogs και φιλικά συμμετέχω και σε άλλα οπότε βρω αρκετό ελεύθερο χρόνο (OpenMag , blogspace , metajournalism , radiobubble , ermou.gr ). Εξίσου ερασιτεχνική, εθελοντική και φιλική είναι η συμμέτοχη μου στο staxyologio για όσους είχαν την απορία αν πληρώνομαι για αυτό.
Υπάρχει περίπτωση να γράψω επαγγελματικά, θα το ανακοινώσω γιατί το πάθημα έγινε μάθημα. Μακάρι να ήταν όλοι υπέρ ανοιχτών διαδικασιών χωρίς στερεότυπα. Αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν αλλάζαμε νοοτροπίες που θέλουν να μην ακούμε το τι έχει να μας πει ο άλλος. Όσο κάνουμε μονόδρομη επικοινωνία, χωρίς να ακούμε, δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξει κάτι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, όχι μόνο στην πολιτική αλλά παντού.
“ What determines effective communication: 30% Your ability to listen, 20% Your ability to respond, 50% Your attitude. Attitude can be positive or negative. YOU choose!”
Αρκετά κούρασα. Ευχαριστώ για την υπομονή και τώρα χώστε τα.
Μπράβο και συμφωνώ. Δεν χρειάζεται όλοι μας να ανήκουμε σε κάποιο κόμμα ή χρώμα ή οτιδήποτε άλλο που θα μας ‘κατατάξει βολικά’ για την κοινωνία.
Ένας επαγγελματίας μπορεί να κάνει δουλειά για ένα κόμμα χωρίς να σημαίνει ότι του ΑΝΗΚΕΙ κιόλας. Επιτέλους ας δούμε τα πράγματα πιο ανοιχτά. Ο υδραυλικός που φτιάχνει την τουαλέτα ενός κομματικού γραφείου…σημαίνει ότι είναι και του κόμματος?
Όσο για το από που πληρώνεται ο καθένας…δικαιωμά του, όπως δικαιωμά του είναι και η αυτοδιαθεσή του.
@Vicky Kolovou Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Γνωρίζουμε ότι οι ανοιχετές αντιλήψεις πολύ συνχά υπάρχουν ΜΟΝΟ στα λόγια και όχι στην πράξη. Όσοι απαιτόυν την ελέυθερια συμμετοχής και άποψης ας μην το απαιτούν μόνο για τον εαυτό τους. Είναι δικαιώμα ΟΛΩΝ!
Δεν παρακολούθησα τι ακριβώς έγινε και γιατί δημιουργήθηκε ένταση κατά την διάρκεια του event, επίτρεψέ μου όμως μικρή υποσημείωση, αν και πρασινοφρουρός και αφισοκολλητής του ΠΑΣΟΚ.
Διαφωνώ στην αντίληψη που τείνει να επικρατήσει ότι μόνο οι bloggers συζητούν και μαθαίνουν να ακούν ο ένας τον άλλον.
Αυτό και αν δεν είναι ρατσιστικό και κάπως εγωιστικό από την πλευρά των bloggers. Και το επικαλείσαι ενώ από την άλλη κατηγορείς τέτοιες πρακτικές σε άλλους χώρους επικοινωνίας. Οι πολιτικοί χώροι είναι και αυτοί χώροι έκφρασης και επικοινωνίας. Με τα καλά τους και τα κακά τους. Όπως και το blogging άλλωστε.
Αυτή η αντίληψη μου δίνει την αίσθηση ότι είναι τεχνητή και δημιουργείται από μια αγχώδη προσπάθεια κάποιων να επιβάλλουν στον κόσμο ότι μόνο οι bloggers είναι δημοκράτες.
Και αυτή η αντίληψη επικρατεί κάθε φορά που ένας ή δύο κάνουν μια παπαριά μέσα στο σύνολο. Αμέσως, η πρώτη αντίδραση: “δεν ξέρουν να συζητούν, ενώ ΕΜΕΙΣ ξέρουμε”.
Δεν είναι όμως έτσι. Ακόμη και η παπαριά έχει το δικαίωμα να ειπωθεί.
Έχω πάει σε άπειρες συναντήσεις ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, ανοιχτές, με καλεσμένους από όλους του χώρους, όπου μερικές φορές ο διάλογος τινάζεται στον αέρα από μια εμπρηστική παπαριά κάποιου, αλλά στο τέλος, αφού δοθούν οι κατάλληλες εξηγήσεις, επικρατεί ο πολιτικός πολιτισμός και ο δημιουργικός διάλογος. Και μιλάμε για το Νο1 μέσω διαλόγου. Το στόμα με στόμα. Face to Face. Που έχεις την άνεση να διαπιστώσεις με τα ίδια σου τα μάτια το ύφος και τη διάθεση με την οποία λέει κάτι ο συνομιλητής σου και δεν βασίζεσαι μόνο στην ικανότητα του γραπτού του λόγου. Δεν ξέρουν όλοι να γράφουν καλά και συνήθως τους παρεξηγούν.
Μην το ωραιοποιούμε τόσο πολύ το διαδίκτυο και το blogging. Το blogging είναι και αυτό ένα ΜΕΣΟ έκφρασης και επικοινωνίας, όπως τόσα άλλα εργαλεία που υπάρχουν ή υπήρχαν, που από πίσω τους πάλι άνθρωποι κρύβονται.
Η διαφορά του είναι ότι “αυτορρυθμίζεται” και κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει.
Μην προσπαθούμε να επιβάλλουμε μόνο ένα μέσο ως το μοναδικό μέσο που μπορεί να γίνει εποικοδομητικός διάλογος.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
@krogias
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Δεν υποστηρίζω ότι μόνο bloggers μπορούν να κάνουν διάλογο, μια παραπομπή ήταν, με αναφορά στους πολιτικούς γενικά όχι συγκεκριμένα. Δεν έχει σημασία με ποια ιδιότητα κάποιος μπαίνει στο διάλογο, αρκεί να μπει και να προσπαθήσει για είναι εποικοδομητικός. Οποιοσδήποτε ρατσισμός δεν οφείλει σε τίποτα το διάλογο.
Το αν είναι κάποιος δημοκρατικός ή όχι, επέτρεψε μου την φράση, “δεν πάει πακέτο με το blogging”. Σε κάθε χώρο υπάρχουν δημοκρατικοί και λιγότερο δημοκρατικοί. Κάνεις δεν έχει την απόλυτη γνώση των πραγμάτων. Μπορεί να έχει μια σχετική γνώση, έναν διαφορετικό χειρισμό ενός θέματος, ίσως καλύτερο ίσως χειρότερο.
Εννοείτε, ότι το διαδικτύου δεν είναι αγγελικά πλασμένο. Είναι ένα μέσο, επικοινωνίας, γνώσης, εργαλείο δουλείας και ενημέρωσης. Όπως όλα τα μέσα και αυτό έχει μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Ειδικοί στον χώρο του διαδικτύου δεν υπάρχουν. Εξελίσσονται συνέχεια Υπάρχουν κάποιοι που ασχολούνται περισσότερο από κάποιους άλλους, έχουν κάποιες σπουδές ή κάποια εμπειρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος χωρίς σπουδές, χωρίς την ανάλογη εμπειρία δεν μπορεί εξίσου να προσφέρει στον χώρο.
Όσο για την “παπαριά”, σαφώς έχει δικαίωμα να ειπωθεί. Αλίμονο, θα προσφέρει και αυτή με την σειρά της. 🙂 Συμφωνούμε στο face to face. Οι άνθρωποι που κοιτούν τον απέναντι τους στα μάτια δεν έχουν να κρύψουν ή να φοβιθουν τιποτα. Αυτό όχι μόνο σε θέματα πολιτικής. Αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται παντού.