Διανύουμε μια προεκλογική περίοδο. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Κάποιοι εμπλέκονται ενεργά στην διαδικασία, κάποιοι δείχνουν το κλασσικό ενδιαφέρον του “ενεργού πολίτη” και κάποιοι παραμένουν αδιάφοροι. Παρατηρώντας κυρίως το ελληνικό γίγνεσθαι, αναρωτιέμαι με τι είδος εκλογική αναμέτρηση αντιμετωπίζουμε τελικά. Δεν κατηγορώ απολύτως καμία πολιτική δραστηριότητα αρκεί να μην προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή.
Όντας Ευρωπαία πολίτης στην Ελλάδα, κάτοικος Ελλάδας, πρέπει να σημειώσω ότι αυτός ο ευρωπακος κατά τα άλλα προεκλογικός αγώνας έχει περισσότερο άρωμα εθνικών εκλογών εν Ελλάδι. Δικαιολογημένα σ’ ένα βαθμό αν σκεφτεί κανείς ότι τα πολιτικό- οικονομικά σκάνδαλα είναι στην ημερήσια ατζέντα της ενημέρωσης. Κάθε κυβερνητικό σχήμα κινδυνεύει να διαπράξει κακουργήματα, πλημμελήματα και σε πταίσματα. Εξού και υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ καλής διαχείρισης εξουσίας, με την όποια εννοούμε μια διακυβέρνηση με οφέλη για την εκάστοτε κοινωνία, και κακής διαχείρισης με τα γνωστά σε όλους παραδείγματα των περασμένων ετών και όχι μόνο π.χ. Εκκλησιαστικό- Δικαστικό κύκλωμα, ρουσφέτι- διορισμοί, το τελευταία πάλι μοδάτο 2% των εκδοτών κτλ.
Θα μου πείτε τώρα ότι αρκετοί ήθελαν διπλές εκλογές και προετοιμαζόταν και προετοιμάζονται κιόλας για κάθε ενδεχόμενο. Αλλά δεν έχουμε διπλές εκλογές, δεν έχουμε εθνικές αλλά Ευρώ- εκλογές. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις εκλογές, στις όποιες θα δώσετε με τον έναν ή άλλο τρόπο το στίγμα σας, δεν έχουν τα ελληνικά κόμματα αλλά σχηματισμοί ευρωπαϊκών αξιών, το μέλλον της Ευρώπης. Καλείστε να ψηφίσετε μαζί με άλλες 26 χώρες, πληθώρα λαών ( πλειοψηφιών και μειονοτήτων), μαζί με ένα μωσαϊκό γλωσσικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών εκφράσεων.
Ελλάδα για όλους αυτούς συμβολίζει κάτι, όχι απαραίτητα ο ήλιος και το φραπόγαλα. Είναι σύμβολο δημοκρατίας, φιλοσοφίας, παιδείας. Σύμβολο είπα, για να μη παρεξηγηθούμε. Είναι γνωστό, ότι οι νεοέλληνες πλέον περιορίζονται στην ατέλειωτη γκρίνια και το βόλεμα. Όπως επίσης γνωστό είναι, ότι αρκετοί σε τούτα εδώ τα λημέρια θέλουν και μάχονται να αλλάξει αυτό. Γιατί και η Ευρώπη συμβολίζει, άσχετο αν δεν το τηρεί απόλυτα, άξιες όπως δημοκρατία, δίκαιο,ελευθερίες. Οι αποφάσεις στας Ευρώπας έχουν αντίκτυπο και στην Ελλάδα.
Τα εγχώρια κόμματα επέλεξαν να στείλουν ένα μείγμα νέων και πεπειραμένων στελεχών στην Ευρωπαϊκή αρένα. Έτσι θα έπρεπε να πράξουν και στις ερχόμενες εθνικές εκλογές ( θα έρθουν και αυτές όπου να’ ναι). Λίγο να ξεσκονίσουν της παλαιοκομματικές νοοτροπίες τους και κάτι θα γίνει. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε τα ίδια ονόματα σε θέσεις κλειδιά, θέσεις λήψης αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για τις προσπάθειες, διαδικτυακές και μη, πολιτικού περιεχομένου “ανεξάρτητων ενεργών πολιτών”. Σε παρένθεση το “ανεξάρτητων ενεργών πολιτών” διότι σε ένα αριθμό βλέπω τους ίδιους ανθρώπους στο πρώτο ή δεύτερο πλάνο ( όχι τόσους πολυθεσίτες λέμε) , οι ίδιοι έχουν εκφράσει άμεσα ή έμμεσα την μη- ανεξαρτησία τους. Κυριότερο όμως μελανό σημείο, παίδες, είναι όπως ανάφερα νωρίτερα, η ισορροπία μεταξύ νέων και πεπειραμένων.
Η νεολαία είναι το μέλλον. Δεν λέω κάποιοι νεολαίοι κοιμούνται τον ύπνο του (α) δίκαιου, κάποιοι συμπεριφέρονται σαν ελέφαντες σε υαλοπωλείο (κανένα πρόβλημα δεν έχω με τα αξιολάτρευτα πλάσματα τους ελέφαντες). Θα μάθουν, όπως μάθατε. Δεν γεννηθήκατε παντογνώστες και πολυμίξερ. Κάποιοι, σκεπτόμενοι νεολαίοι, σας παρατηρούν. Βλέπουν ότι εν τέλει τους προσπερνάτε, επειδή δεν είναι βολικοί και υπάκουοι. Μάγκες, το αίμα της νεολαίας βράζει, και τα φτερά της ανοίγουν για να πετάξουν. Άπαξ και προσπαθήσετε να τους κόψετε άκομψα την καλή διάθεση, η νεολαία παύει να σας υπολογίζει, ειδικά η σκεπτόμενη. Όσο ανώριμοι μπορεί να είμαστε, είτε σας αρέσει είτε όχι, η το μέλλον μας ανήκει.
Εικόνες από τους Ανδρέα Αντωνιάδη (νικητή του Ευρωπαϊκου Διαγωνισμού Κόμικ “Ευρωπαϊκή Ένωση και Ιθαγένεια” σε ελληνικό επίπεδο), Nhung VU – Γερμανία ( Βραβείο κοινού σε επίπεδο ΕΕ) και Stephan Timmers – Ολλανδία ( 3η θέση σε επίπεδο ΕΕ)