Ή βράζει το αίμα σου γιαβρί’μ ή δε βράζει γιά

Αρκετό καιρό τα πράγματα δείχνουν ν΄ αλλάζουν για μένα με περίεργο τρόπο. Βήμα βήμα με πολλά ανεβοκατεβάσματα. Κούραση, απελπισία κάποιες φορές, χαβαλές, χαρά, αγανάκτηση. Όλα είναι μέσ΄την ζωή. Βέβαια, έτεινα σε καταχρήσεις σε ξενύχτια και καφέ το τελευταία. Είχα συνηθίσει την σχεδόν ερημική εργασιακή μου καθημερινότητα, αν εξαιρέσουμε τα micro- Jellies με Constantine κάποιες μέρες, το Jelly και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό. Σχέδια, μελέτη.

Μεταξύ μας δεν έχω τελειώσει ακόμα την διπλωματική μου. Το τελευταίο καιρό έδωσα έμφαση στο δημιουργικό μου, όπως φαίνεται  και στην σειρά συνεντεύξεων που θέλω να ολοκληρώσω για τις ερχόμενες Ευρωεκλογές.

“Όλα θα μπουν σε μια τάξη“,  όπως λέει ένας φίλος, με τον όποιον  ξενυχτάμε δουλεύοντας..ε, κάποιες φορές και με βόλτες και ατέλειωτες κουβέντες για χαζομάρες. Έτσι είναι αυτά, όταν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις δεν έχεις αίσθηση χρόνου. Κάποιες φορές ρίχνεις και πολύ δουλειά για την πλάκα σου. Κάπως έτσι καταλήγεις να σε λένε οι φίλοι σου χαμογελόντας “αρρωστημένο/ η”.  🙂

Μια περίεργη φάση της ζωής  φτάνει σε ένα βελούδινο τέλος και γυρίζει σελίδα για να υποδεχτεί την αυγή μιας καινούργιας αρχής. Όχι απλά αξίζει να μάχεσαι με πάθος για τα όνειρα σου…άλλα όταν  φτάνεις στο σημείο να τα ζεις είσαι πολύ πολύ τυχερός.

Λοιπόν, τα επαγγελματικά μπήκαν σε μια τάξη. Αυτά τα ρημαδό προσωπικά όμως, αντιστέκονται. Λες και είναι στο χέρι τους ένα πράμα. Θα μπουν και αυτά σε τάξη. ‘Οχι σε μαθηματική ούτε νομική, απλά “Relax, βρε Κωνσταντίνα. Άντε, βρε κοριτσάκι, ο κόσμος δικός σου“.

“Το πάθος είναι πάθος. Ή βράζει το αίμα σου γιαβρί’μ ή δε βράζει γιά”

Foto: Asteris Masouras