Μόλις έφτασαν και η γραπτές απαντήσεις του κυρίου Θόδωρου Σκυλακάκη υποψήφιου Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Την κριτική μου δεν την αναιρώ. Αργήσατε αλλά θα εκμεταλλευτούμε τις συγκυρίες.
Διάλειμμα για πολιτικό σποτάκι.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=jxCjQ2cqqh0]
Ποιο είναι το σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας για τις Ευρωεκλογές και κατά πόσο αφορά αυτό τους νέους;
Το σύνθημα είναι «Με σύμμαχο εσένα». Απευθύνεται στους πολίτες και τους καλεί να στηρίξουν μία παράταξη που με υπευθυνότητα και ρεαλισμό προτάσσει το πραγματικό τους συμφέρον, χωρίς να καταφεύγει σε ανεδαφικές υποσχέσεις. Μια παράταξη που προχωρεί σε μεταρρυθμίσεις, που αποσκοπούν στη βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο θα κληθούν να ζήσουν. Θα σας αναφέρω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το δημόσιο χρέος της χώρας αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα, που πρέπει να διευθετηθεί, για να μην υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών. Σήμερα, κάθε Έλληνας «χρωστάει» περίπου 25.000 ευρώ, με βάση τα τελευταία στοιχεία για το επίπεδο του δημόσιου χρέους. Για να ξεφύγουμε από αυτόν το βρόχο, χρειαζόμαστε μία σοβαρή πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας, σε συνδυασμό βεβαίως με μία συνολική προσπάθεια αύξησης της παραγωγικότητας, μέσα πάντα στο πλαίσιο των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας. Αυτή είναι πάγια θέση μας. Την ίδια στιγμή, σύσσωμη η αντιπολίτευση αντιπροτείνει χαλάρωση του Συμφώνου, άρα περισσότερο δανεισμό, περισσότερα χρέη, περισσότερα βάρη στους ώμους των νέων ανθρώπων.
Η γενιά μου, η γενιά μας έχει χαρακτηριστεί ως απολιτίκ, αδιάφορη, κακομαθημένη, βολεμένη, ανώριμη, αλλά και ριζοσπαστική, άνεργη, απελπισμένη, μάχιμη, μορφωμένη. Τι είμαστε τελικά;
Δεν πιστεύω ότι η σημερινή νέα γενιά είναι αδιάφορη ή κακομαθημένη. Τα νέα παιδιά που εγώ έχω γνωρίσει είναι εργατικά και πολύ προβληματισμένα. Είναι απλώς απογοητευμένα από την πολιτική και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα όσο θα έπρεπε ότι εκτός από την ατομική επιτυχία καθοριστική για τη ζωή τους είναι και η συλλογική επιτυχία. Και αυτή χωρίς την πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι σημερινοί νέοι θα χρειαστούν την πολιτική περισσότερο απ’ ότι η προηγούμενη γενιά. Η δική μου γενιά, που ενηλικιώθηκε μετά τη δικτατορία μεγάλωσε με μία μονοσήμαντη εικόνα για την πορεία του κόσμου, με μία πίστη στην αδιατάρακτη πρόοδο και ευημερία μας. Ο σημερινός κόσμος όμως, ο κόσμος της οικονομικής-και σύντομα πολιτικής- πολυπολικότητας, με τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις, με την επελαύνουσα κλιματική αλλαγή που απειλεί με ανεπίστρεπτη αλλοίωση την οικολογική ισορροπία του πλανήτη, με τη δημογραφική εκτίναξη του αναπτυσσόμενου κόσμου και τις συνακόλουθες μεταναστευτικές ροές, αλλά και με την τεράστια ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, δεν παρέχει αυτή τη βεβαιότητα. Οι νέες γενιές πρέπει να δουν το μέλλον με πολύ μεγαλύτερο ρεαλισμό, προνοητικότητα και αυτοπειθαρχία, σε σχέση με μας.
Σημασία της Ευρώπης, σημασία Ευρωεκλογών; Τι ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές; Τι σημασία έχει;
Οι ευρωεκλογές αποτελούν μια εκλογική διαδικασία που καθορίζει τη δύναμη των κομμάτων και τους συσχετισμούς στο Ευρωκοινοβούλιο, για την επόμενη πενταετία. Μια πενταετία μεγάλων αλλαγών στο διεθνές περιβάλλον, οι οποίες θα επηρεάσουν σημαντικά την πορεία της Ευρώπης ως συνόλου και των επί μέρους χωρών μελών. Τίθενται στις εκλογές αυτές κρίσιμα ερωτήματα. Πώς θα αντιμετωπίσει η Ευρώπη την κρίση; Θα κρατήσει την ψυχραιμία της διατηρώντας μακροχρονίως τη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα, ή θα μετατρέψει το σύμφωνο σταθερότητας σε «σύμφωνο χαλαρότητας», μετατρέποντας τη σημερινή κρίση σε χρόνιο στασιμοπληθωρισμό. Πως θα προστατεύσει τα Ευρωπαϊκά σύνορα από τα κύματα λαθρομετανάστευσης, που με το ρυθμό και την ταχύτητα που έρχονται κινδυνεύουν να αποδομήσουν τον κοινωνικό ιστό, ιδίως στις ευάλωτες συνοριακές χώρες όπως η δική μας που φέρουν δυσανάλογο βάρος σε σχέση με το μέγεθος και τις δυνατότητές τους. Πως θα εντάξουν αρμονικά στις κοινωνίες τους μετανάστες που είναι ήδη εδώ. Πως θα διαμορφώσουν μια πολιτική για την κλιματική αλλαγή, η οποία δεν θα μειώνει μόνο μακροχρονίως τα αέρια του θερμοκηπίου που προκαλούν την κλιματική αλλαγή, αλλά και θα προστατεύει τις πιο ευάλωτες χώρες της Ευρώπης, όπως είναι η Ελλάδα, από την καταστροφή των δασών και την απερήμωση, που έχουν ήδη δρομολογηθεί λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, καταστροφές τις οποίες βιώσαμε ήδη από το 2007.
Ασφαλώς η εκλογή, όπως κάθε εκλογή έχει και θα έχει και εσωτερικά πολιτικά μηνύματα. Η κυβέρνηση χρειάζεται την μεγαλύτερη δυνατή στήριξη για να αντιμετωπίσει χωρίς εσωτερικούς περισπασμούς την κρίση, που πλησιάζει στη χώρα μας την κορύφωσή της. Δεν είναι η ώρα να μοιράζουμε χρήματα που δεν έχουμε και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Παρατηρούμε στην εγχώρια πολιτική σκηνή μια προσπάθεια για εφαρμογή του φαινόμενου Obama.
Ο κάθε πολιτικός ηγέτης έχει το προσωπικό του ύφος και καλείται να δώσει λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα συγκεκριμένων κοινωνιών. Ασφαλώς, η εκλογή Obama επανέφερε στο πολιτικό προσκήνιο τη συζήτηση περί χαρισματικής ηγεσίας. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που κατάφερε να επαναφέρει το ενδιαφέρον για την πολιτική, σε πολλούς Αμερικάνους πολίτες, που είχαν απογοητευθεί από τα παραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης. Στη χώρα μας όμως ισχύει μία διαφορετική πολιτική πραγματικότητα, με έντονες ιδιαιτερότητες και οι ανάγκες, αλλά και οι προτεραιότητες των πολιτών είναι επίσης διαφορετικές. Είμαι γενικά επιφυλακτικός απέναντι σε προσπάθειες άκριτης αντιγραφής όσων ισχύουν αλλού. Ο Obama θα κριθεί για την πολιτική του προπαντός από τον αμερικανικό λαό. Ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει για το δικό του μέλλον.
Για την εποχή μας και το διαδίκτυο;
Όπως προανέφερα, η εποχή μας έχει μία σειρά χαρακτηριστικών, που θέτουν νέες προκλήσεις για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Ο καινούργιος συσχετισμός δυνάμεων στην πλανητική πολιτική, οι ανθρωπογενείς κλιματικές αλλαγές, η δημογραφική έκρηξη του αναπτυσσόμενου κόσμου (άλλα 2 δις άνθρωποι θα έχουν προστεθεί στον αναπτυσσόμενο κόσμο, μέχρι το 2050) αλλάζουν άρδην το σκηνικό. Παράλληλα, οι νέες τεχνολογίες και η παγκόσμια διαδικτύωση γνωρίζουν πρωτόγνωρη άνθηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 2006, περίπου 2,7 δις αναζητήσεις έγιναν στο Google, το 2008 καταγράφηκαν περισσότερες από 30 δις!). Στο πεδίο της τεχνολογίας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό και η θέση της Ευρώπης και της Ελλάδας στο νέο κόσμο. Εδώ χρειάζεται πραγματικά να τρέξουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Είμαστε ακόμα τελευταίοι μεταξύ των 15 στη χρήση του διαδικτύου. Αυτό το χάσμα πρέπει να καλυφθεί άμεσα. Η αύξηση της παραγωγικότητας, η συνακόλουθη τόνωση της εξωστρέφειας και εν τέλει η μακρόχρονη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας περνά μέσα από την παραγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών. Σε ένα διεθνές περιβάλλον διαρκώς εντεινόμενου ανταγωνισμού, η Ελλάδα θα μπορέσει να σταθεί με αξιώσεις, μόνο αν ενσωματώσει πλήρως στις παραγωγικές της δομές τις νέες τεχνολογίες.
Όμως η τεχνολογία από μόνη της δεν αρκεί. Το άλμα το οποίο χρειαζόμαστε είναι περισσότερο σύνθετο. Και έχει και άλλες σημαντικές πτυχές. Για να προχωρήσουμε μπροστά χρειαζόμαστε μια μετάβαση:
από μία κοινωνία που δεν διαβάζει (τo 50% των Ελλήνων δεν διάβασε ένα βιβλίο πέρσι), σε κοινωνία που επανατοποθετεί στην κορυφή των αξιών της την επιστήμη και τη γνώση, από μια κοινωνία που χάνει πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο (την τελευταία δεκαπενταετία υπάρχει brain drain δεκάδων χιλιάδων νέων που σπούδασαν σε καλά Πανεπιστήμια στην Ευρώπη και την Αμερική και δεν έχουν επιστρέψει πίσω), σε μία κοινωνία που επανεισάγει αυτό το κεφάλαιο και το αξιοποιεί σε θέσεις κλειδιά, από μία κοινωνία που θεοποίησε την παρασιτική απόκτηση πλούτου, μέσω των προνομιακών σχέσεων με το κράτος, σε μία κοινωνία που παράγει διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες κερδίζοντας μεγάλα μερίδια της παγκόσμιας αγοράς, από μία κοινωνία που καταναλώνει τα πάντα με τη βουλιμία της ταχυφαγίας (ακόμα και τις επιτυχίες μας, όπως τους ΟΑ του 2004) σε κοινωνία περισσότερο υπομονετική, προσεκτική και προβληματισμένη.
Το πρώτο μέλημά μας για να πετύχουμε δεν είναι να θεραπεύσουμε το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών και το δημόσιο χρέος (κάτι που έχει βεβαίως τεράστια σημασία), αλλά το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που διατρέχει την κοινωνία μας συλλογικά. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης στο πολιτικό μας σύστημα, τους θεσμούς, τις λειτουργίες, ακόμα και τις προσωπικές μας σχέσεις. Για να μειωθεί αυτό το έλλειμμα χρειάζεται αρχικά μία αλλαγή συμπεριφοράς από τις κάθε είδους ηγεσίες, (πολιτική, οικονομική, πνευματική, δημοσιογραφική, συνδικαλιστική), αλλά και πολύ μεγαλύτερη αυστηρότητα έναντι των κάθε είδους ηγεσιών από τους πολίτες και κυρίως τους νέους πολίτες.
Δυσκολίες ενός νέου υποψήφιου, ειδικά μικρού κόμματος;
Μεγάλες. Και αντικειμενικά και λόγω της ευρύτερης καχυποψίας με την οποία αντιμετωπίζουν οι πολίτες ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, η οποία κατά παράδοξο τρόπο φτάνει να αφορά και τα νέα πολιτικά μορφώματα.
Γιατί να σας ψηφίσω στις Ευρωεκλογές;
Γιατί είμαστε η μόνη παράταξη που διατηρεί αταλάντευτα τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό, όταν οι άλλοι διολισθαίνουν σε έναν λανθάνοντα ή και ανοιχτό αντιευρωπαϊσμό, που μόνο κακό μπορεί να κάνει στα συμφέροντα της χώρας. Γιατί αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις αδυναμίες μας, όπου υπήρξαν. Και προπαντός γιατί στη φάση αυτή δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική επιλογή που θα συνεχίσει να οδηγεί τη χώρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Γιατί ότι κριτική και να μας κάνει κανείς –προπαντός για την ταχύτητα με την οποία υλοποιήσαμε το πρόγραμμά μας, ή για συγκεκριμένες συμπεριφορές ορισμένων- ένα δεν μπορεί να αρνηθεί. Είμαστε το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που ζητά την ψήφο των πολιτών για να συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό έργο που έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα. Όλοι οι άλλοι ζητούν μια επιστροφή στο παρελθόν.
Ευχαριστώ πολύ τον κ. Σκυλακάκι και το web team του.
είμαστε η μόνη παράταξη που διατηρεί αταλάντευτα τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό, όταν οι άλλοι διολισθαίνουν σε έναν λανθάνοντα ή και ανοιχτό αντιευρωπαϊσμό
Είναι σοβαροί; Όσοι δε γουστάρουν την Ευρώπη του Barroso, του Bolkestein, του McCreevy & του Frattini είναι αντιευρωπαϊστές; Mιλάω για ιδέες, φυσικά, όχι κόμματα.
Το πως αντιλαμβανόμαστε την Ευρώπη διαφέρει ανά κομματικές πεποθήσεις. Ευρωπαϊκό προσανατολισμό δεν διέκρινα πάντως σε καμία παράταξη. Πολύ φοβάμαι την άνοδο της Άκρας Δεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη και αυτό σημαίνει ότι η αντίδραση και αντίθεση του κόσμου προς το κατεστημένο δεν θεωρεί ότι άλλοι κομματικοί σχηματισμοί αδυνατούν να εκφράσουντ την δυσαρέσκεια τους. Πολύ γενικές οι απαντήσεις στην πλειοψηφία των κομμάτων.
Η άνοδος της άκρας δεξιάς εξηγείται και από ένα ακόμη γεγονός: αυτοί που μπήκαν στον κόπο να ψηφίσουν ήσαν αυτοί που φοβούνται για το μέλλον τους και που βρίσκουν καταφύγιο στις λαϊκιστικές κορώνες των ανά την Ευρώπη Καρατζαφεραίων. Δυστυχώς πολλά mainstream κόμματα απέφυγαν να μιλήσουν ή να τοποθετηθούν με σαφήνεια για καυτά θέματα, όπως η μετανάστευση, γιατί οπωσδήποτε μια τοποθέτηση για τα θέματα αυτά θα τους στερούσε κάποιους ψηφοφόρους, ενώ ήταν και πολιτικά επωφελέστερο (όπως φαίνεται τουλάχιστον στην Ελλάδα) να μιλούν για σκάνδαλα και ιστορίες γι’ αγρίους.