~Eίσαι εδώ; (Νεραϊδουλα μου, αγγελέ μου, ματάκια μου όμορφα.)
-Πάντα για σένα. (Σαν καλή νεραϊδα σου που είμαι.)
-Πως ξέρεις ότι έχεις βρει αυτό που ψάχνεις στη ζωή; ( Τι τον ρωτάω τώρα.)
~Ακόμα έχω προσδιορίσει το πως. (Τι με ρωτάς τώρα.)
-Να σε ρωτήσω αλλιώς….Είσαι σίγουρος ότι έχεις βρει το άλλο σου μισό; (Δεν σου την κάνω επίτηδες την ερώτηση αλλά με απασχολεί το θέμα.)
~Χμ, δεν ξέρω Και πως το ξέρεις; Ειλικρινά, δεν ξέρω. ( Γιατί με ρωτάς, διάολε; Αφού ξέρεις πως έχουν τα πράγματα.)
-Γιατί με διώχνεις;
~Δεν σε διώχνω παίρνεις τον δρόμο σου και παρακολουθώ. (…και είμαι περίφανος και πολύ θα ήθελα να είμαι εκεί αλλά…)
-Μπορείς να είσαι εκεί, δεν χρειάζεται να μένεις μακριά. (…αλλά μένεις γιατί φοβάσαι τον εαυτό σου κάργα λέμε.)
~Δεν μένω μακριά… (μένω γιατί δεν ξέρω τι θα κάνω όταν θα είμαι κοντά.)
-Με μένα μιλάς. ( Ύφος “σ’έχω γεννήσει λέμε”)
~…αποφάσισα αυτή την φορα να τα παω μέχρι τέλους. ( Ύφος “δεν σου ξεφέυγει τίποτα γαμώτω αλλά προσπαθώ να σου κρυφτώ”)
-Με μένα μιλάς. ( Ύφος κόψε τις μαλακίες, δεν μπορείς να μου κρυφτείς.)
~Το ξέρω. Να ξερεις ότι δεν σε αποφέυγω πάντως. (Ύφος “είμαι μπερδεμένος κάργα αλλά όλα πρέπει να μπούν σε μια τάξη πια, σε ποια τάξη είναι το θέμα μόνο.”)
-Σε αγαπάω πάρα πολύ και να είσαι καλά! (Ύφος “πότε θα πάψεις να φοβάσαι το τι νιώθεις”…η περίπτωση μας είναι περιπτωσάρα)
~Καληνύχτα νεραϊδούλα! ( Γλυκό χαμόγελο, ύφος ¨νιώθω πολλά αλλά δεν ξέρω τι να κάνω με την περίπτωση μας”)