Δυο φίλες.
Μεγάλωσαν μαζί.
Έκαναν όνειρα μαζί.
Έλέγαν τα μυστικά τους.
Πίστευε η μια στην άλλη.
Τόσο διαφορετικές όπως η μέρα με την νύχτα.
Αλλά και τόσο ίδιες σαν δυο στάλες νερό.
Βρέθηκαν τυχαία μετά από πολλά χρόνια.
Η μια παντρεμένη με γιο σαν αγγελούδι.
Η άλλη ελεύθερη, το αγοροκόριτσο που πάντα ήταν.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις ατελείωτες βόλτες με τα ποδήλατα.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τα βράδια με σκάκι και μέτρημα αστεριών.
Η γλυκιά ανάμνηση χρωμάτων καλοκαιρινού ηλιοβασιλέματος αυτό που ενώνει τις ζωές τους.
Τυχερή είσαι αγαπητή μου που την ξαναβρήκε την φίλη σου μετά από καιρό. Φαντάσου ότι υπάρχουν άνθρωποι στην ζωή μου που έχω να τους δω 10ετια ολόκληρη.
Να΄σαι καλά κοπέλα μου. Είχαν περάσει πάρα πολλά χρόνια. Περιττό να σου πω ότι γίναμε για λίγο πάλι έφηβες και θυμηθήκαμε την αγωνία πότε θα φτάσει το γράμμα της μιας στην άλλη, πότε θα μπορέσει να πάρει η μια τηλέφωνο την άλλη. Μας χώριζαν και 2000 χλμ. όταν είμασταν πιο μικρές. Υπάρχουν άνθρωποι που οι δεσμοί μαζί τους δεν σπάνε όσες δοκιμασίες και να περάσουν.