Παραμύθια τ’ Αυγούστου

Ένα πρωινό σε μια παραλία σε ένα μικρό νησάκι κάπου στο Αιγαίο, μια μικρή νεράιδα εκεί που παίζει με τα κύματα και τις ηλιαχτίδες του ηλίου κάτι σκεφτόταν, κάτι σκαρφίζονταν. Παιχνιδιάρα, τσακπινογραγαλιάρα όπως λέει και η μια φίλη της. Οπότε ζητά βοήθεια από τους φίλους της να της βρουν ένα τηλεφωνώ για να κάνει μια έκπληξη με προορισμό μια ψυχή κάπου στην Αυγουστιάτικη Αθήνα.

Δύσκολο πράμα την σήμερον ημέραν να πιάσεις γραμμή σε γνωστή  αλυσίδα ανθοπωλείων. Πήρε φωτιά το κινητό με την διαδικτυακή σύνδεση αργή σαν σαλιγκάρι. Βρέθηκε γειτονικό ανθοπωλείο να υποστηρίξει το εγχείρημα. Μόλις δόθηκε η παραγγελιά των λουλουδιών και το τι θα γράφει η συνοδευτική καρτούλα, ένα γέλιο ακούστηκε στην άλλη γραμμή και μια εκφώνηση:

-Καλό, καλό. Όμορφη σκέψη. Από που τηλεφωνείτε;

“Από την Τζιά “, απαντώ.

– Να’ σαι καλά, κορίτσι μου. Καλώς να φτάσουν.

Το επόμενο βράδυ,  κουβεντούλα με καλό φίλο μου, που ήθελε να μάθει αν έστειλα ή δεν έστειλα τελικά λουλούδια.
– Για ξηγήσου τώρα….Που πηγαίνανε τα λουλούδια; Καταρχήν πήγανε; Αρέσανε;

* Πήγανε, φτάσανε σώα και άβλαβης. (Χαμόγελο)

– Προκάλεσες όμορφα συναισθήματα?

* Προκαλώ, προκαλώ αλλά δεν φτάνει πάντα αυτό. Πήγαν λοιπόν, πέντε λευκά τριαντάφυλλα σε κάποιον που δεν το περίμενε. Όχι, κόκκινα, μη παρεξηγηθούμε. Η συνοδευτική καρτούλα έγγραφε: “Λευκά όπως ο Λευκός Γάμος μας.  🙂 Χρόνια πολλά και με πολλά χαμόγελα.” Θυμάσαι την ιστορία με το αστείο του Λευκού Γάμου μου.

– Wow! Κάγκελο έμεινε;

* Δεν ξέρω αν έμεινε, να σου πω την αλήθεια. Φρόντισα να πάνε χθες μια μέρα πριν την γιορτή του.

– Αχα.

* Γύρω στις εννιά το βράδυ σκάει τηλέφωνο για να με ευχαριστήσει. Του κάνω “ Αύριο θα σου στείλω και το μήνυμα κατά παράδοση για χρόνια πολλά.

– Και;

* “Πήρες λευκά τριαντάφυλλα, αξίζεις κόκκινα. Έγινα αιτία για ένα χαμόγελο, αξίζεις την ευτυχία. Σου εύχομαι όλα όσα αξίζεις και κάτι παραπάνω,” λέει η μικρή νεράιδα και γίνεται ξανά αγέρας να φυσά διακριτικά πλάι σου. Το παραμυθάκι σου για την γιορτή σου γιατί όλοι μας χρειαζόμαστε ένα παραμύθι και λίγο μαγεία.”
Και τώρα πες μου αν έλιωσες;

– ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ! Τι αντίδραση είχαμε;

* Αντίδραση; Βεβαία, πολλά ευχαριστώ και χαμογελά.

– Προσπαθεί να το χωνέψει μάλλον. Τρέλα. Καλά, ήταν μοναδική κίνηση.

* Όπως και να έχει τον σκοπό μου να χαμογελάσει, τον πέτυχα. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Διασκέδασα τη διαδικασία. Μεταξύ μας, αν δεν θα ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν θα το έκανα. Του χρωστούσα ένα παραμύθι, ας πούμε. Έμπνευση αυτές τις μέρες σου λέω. Το έχω πει, ότι όταν μπορεί μια σκέψη σου να ζωγραφίσει ένα χαμογέλο,πιάνεις ένα κομμάτι ευτυχία. Εξάλλου, ποιος είπε ότι η πραγματική ζωή δεν γράφει τα πιο όμορφα παραμύθια;