Σαν να βλέπω την ταινία “Two weeks notice” να διαδραματίζεται σε μια παραλλαγή ζωντανά μπροστά μου. Μόνο, που δεν έχω δυο βδομάδες, αλλά ούτε δυο μέρες καλά, καλά. “Περίεργες” καταστάσεις μιας συνηθισμένης ημέρας εργασίας, ας πούμε.
Picture by ToniVC via Flickr
Σκέψεις για την διαχείρηση χρόνου και καταστάσεων, κάποια στιγμή σήμερα το απόγευμα:
Έχεις τα κότσια; Τα έχεις. Ξέρω ότι τα έχεις. Δεν έχει δεν μπορώ. Απόδειξε, το τι μπορείς να κάνεις. Τέρμα τα ψέματα.
Παρένθεση: Όποιος νομίζει ότι τα χώνω γενικά και αόριστα και να βγάζω την ουρά μου στην απέξω, κάνει λάθος. Η σφαλιάρα πρώτα σε μένα.
Δυο μέρες μόνο, που λέει και ένα τραγούδι. Δυο μέρες να αξιοποιήσω, ότι έχω και δεν έχω στο δημιουργικό μου δυναμικό. Διαδραστικότητα, εμπλοκή, συμμετοχή, κείμενο, επίδραση…Και το πιο δύσκολο απ’ όλα να χτίσω γέφυρες μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων, εκπαιδευτικών επίπεδων, διαφορετικών αντιλήψεων. Διαφορετικών γενικώς και ειδικώς.
“Αυτή, είναι η ευκαιρία σου”, μου λένε και δεν έχουν και άδικο. “Διεκδίκησε και εδραίωσε τον ρόλο σου,” επισημαίνουν, επίσης πολύ σωστά. Σαν να ακούω τον εαυτό μου να τα λέει, από την μια και από την άλλη, να φοβάμαι σαν μικρο παιδί το σκοτάδι.Τι φοβάσαι ρε παιδί μου, αφού το΄χεις. Τι αμφιβάλλεις; Δεν έχεις χρόνο για αυτό -αμφισβήτηση τώρα.
Τους τρόμαξα για λίγο με την σιωπή μου. Έχουν συνηθήσει τον τσαμπουκά και ανησύχησαν. Να ουρλιάξω ήθελα. Δεν έβγαλα γκίχ και ακόμα δεν βγάζω δηλαδή, δεν θα βγάλω.
Έχω δυο μέρες. Μια νύχτα και μια μέρα, για να είμαστε ακριβής. Κάτι λιγότερο από εικοσιτέσσερις ώρες. Είναι αρκετές.
“Χτύπα τώρα ένα φραπόγαλο και ξεκινά!”, λέω στον εαυτό μου. Όχι, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για το “Δεν είσαι εδώ” της Δημητρας Γαλάνη (Για μελοδραματισμούς είμαστε τώρα. Δουλειά, δεν είπαμε; Είπαμε.) αλλά μάλλον το “Στερεότυπα” για να εμπεδώσω, ότι τέτοια έχω να σπάσω. Που θα πάει, θα βγεί. Don’t think- Do things!
One thought on “Ένα φραπόγαλο σκέψεις”