Ένα παράδειγμα για το πως αντιμετώπιζουν τα κόμματα τα ερωτήματα και τις προτάσεις πολιτών είναι αυτό “Ποια κόμματα είναι στο Friendfeed ή στο Twitter και μπορούν να μου πουν πώς ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού;” Συμμετέχοντες είναι πολίτες, διαδικτυακοί θαμώνες.
Θα μου πείτε που να βρουν τα κόμματα να ασχοληθούν με μικροερωτήματα απλών ανθρώπων, όταν το θέμα συζήτησης είναι ποιος κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις στα εν λόγω debates. Αρκεί να μένουμε στην επικοινωνιακή ουσία, μη ξεχνιόμαστε.
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η μη- ηλεκτρονική διακυβέρνηση ξεκινά με το να πάρουμε θέση, να απαντάμε σε ερωτήματα, προβλήματα . Όχι στο να διαφημίζουμε τον εαυτό μας. #fail, όπως θα λέγαμε και στα διαδικτυακά μέρη μας. Πολίτες που συμμετέχουν θέλετε; Είστε σίγουροι;Πολίτες με κρίση;
Picture by Shyald
Αν το debate και η επιτυχία του είναι αυτό που σας απασχολεί στα κομματικά πηγάδια, σημειώσατε Χ. Μη περιμένετε να σας καταθέσουν προτάσεις οι πολίτες στους κομματικούς ή άλλους διαδικτυακούς χώρους, όταν απουσιάζεται και δεν τους δίνετε την σημασία που αρμόζουν τα ζητήματα που θέτουν. Εσείς θα πρέπει πρώτα να τους συναντήσετε στους δικούς τους. Να τους μάθετε εκ νέου. Οι πολίτες σας έχουν χτυπήσει την πόρτα προ πολλού και όχι για ρουσφέτι αλλά για να καταθέσουν των προβληματισμό τους. Ξεχάσατε τη λεπτομέρεια πως πιστεύουμε ότι τα κόμματα οργανώνουν άνθρωπους με ενδιαφέρον για τα κοινά;
Δεν ισοπεδώνω καμιά καλή διάθεση, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι η καλή διάθεση είναι ή/ και επιλεκτική στις μάχες από την πλευρά των κομμάτων που προεκλογικά σκίζονται για τον πολίτη και της ευπαθής κοινωνικές ομάδες, είτε βρίσκονται είτε μπορούν να βρεθούν εντός κοινοβουλίου.
Πολιτική 2.0 στην Ελλάδα σημαίνει να βομβαρδίζω με αναρτήσεις σε στυλ Δελτίων Τύπου όποιον χώρο διαδικτυακής κοινωνικής δικτύωσης μου αρμόζει. Σημαίνει να μην απαντώ σε ερωτήματα. Σημαίνουν φράσεις του στυλ “Είναι η αλήθεια”, “Υπευθυνότητα”, “Μη”, “Δεν” κτλ. Σημαίνει να υποδείξουμε πόσο κακός είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος. Σημαίνει αρνητισμός.
Μπορεί να κατάλαβα λάθος, γιατί είμαι και παιδάκι και δεν τα καταλαβαίνω όλα. Αλλά λίγο διάλογος δεν λείπει, λεώ τώρα. Λίγο θετική όψη των πραγματών. Εντάξει, δεν το έκανε σωστά ο αντίπαλος, αλλά και εμείς τι κάναμε για να το κάνει σωστά; Μια απάντηση στα ερωτήματα πολιτών, στις προτάσεις τους. Έτσι για να πάρουμε μια γευσή από οργάνωση. Γεύση είπα, όχι ολοκληρομένο γεύμα.
Η λεγόμενη Πολιτική 2.0 στην Ελλάδα παραμένει μια Ferrari που πάει τσουλώντας και την προσπερνά ένα παπάκι. Το παπάκι στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι πολίτες που πήγαν ένα βήμα (ένα μικρό βηματάκι) μπροστά και ρωτούν τα κόμματα. Μας λέτε ότι μένουμε απαθείς αλλά δεν μας δείχνετε ότι η συμμετοχή μας έχει αξία. Αυτό είναι η πολιτική για εσάς; Άλλο ένα παιχνίδι, μια παρτίδα τάβλι στα γρήγορα ή μια παρτίδα σκάκι με διάρκεια; Για τους πολίτες αρχίζει και γίνεται σκάκι. Εσείς ακόμα τάβλι παίζετε;