Month: September 2009

Eρωτήματα not-politically-correct

Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει και είναι πια καιρός να αντιληφθούν και οι πολιτικοί ότι οι μονόλογοι σε τεράστια ακροατήρια δεν συγκινούν σε μια εποχή που οι απολιτίκ συμπεριφορές γίνονται ολοένα πιο σύνηθες.

Picture by mstephens7

Ερώτημα προς τους πολιτικούς: Θέλουν απλούς οπαδούς για να τους ακολουθούν και να τους χειροκροτούν ή συνειδητοποιημένους πολίτες που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν και να κάνουν αντιπροτάσεις για την υπάρχουσα πολιτική πλεύση;

Ερώτημα στα επικοινωνιακά επιτελεία: Τι περιμένουν από την χρήση των νέων τεχνολογιών στην πολιτική επικοινωνία; Τι περιμένουν στην εποχή όπου η ψηφιακή δημοκρατία με γίνεται, με αργά αλλά σταδιακά βήματα από “ έκφραση μόδας ” πραγματικότητα;

Διαδικτυακή πολιτική επικοινωνία δεν πρέπει να αποσκοπεί σε προεκλογικούς εντυπωσιασμούς.

Επόμενο ερώτημα: Oι πρωτοβουλίες  βασισμένες σε διαδικτυακά εργαλεία και δράσεις, μπορούν να επηρεάσούν την εκάστοτε πολιτική εξουσία; Aυτή  από την άλλη είναι διατεθειμένη να έρθει σε διάλογο επί ουσίας με τους πολίτες;

Αυτό πέρασε από το μυαλό μου βλέποντας να εμφανίζονται διαφορά προεκλογικά επικοινωνιακά μηνύματα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Democracy is about politics, not only elections and certainly not just about media.

( Δημοκρατία είναι πολιτική, όχι μόνο εκλογές και με σίγουρα όχι μόνο μέσα ενημέρωσης.)

Άρα δεν μας αφορά να αντικαταστήσουμε απλά τα παραδοδιακά επικοινωνιακά εργαλεία με διαδικτυακά αλλά να αλλάξουν οι πολιτικοί μηχανισμοί, όποιοι και να είναι αυτοί (κόμματα, εκλογικό σύστημα, συναλλαγές με την δημόσια διοίκηση). Δεν πιστεύω ότι σε αυτήν την  αλλαγή δομών υπάρχει το περιθώριο για οποιαδήποτε απόλυτη μορφή σκέψης.

Πόσο διατιμημένοι είμαστε, αλήθεια, να αναλάβουμε τς ευθύνες μας σαν άτομα, σαν πολίτες; Πως θα μας πείσει ένας πολιτικός οργανισμός, όπως ένα κόμμα να συμμετάσχουμε χωρίς προκαταλήψεις στον διάλογο που μπορεί να ανοίξει για κάποιο ζήτημα π.χ. παιδεία, μετανάστευση;

Τα δύο τελευταία με απασχολούν και προσπαθώ να φέρω τον εαυτό στην θέση κάθε εμπλεκόμενου μέρους στον πολιτικό διάλογο, όχι στον προεκλογικό.

Αναζητείται υιοθέτηση νέων νοοτροπιών, ανοιχτών αντιλήψεων, διαφάνειας, έλεγχος της εξουσίας και των διαδικασιών από τους ίδιους τους πολίτες που καλούνται να αναλάβουν και τις ανάλογες ευθύνες τους.

Η μικρή…

DSC00676

Kudos to Poetic Justice for the pic

Διπλός ελληνικός μέτριος και μπουγάτσα. Η ώρα 8 παρά το πρωί. Περιμένοντας την πτήση για Αθήνα μετά από επαγγελματικό ταξίδι στη λατρεμένη Σαλονίκη. Με την ευκαιρία είδα και τα παιδιά. Μου έχουν λείψει είναι αλήθεια. Κούραση τρελή.

Βλέπω και ακούω την ανησυχία των γονιών και φίλων.
Τους λέω: ” Αν δεν τα κάνω τώρα, στα 26, πότε θα τα κάνω; Δεν πρέπει να σταθεροποιηθώ επαγγελματικά κάποια στιγμή; Να κάνω και κάτι με τόσα όνειρα μου. Ειδικά αν θέλω να κάνω οικογένεια.”

Κάπου στο σημείο που λέω “να κάνω οικογένεια” κάτι με πιάνει. Δεν το σκεφτόμουν πότε και τώρα το λέω. Μεγαλώνω λέμε, όχι αστεία.

Δεν βαριέστε. Αν δεν ξενυχτίσω τώρα, δεν λιώσω τώρα στο διάβασμα και στην δουλειά πότε θα τα κάνω; Αν και κουράζομαι ώρες ώρες απερίγραπτα και αγχώνομαι εξίσου, εν μέρει το απολαμβάνω. Αδρεναλίνη. Πείτε με ανώμαλη αλλά όσοι με ξέρουν, ξέρουν και πόσο αγαπάω ότι κάνω.

Ο ύπνος έρχεται να με πάρει αγκαλιά αργά το βραδύ ή τα ξημερώματα, συνήθως για λίγο.
“Πας καλά,” λέει άλλος φίλος, “Είσαι στο σωστό δρόμο.”
Μας ράγισε, ίσως και έσπασε, λίγο η καρδούλα στην πορεία.  Όλα είναι μέσα στην ζωή. Πάντα θα συναντάς ανθρώπους που δεν φέρονται με τσίπα, ανδρίκια όπως λέω. Το άνανδρο δεν θέμα μόνο των κύριων  άλλα αφορά και τις εν λόγω κυρίες. Λέμε τώρα, μεγάλη κουβέντα και όχι τσης παρούσης.

Κάποια στιγμή το Σαββατοκύριακο χαλάρωσα και βγήκε όλη η κούραση των ήμερων. Μια ποιητική ψυχή τράβηξε μια φωτογραφική και άρχισε να στοχεύει το χαμογελώ μου λέγοντας “Χαμογελά μου”. Για κάποιον περίεργο λόγο τα κατάφερε και χαμογέλασα…και γέλασα πριν λιώσω ψοφίμι στον καναπέ και με στείλει η παρέα επειγόντως για όνειρα γλυκά.

“Πάει η μικρή. Το πήρε μονότερμα πάλι. Δεν ησυχάζει.”

…και όμως η μικρή είναι μια χαρά, μην ανησυχείτε. Θα τα καταφέρει. 🙂

Deep breath meets little paradise….

There are people in the world that are very close to each other from the first moment they met. This friendship has no where, when and why. It just is here…

My friend from Istanbul still uses to call me “deep deep breath” meaning the importance of a honest connection. We met three years ago during a program of the European Youth, called Greek- Turkish- Cooperation for Peace. Both of us where the translators for our groups, Greek and Turks. There was something in the air from the moment we saw each other at the airport. Strong communication. Seems still like a fairy tale, and it actually is one.

It could start like this:
Once upon a time a deep breath found a little paradise….
The paradise saw that the breath was curious about the world, so it let the breath free to fly.
But the breath never forgot and returns sometimes to make the paradise breath deeply.

n749097097_242421_785

n653031142_637608_7501

This I promised you 🙂



Εκλογικοπικάντικα

Σε επιφυλακή. Τόσα κόμματα, ίδια ιστορία. Πανικός των μέσων μαζικής ενημέρωσης, Πολύ φασαρία για το τίποτα, όπως θα έλεγε και ο Shakespeare. Αφήστε τον κόσμο ήσυχο με τα παιδιαρίσματα σας και σοβαρευτείτε. Δεν ξέρω τι σκέφτονται τα αρρωστημένα πολιτικό-κομματικοποιημένα μυαλά.

Picture by grsail

Αρρωστημένα, για τι δεν σκέφτηκαν ότι η οικονομία της χώρας αυτήν τη στιγμή μόνο εκλογές δεν σηκώνει. Θέλετε να μου πείτε δηλαδή, ότι οι κοινωνικά ευαιθητοποιημένοι με ήθος για το κοινό όφελος προτιμούν να σπαταληστούν εκατομμύρια ευρώ σε ένα εκλογικό αγώνα που δεν θα επιφέρει δραστικές αλλαγές πολιτικής, αντί να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να τακτοποιηθεί το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό…Λέμε τώρα, το τι θα μπορούσε να γίνει αν θα υπήρξε πολιτική θέληση από όλους τους εμπλεκόμενους.

Πολιτική σημαίνει ευθύνη. Αν δεν μπορείτε να την χειριστείτε ούτε επικοινωνιακά, αφήστε το καλύτερα. Αρκετά είδαμε φιλόδοξους καριερίστες και πολυλογάδες επί πολιτικής. Να φύγετε, να πάτε αλλού. Διαφορετικά, παλέψτε το.

Όχι, δεν συμφωνώ με τις πρακτικές της παρούσας κυβέρνησης, αλλά αμφιβάλλω μη σας πω ότι φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξει τίποτα αν αναλάβει η αξιωματική αντιπολίτευση την εξουσία. Εξουσία θα γίνει και αυτή είναι, ως γνωστόν, μαζί με το χρήμα το πιο δυνατό ναρκωτικό. Που να τους λες μετά για κοινωνική πολιτική, για δικαιοσύνη ή την πράσινη ανάπτυξη. Το έχω ξαναπεί, ότι η πολιτική αν θα ήταν τίμιο επάγγελμα δεν θα πρόδιδαν οι υποψήφιοι προς την άσκηση αυτού του επαγγέλματος μονίμως το λειτούργημα της πολιτικής. Όχι, ότι τα μικρότερα κόμματα εντός και εκτός Κοινοβουλίου είναι καλύτερα. Μη γελιέστε. Παντού υπάρχουν πολύ αξιόλογοι άνθρωποι και μη αξιόλογοι.

Περιοριστείτε στις καραμέλες των σχεδιασμών και την διάθεση υλοποίησης αυτών. Αφού αυτό βολεύει και έχει βολέψει γενιές και γενιές τώρα. Δεν δια φέρεται και τόσο από τις προηγούμενες γενιές. Του ανθρώπου η ψυχή είναι μια άβυσσος.

Καλός φίλος μου είπε την εξής σοφή κουβέντα: ” Αν θέλεις να καταλάβεις την πολιτική, μην διαβάζεις εφημερίδες, μην ακούς και μη βλέπεις ειδήσεις, και σκέψου μόνο με καθαρή λογική.”

Παρακαλώ, πάρα πολύ τους ευσυνείδητους πολίτες (μια που τόσοι επικαλούνται αυτήν την ιδιότητα και είναι της μόδας) να σκεφτούν με ή χωρίς εκλογές με καθαρή λογική, μια που τα κομματικά πολύχρωμοι εκπρόσωποι του λαού που ψηφίσαν να τους εκπροσωπήσουν αδυνατούν προς το παρόν (και κατ΄ εξακολούθηση δηλαδής αλλά δεν είναι της παρούσης). Τα σέβη μου.

Γλυκανάλατα ρεμάλια

Φήμες, πισώπλατα…σιγά μην γίνουν και κατάματα. Δήθεν ευγένεια.

Η ευγένεια, ρεμάλια, δεν είναι γλυκανάλατο μιαούρισμα, είναι στάση ζωής.

Πραγματική ευγένεια είναι και ανθρωπιά.

Α-Ν-Θ-Ρ-Ω-Π-Ι-Α.

Μου την δίνουν τα δήθεν.

Αφού την δουλίτσα σας να κάμνετε θέτε.

Aφήστε την ευγένεια στην άκρη.

Picture only alice via Flickr