Στην παρέα σε φωνάζουν “μικρή”…πως αλλιώς αφού όλοι τους σε περνάνε κάτι χρόνια. Όχι πολλά, αλλά αρκετά για να σε λένε έτσι. Μιλάμε για την “ώριμη παρέα”, την 30 παρά κάτι με 30 και κάτι. Η πιτισιρικοπαρεά είναι μεταξύ 20 και κάτι και 30 παρά κάτι. Ναι, έχεις και συνομήλικους, αλλά αυτοί μοιράζονται όπως εσύ και στις δυο ομάδες για να έχουν ποικιλία απ΄ όλα. Πλήρης μενού σου λέω. Τρομάζεις και τους δυο εξίσου με την ενεργεία σου, με τα “θέλω” και τα “πρέπει” σου. Τους λατρεύεις εξίσου.
Παρένθεση: Ατάκες των “30 και κάτι”
Ατάκα κλασσική : Στην ηλικία σου, ήμουν και εγώ έτσι... (βρε άσε τας ηλικίας μου εκεί που είναι μου προκαλείς ένα κάτι τοις)
Ατάκα καθιερωμένη: Είσαι μικρή ακόμα… (μωρέ δίκιο έχεις, αλλά έλα μου ντε που οδεύω σε λίγα χρονάκια προς την ολοκλήρωση της τρίτης δεκαετίας μου )
Ατάκα δεν-μπορώ-να-σου-βρω-άλλο-επιχείρημα: Είσαι μικρή, θα μάθεις…εδώ εγώ δεν έμαθα ακόμα. (αυτό τώρα μου το λες για καλό, είναι σαν να παραδέχεσαι ότι η εξέλιξη δεν προχωρά…και βασικά δεν μπορείς να συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις και προσωπικότητες…λέμε τώρα ότι άλλαξε η εποχή από τόοοτε…)
Ατάκα πρέπει-να-σου-δείξω-την-εμπειρία-μου-αλλιώς-θα-σκάσω: Εκεί που είσαι ήμουν, εκεί που είμαι θα έρθεις. (τι λέει ρε μεγάλε, και αν δεν θέλω, ντε καλά να με τρομάξεις με την πορεία σου, λέμε τώρα)
Κλείνει η παρένθεση
Και τώρα στα δικά σου. Από ευθύνες είσαι περισσότερο 30 παρά κάτι, όχι 20 και κάτι. Μάζεψες τα πτυχιάκια σου (δεν σου έφτανε ένα, την μόρφωση σου μέσα), τα τακτοποίησες σε συρτάρια και ντουλάπια. Λέγεσαι και καλά ανεξαρτήτος νέος άνθρωπος επειδή τα καταφέρνεις μόνος χωρίς το χαρτζιλίκωμα των γονέων κτλ.
Η ψυχούλα σου είναι 20 και κάτι. Ξενυχτάς δουλεύοντας γιατί σε πιάνει το δημιουργικό ή το ψυχολογικό σου και γουστάρεις. Γουστάρεις να τρέχεις μέσα στην βροχή για να συναντήσεις τους φίλους σου. Φουμάρεις άργιλε με άρωμα μήλου και αμπελοφιλοσοφίες. Κάνεις νάζια στους φίλους αγόρια και καλά ότι χρειάζεσαι προστασία. Ποιος εσύ; Χουχουλιάζεις τα βράδια πριν κοιμηθείς στο μαξιλάρι σου και σκέφτεσαι διάφορα. Σκέφτεσαι ότι ο έρωτας μπορεί να άργησε μια μέρα και κάτι για άλλη μια φορά αλλά δε βαριέσαι, καλά είμαστε. Γελάς, κλαις, ζεις. Ρουφάς την ζωή με τουλάχιστον δυο καλαμάκια γιατί ένα δεν σου φτάνει.
Βλέπεις τους παλιούς συμφοιτητές σου να μάχονται για το βόλεμα σε κάποιο πολιτικό γραφείο ή στο δημόσιο και δεν ξέρεις αν τους λυπάσαι. Είσαι στην καλύτερη ηλικία σου λένε, και έχουν δίκιο. Ονειρεύεσαι. Απογοητεύεσαι…Αλλά είσαι 20 και κάτι, είσαι 30 παρά κάτι. Είσαι ακόμα εδώ και προχωράς.
εμείς τελικά κάνουμε τις ηλικίες.. καλήτερες ή χειρότερες.. εγώ λέω ότι καλήτερη είναι η ηλικία που ο καθένας βρίσκεται.. κι ας το εκμεταλευτεί.. :):)
Κι εγώ πιστεύω ότι θα μείνω για πάντα μικρή..!!! 😀
@koulpa @Nina 🙂
“Η καλύτερη ηλικία είναι αυτή στην οποία βρίσκεσαι τώρα”.
Κάντο τρόπο ζωής και θα πάψεις να ανησυχείς για το πέρασμα του χρόνου…
Πολύ αληθινό κείμενο Κωνσταντίνα 🙂
@Manolis Polychronides Να΄σαι καλά. Είναι θέμα αντίληψης, εξάρταται πως το βλέπουμε εμείς οι ίδιοι. Καλά είναι. 🙂
Και γω στην ηλικια σου έτσι σκεφτόμουνα!!! 😀 😀 😀
Πέρα απο πλάκα και γω έχω πιάσει τον εαυτό μου να μιλάω σε σένα ή σε άλλους μικρότερους έτσι, αλλα δεν το κάνω για να τονίσω ότι είμαι μεγαλύτερος.
Ετσι νιωθω, ότι έχω περάσει απο αναλογους προβληματισμους και καταστάσεις και το θέμα είναι πως θα πάρεις την δικιά μου εμπειρία για να κάνεις ένα βήμα πιο πέρα.
Οποτε αν πέρα από μια κλισε απάντηση ακολουθεί και μια θετική οδηγία ή συμβουλή, τότε όλα είναι καλά. Αν μένει μονο η κλισέ απαντηση, τότε κάποιος βαριέται να μιλήσει μαζί σου και δε σε παίρνει στα σοβαρά!
Πιστεύω πάντως ότι καλύτερα να νιωθεις 20 και κάτι και να πράττεις με τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα ενός 30 παρα κάτι ή και … πολυ κάτι!!!
😉
@philos Η αρνητικότητα με πειράζει. Οι απαντήσεις τυχαίνει να είναι κλισέ, η πρόθεση αρκεί να μην είναι. Το ξέρεις καλά. Βιάζεσαι στα 20 και κάτι να μεγαλωσεις πριν την ώρα σου και τρέχεις σε στοίχημα με τον χρόνο χωρίς να ξέρεις που θα φτάσεις. 🙂 Εκεί που είσαι θα έρθω. 😉