Ένας παράδεισος κόλαση

Γυναίκα που χαμογελάει με υπονοούμενο είναι επικίνδυνη, ίσως και θανατηφόρα. Ανάλογα με το νοούμενο στο υπονοούμενο, λέω τώρα.

Είναι ο τύπος γυναίκας, για να μη λέμε γυναικάρας που της φιλάς το χέρι αν είσαι αρσενικό και σέβεσαι τον εαυτό σου. Σου προκαλεί ένα σεβασμό, ενίοτε και δέος. Έχει αυτό το ανεξήγητο χάρισμα που σε μαγεύει και σε κάνει να της ρήξεις μια δεύτερη ματιά για να διαπιστώσεις ότι είδες καλά αυτό που δεν ξέρεις ακριβώς τι είναι και σου τράβηξε το μάτι.

Εμφανίζεται και σε μαγνητίζει. Γεμίζει τον χώρο. Άσχετα, αν φοράει έντονο ή διακριτικό άρωμα, αυτό διαπερνά τις αισθήσεις σου και το απολαμβάνεις. Άρωμα γυναίκας, πως το λέμε. Μπορεί να μην είναι ο τύπος σου σε γενικές γραμμές αλλά σε ειδκές….Αυτό το χαμόγελο με υπονοούμενο σε συνδυασμό με το έντονο βλέμμα σε ελκύει. Φίλε, μπροστά σου μια γυναίκα όνομα και πράμα, μάγκισσα και μάγισσα, με το πνεύμα και τις καμπύλες της, με τα όλα και τα ώπα της.

Ένας παράδεισος κόλαση μπροστά σου. Δεν είναι ούτε το χαμόγελο της, ούτε τα μάτια της αλλά ότι ξέρει να τα χρησιμοποιεί όταν χρειάζεται. Αυτό σε συνδυασμό με το μυαλό της, σε σκοτώνουν και σε ανασταίνουν. Όχι μια φορά, αλλά κάθε φορά που ακούς την φωνή της, κάθε φορά που την βλέπεις, ακόμα και τυχαία. Για να μη μιλήσω για την ταραχή μέσα σου, μια θάλασσα μέσα σου, ένας ωκεανός και εκείνη είναι σαν την στεριά που σε κρατά σε όρια αλλά και σαν τον άνεμο που σε φουντώνει.

Εθίζεσαι μαζί της και αυτό είναι επικίδυνο. Προσπαθείς να την αποφύγεις αλλά πως να της αντισταθείς. Σε κατακτά δεν την κατακτάς. Μη ξεχνιόμαστε. Βαρύ ήττα για άνδρα κυνηγό το να τον έχει εγκλωβίσει γυναίκα – κυνηγός. Ακριβώς και για αυτό τον λόγο, αποχωρείς όταν καταλαβαίνεις πως είσαι θήραμα αντί ο κυνηγός.

Σε ρωτώ λοιπόν, εσύ που λες τον εαυτό σου κυνηγό, γιατί δεν την κατακτάς; Είσαι άνδρας ή δεν είσαι γιά;