«Καλημέρα,» λέει μια φωνούλα στην άλλη άκρη της γραμμής. Την ξύπνησε αλλά ξέρει ότι δεν θα του το πει.
«Τι θέλεις για πρωινό;» και η επιθυμία της μέλημα του.
Τον υποδέχεται με ένα φιλί γλυκό σαν μελί, μια αγκαλιά τρυφερή σαν φρεσκοανθσιμένο τριαντάφυλλο και ένα άρωμα μεθυστικό όπως το γιασεμί.
Τον κοιτούν δυο μάτια, πρασινογάλαζια σαν το πέλαγος. Εκείνος νησί στην καρδιά του πελάγους. Το χαμόγελο της, το βλέμμα της, εκείνη ολόκληρη, ο θησαυρός του.
Την αγκαλιάζει και νιώθει πως τρέμει, την αναπνοή της. Ο άγγελος του, ο κόσμος του όλος.
Τι γλυκο… Πολυ ομορφο ποστ για να κλεισει τη σημερινη μερα.. ευχαριστω :))
Να΄σαι καλά! Αληθινό είναι και τον ευχαριστώ που υπάρχει, αλλά pssssst μεταξύ μας 😉
:*)
😉