Η Αθήνα πρωταγωνίστρια στα διεθνή δελτία ειδήσεων. Δακρυγόνα και Ματ από το Πολυτεχνείο στο Φιξ στη Συγγρού. Μια ειρηνική διαμαρτυρία μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, λένε. Δεν ήμουν στην πορεία. Η πορεία με βρήκε στον δρόμου για δουλειά.
Εγκλωβισμένοι κάπου σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας. Ακούμε για τρεις νεκρούς. Αυτήν την αλλαγή δεν την θέλω. Αυτή η αλλαγή με τρομάζει. Μπορεί να είναι για καλό. Δεν το ξέρω. Αλλά το να θρηνούμε τρεις αθώες ζωές και τραυματίες δεν είναι καλό. Είναι λύπη. Ποια επανάσταση;
Οι ίδιες εικόνες σε πολλές παραλλαγές ξανά και ξανά. Δεν τις βλέπω στην τηλεόραση. Δεν ήθελα να τις δω αλλά τις βλέπω δίπλα μου. Όχι όπως διαδραματίζονται στο κέντρο. Κοντά στο κέντρο. Είναι τρομακτικές.
Δυστυχώς Κωνσταντίνα είναι η φάση της βίας στην οποία μπαίνουμε. Αν δεν κατεβούν από τα ανάκτορά τους και δεν υπάρξει απόδοση ευθυνών θα έχουμε συνέχεια. Κρίμα για τους τρεις ανθρώπους και οι ένοχοι θα πρέπει να τιμωρηθούν. Δεν θα πρέπει να έχουμε άλλα αθώα θύματα.
Αυτές τις σκηνές δεν τις αντέχω. Ή μάλλον δεν θέλω να τις δω. Δεν χρειάζεται.
Δεν διαφωνώ μαζί σου αλλά δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Και αυτοί που έπρεπε να την διαχειριστούν με υπευθυνότητα δεν το κάνουν ή δεν τους νοιάζει.