Παραμύθι στο Γκάζι

Ήταν χειμώνας.

Έβρεχε.

Η διάθεση στο πάτωμα.

Έπρεπε να βγει.

Οπότε κανονίσει ένα ποτό με κάποιον που θαύμαζε, τις είχε κινήσει το ενδιαφέρον από καιρό…

αλλά
ξέρετε τώρα πως είναι αυτά.

Φόρεσε το πιο λαμπερό της χαμόγελο, βάφτηκε, γόβες.

Μια κουκλίτσα.

Φτάνει Γκάζι.

Έρίχνει καρεκλοπόδαρα νερό.

Ανεβαίνει με τις κυλιόμενες.

Τον έβλεπε να στέκεται μπροστά στις σκάλες.

Τι καλοσύνη που είχε η αύρα του;

Εκείνη έτρεμε, αγχώθηκε και δεν ήξερε γιατί.

Ακόμα θυμάται εκείνο το πρώτο φιλί με θέα τα φώτα της Αθήνας.

Σαν παραμύθι έμοιαζε και παραμύθι θα μείνει.