Σε λίγες ώρες η επέτειος μου. Εννιά χρόνια και όμως είμαι ακόμα εδώ και αυτό το καλοκαίρι και ακόμα αναζητώ την Ιθάκη μου να βρω. Στα γενέθλια μου νόμιζα ότι συμπληρώνω τα δέκα αλλά έκανα λάθος. Είναι εννιά. Όσες ζωές λένε πως έχουν τα αιλουροειδές. Τέτοιο είμαι και εγώ.
Φίλος λέει στις δύσκολες στιγμές: «Θα τα καταφέρεις. Πάντα τα κατάφερνες. Δεν ξέρω πως αλλά το κάνεις.»
Ίσως επειδή συνηθίζω επικίνδυνα εύκολα τις δυσκολίες. Τις βαριέμαι εδώ που τα λέμε. Αφού ξέρουν ότι είμαι αδιόρθωτα πεισματάρα. Είναι σαν να νιώθει το σύμπαν ότι όταν επιθυμείς κάτι από το βάθος της ψυχής σου, της καρδιάς σου, εκεί που χτυπά η ζωή, θα πρέπει να υποχωρήσει γιατί είναι αμαρτία να πας εναντίον σε ψυχή που αγαπά και αγαπά δυνατά.
Μη φανταστείς, δεν υποχωρεί πάντα εύκολα ή γρήγορα. Θέλει και αυτό το παιχνίδι και το παίδεμα του, όπως η αγάπη άλλωστε και όλα στην ζωή ίσως.
Ανάβω τσιγάρο, αν και αντικαπνίστρια. Το ξέσπασμα μου ή μάλλον η ψευδαίσθηση του ξεσπάσματος. Δεν βλάπτει κανέναν πέρα από την υγεία μου, εξού είναι σπάνια αμαρτία. Αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι η μοναδική ψευδαίσθηση στην όποια υποκύπτουν οι άνθρωποι. Ίσως η πιο επώδυνη να είναι εκείνη που σου δημιουργεί ο έρωτας. Είναι και πιο όμορφη ανάθεμα την.
Γεια σου ρε Αθήνα! Χαλάλι σου και ας μου ραγίζεις την καρδιά.
Γεια σου κάτοικε του Γυάλινου Πύργου. Έχω την εντύπωση πως το σύμπαν δεν νιώθει τίποτα. Πως είναι αναίσθητο. Ο Νίτσε έλεγε “δεν υπάρχουν γεγονότα παρά ερμηνείες”. Όταν υπάρχει πραγματική επιθυμία η ερμηνεία της δυσκολίας αλλάζει και γίνεται “ευκολία” ή τέλος πάντων “όχι και τόσο μεγάλη δυσκολία”. Η επιθυμία μοιάζει με την βαρύτητα. Όπως η βαρύτητα καμπυλώνει τον χωρόχρονο έτσι και η επιθυμία καμπυλώνει το πλέγμα των δυσκολιών. Για το ότι ο έρωτας είναι ψευδαίσθηση επώδυνη και όμορφη συμφωνώ 100%.
Γεια σου Varometro! Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει και ιδιαίτερα Νίτσε. Ευχαριστώ πολύ ότι έκανες μια στάση σε τούτα εδώ τα μέρη. 🙂