Originally uploaded by Leonidas Tsementzis
Τελευταία γράφω. Γράφω δηλαδή περισσότερο απ΄ότι πριν. Η ανάγκη να δώσω στις σκόρπιες και μαζεμένες μου σκέψεις μια μορφή με χαρτί και μολύβι, ενίοτε και το πληκτρολόγιο. Ξυπνάω μέσα στην νύχτα και γράφω. Όταν δεν μπορώ να σημειώσω σε σημειωματάριο παραδοσιακό ή ψηφιακό, πιάνω χαρτάκια και χαρτουλάκια. ακόμα και αποθηκεύω περίεργα μηνύματα άνευ τίτλου στο κινητό για να μην ξαναθυμηθώ την σκέψη μου, να την πιάσω, να την δουλέψω.
Γράφω για τους ανθρώπους και τι παρατηρώ όπου βρίσκομαι. Στα γραφεία, στους δρόμους, σε λεωφορεία, μετρό και στέκια της πόλης. Ακόμα και το άκουσμα τζιτζικιών μέσα στο κέντρο της πόλης αξίζει ένα λεπτό να σταθείς ή ο αέρας που σήμερα κάνει την ζέστη πιο απαλή. Μικρές λεπτομερείς. Αξίζει όμως να σταθείς μια στιγμή και να τις ζεις, να τις σημειώσεις στην ζωή σου, όχι με χαρτί και μολύβι, ούτε πληκτρολόγιο.
Έμαθα και μαθαίνω από τις σημειώσεις, πως οι μικρές λεπτομέρειες σου υπενθυμίζουν την ύπαρξη τους όσο και να τις αγνοιείς.
P.S. Τον τίτλο του post των δανείστηκα από την φωτογραφία του Λεωνίδα aka goldstein.