Οι έρωτες αστραπή είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομα τους. Γρήγοροι, έντονοι και τελειώνουν όπως ξεκίνησαν, με μια αστραπή. Ξυπνάς ξαφνικά μια μέρα και δεν νιώθεις τίποτα. Ένα κενό, σαν να ξύπνησες από όνειρο και απορείς. Θυμώνεις με τον εαυτό σου που γελάστηκε τόσο απλά.
Θυμώνεις με τον υποτιθέμενο έρωτα που εκφράστηκε με μικρή διάρκεια. Μικρή, όχι απλά σε βάθος χρόνου αλλά και σε ποιότητα. Εκεί είναι η διαφορά με τους καλοκαιρινούς έρωτες, τα φλερτάκια της ψάθας. Αυτοί κρατάνε λίγο αλλά έχουν μια ποιότητα, αυτήν του καλοκαιριού. Η αστραπιαίοι όμως, ξεκινάνε με ποιότητα και τελειώνουν περίεργα, με μια παγωμάρα.
Το περίεργο είναι ότι μπορεί να ένιωθες πραγματικά κάτι για εκείνον τον άνθρωπο αλλά ξεθώριαζε όπως τα χρώματα στους τοίχους. Γίνεται μια ανάμνηση απροσδιόριστου χαρακτήρα. Και εκεί που αναζητάς τον χαρακτήρα, την γεύση, τον ήχου αυτού του έρωτα, σκέφτεσαι όλα αυτά που σου άφησε και σου αφήνει όχι ένας μεγάλος έρωτας, αλλά μια αγάπη.
Σκέφτεσαι πόσο νοιάζεται ο ένας για τον άλλον, ακόμα και από απόσταση. Αλλά αυτό κάνει την διαφορά των σχέσεων ζωής με την εφήμερες. Οι μεν μένουν, οι δε απλά περνάνε σαν τα τρένα.
Οι αγάπες είναι σαν παλιό καλό κρασί που πάντα απολαμβάνεις, σαν ηλιοβασίλεμα ή σαν πανσέληνος του Αυγούστου. Μια λεπτομερια στην ζωή σου που μεγαλώνει, γίνεται σελίδα, γίνεται κεφάλαιο, μέχρι που γίνεται ένα βιβλίο από μόνο του και το παίρνεις απόφαση ότι έτσι έχουν τα πράγματα.
μμμ.. μπερδεύουμε τον ερωτα με την ελξη.. ελκομεθα απο την εικονα.. οι γυναικες κι απο τον λογο.. αλλα ο ερωτας θελει ολες τις αιθησεις.. οι “εραστες” του καλοκαιριου πολλες φορες εχουν βαλει την ημερομηνια ληξης πριν φυγουν απο διακοπες.. οποτε ισως αποδεχονται πιο ευκολα τη ληξη.. :):)
παντως δεν ειναι τοσο περιπλοκα παντα τα πραγματα.. μου αρεσεις σου αρεσω.. σε θελω με θελεις.. σε βαριεμαι με προδιδεις.. σε συγχωρω πας παρακατω.. :):)
την καλησπερα μου :):)
Αχ, koulpa μου, πόσο αγνοούμε την σημασία που έχουν όλες οι αισθήσεις στην απόλαυση. Και όμως πόσω εύκολα κάνουμε τα απλά περίπλοκα και χανόμαστε σε αυτό; Ευχαριστώ για την στάση σου εις το μπλόγκιον. 🙂