Καιρός να σε αποχαιρετίσω λοιπόν. Αρνήθηκα να το πιστέψω και ας το ήξερα ότι θα πρέπει να το αφήσω να συμβεί. Ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος αρχίζει. το ήξερα πως θα έρθει η μέρα που θα είσαι μια θολή εικόνα στο μυαλό μου. Ακόμα πιο θολές οι αναμνήσεις μας.
Πόσο διαφορετικά ίδιοι είμαστε εν τέλει. Δυο καθρέπτες αντανάκλασης. Πόσο λυπάμαι και πόσο θυμώνω για το πως γκρεμίσαμε όσα χτίζαμε μεταξύ μας. Σαν παλάτια στην άμμο που τα σιγό-αγκαλιάζουν τα κύματα. Ενώ η αγάπη που ένιωθα και νιώθω για σένα δυνατή σαν βράχος. Θα μείνει όμως μακριά. Διαφορετικά θα έσβηνε σαν σπίρτο με δυο τρεις γρήγορες κινήσεις.
Δεν πονάω πλέον. Σαν να πάγωσε κάτι μέσα μου. Σαν να λυτρώθηκε η ψυχή μου. Τέλος οι ατέλειωτοι τσακωμοί, οι φωνές, τα αμέτρητα Όχι και δύσκολα Ναι μας. Σωπαίνω.
Πλησιάζουν μέρες χαράς για σένα. Δεν θα σου ευχηθώ ούτε με μηνύματα ούτε τηλεφωνικά. Άλλωστε τους ανθρώπους που αγαπάς δεν τους θυμάσαι μόνο εκείνες τις μέρες αλλά πάντως καιρού. Θα σου ευχηθώ όμως με την σκέψη μου από καρδιάς.
Κράτα τον εαυτό σου αισιόδοξο και με αυτή την καλοσύνη και ζεστασιά που τόσο λάτρεψα.
Από καρδιάς: Να΄ σαι καλά και θα είσαι καλά! Καλό ταξίδι ζωής να΄χείς με καλούς ανέμους στα πανιά σου και οι ηλιαχτίδες του ήλιου να σου χαϊδεύουν το πρόσωπο με την ίδια καλοσύνη που έβλεπα στα μάτια σου όταν χανόμουν σε αυτά.
Ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς, και όπως λένε στο χωριό μου: “The best is yet to come”
Όταν ξεκινά κάτι με αγάπη και τελειώνει με αγάπη, τότε σου αφήνει μια γλυκιά γεύση και το θυμάσαι με ένα χαμόγελο αντί με λύπη. 🙂 Αισίοδοξία δείχνω έτσι και αλλιώς.
“Σκοτώνει πες μου ο χωρισμός? Ματώνει, δε σκοτώνει . Ποιος είπε φούντο? Ψέματα, δεν φτάσαμε ποτές” (Ν. Καββαδίας). ¨Εγραψα ένα ποστ περί αποχαιρετισμών – αποχωρισμών στο μπλογκ μου. Αν θέλεις να το δεις http://newagemama.wordpress.com/2010/07/09/
Το γράψιμό σου έχει τη δύναμη της αυθεντικότητας και της μελαγχολίας. Νιώσε τη λύπη μέχρι το τέλος. Μετά θα κάνεις μια νέα αρχή. Μην την ξεπετάξεις γιατί η άτιμη σ΄ ακολουθεί.
Καλωσόρισες newagemama στον Γυάλινο Πύργο μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δεν νιώθω όμως λύπη. Ένας κύκλος τελειώσε, ολοκληρώθηκε και κάτι νέο ξεκινά. Όμορφο το κείμενο σου! 🙂