Φθινοπωρινά πρωτοβρόχια στην Αθήνα καλμάρουν την ένταση της περασμένης εβδομάδας. Όμως κάπου στον κόσμο υπάρχει ανεξήγητη ένταση λογικής. Από την πολύ την λογική οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πως είναι άνθρωποι και το πως για αυτό χρειάζεται μια ουσία φτιαγμένη από αίσθημα και συναίσθημα.Φοράω το τζιν που σου αρέσει, μια μπλούζα στα γρήγορα και έφυγα για να αποχαιρετίσω φίλους που φεύγουν αυτές τις μέρες από Ελλάδα. Πλησιάζει και η ώρα μου. Όχι ακόμα, σύντομα. Θα με περιμένεις άραγε στο αεροδρόμιο να μου πεις το «Καλωσόρισες» και να σου απαντήσω «Καλώς σε βρήκα» και να μου χαρίσεις την αγκαλιά που χρωστάμε ο ένας στον άλλον, λες και έχουν περάσει αιώνες.