Αν με ρώταγε κανείς για τις πιο σημαντικές στιγμές του 2010, ίσως θα περίμενε ως απάντηση μια επαγγελματική επιτυχία. Σίγουρα αυτή η χρονία έγινε σταθμός σε πολλά επίπεδα αλλά μου έδωσε και την πιο γερή σφαλιάρα- την συνείδηση πως είμαι άνθρωπος και πως πέρα από όλα τα αγαθά του κόσμου, η υγεία είναι αυτό που αν δεν το προσέξουμε δεν θα χαρούμε τίποτα από όλα τα υπόλοιπα πλην της αγάπης.
Μια μακροπρόθεσμη περιπέτεια με την υγεία μου, που την ήξεραν ελάχιστοι καλοί φίλοι, με έβαλε σε επίσης μακροπρόθεσμες σκέψεις. Όχι, ότι ήταν κάτι που δεν ξεπερνίεται, πήρε όμως χρόνο. Εργασιομανία ήταν ένα παράπλευρο εφέ που σίγουρα έφερε κι άλλα παράπλευρα εφέ. Πριν πιάσουν κάποιοι τώρα το τηλέφωνο και βαρέσουν διάφορα πληκτρολόγια, πρέπει να σας πω πως:
Πάει, πέρασε! 🙂 It’s over, guys!
Mου έμαθε την αξία της ζωής.
Y.Γ. Με ρώτησαν τις προάλλες τι ήταν για μένα μια άσχημη εμπειρία. Στον άνθρωπο που με ρώτησε, δεν ήθελα να απαντήσω εκείνη την στιγμή. Είναι προσωπική υπόθεση και όσο και να γράφω προσωπικά σε αυτό τον χώρο, επιλέγω πως γράφω τι και πότε και πόσο εκθέτω τον εαυτό μου σε δημόσιο χώρο.