Είναι αργά το βράδυ. Για κάποιο λόγο οι Τετάρτες ακόμα και το 2011 είναι από τις μέρες που πάνε στραβά και ας είναι μέσα στην εβδομάδα. Το νιώθεις από το πρωί πως και αυτή η Τετάρτη θα πάει στραβά. Ξυπνάς αντί για 8 παρά 11 και. Έχεις βάλει τρία ξυπνητήρια άλλα που εσύ. Εννοείται πως το μεσημέρι ξεχνάς πως πεινάς γιατί κάτι σου έκατσε στραβά. Σου έρχεται να ουρλιάξεις, να κλάψεις. Δεν σε βλέπει κανείς. Φίλος το μεσημέρι σου λέει ξανά σε ένα email πως έχουν συμβεί πολλά και θα στα πει από κοντά σύντομα σε έναν καφέ. Αυτό το λέει τώρα και μήνες και ο καφές ποτέ δεν λαμβάνει μέρος. Απλά του λες πως δεν πιστεύεις στα λόγια αλλά στις πράξεις. Μια φίλη σε παίρνει το βράδυ τηλέφωνο για να βγείτε με παρέα. Που να ξέρει πως 10 παρά το βράδυ ούτε να φας δεν προλάβεις; Προσπαθείς να είσαι γλυκιά. Ξεσπάς σε κλάματα γιατί έχεις ανάγκη την βόλτα και να νιώσεις άνθρωπος. Ακυρώθηκε το επαγγελματικό ταξίδι στην Ελβετία που χαιρόσουν τόσο να πας. Είναι Τετάρτη όπως είπαμε και όλα θα πάνε καλά γιατί με ένα χαμόγελο όλα μπαίνουν σε τάξη.
I don’t quite know
How to say
How I feelThose three words
Are said too much
They’re not enough