Πατά τον αριθμό του με γρήγορες κινήσεις γιατί η όλη διαδικασία είναι ήδη βάσανο, στην θεωρία του και μόνο.
Ένα «Hello
» ακούστηκε στο άλλο άκρο της γραμμής.
«Γεια σου, καλή χρονιά. Είμαι η
», είπε με βαριά καρδία και καταπίεσε το τρέμουλο φόβου.
«Γεια σου, τι κάνεις;» με την γνωστή τυπική ψυχρή ευγένεια του. Για μια στιγμή σαν να χάρηκε πως ήταν εκείνη. Αλλά ίσως μόνο φάνηκε γιατί η φωνή πήρε σύντομα αυστηρό και παγωμένο ηχόχρωμα.
«Συγνώμη για την ενόχληση. Χρειάζομαι την βοήθεια σου»
Του εξηγεί πως αποφάσισε να κάνει εκείνο βήμα που τόσο ήθελε και εκείνος να κάνει γιατί το άξιζε. Με το πιο άψυχο ύφος που είχε στο ρεπερτόριο της. Πόσο δεν ήταν εκείνη αυτή που του μιλούσε. Αυτό της ζήτησε κάποτε και το σεβάστηκε.
«Ok, θα περιμένω mail σου»
Το mail της επόμενης μέρας:
«Καλησπέρα,
Θα σε απαλλάξω από την χάρη που σου ζήτησα.
Δεν θα χρειαστεί να κάνεις κάτι που είναι αντίθετα στα πιστεύω σου.
Λυπάμαι για την όποια ενόχληση προκάλεσα.
Σου εύχομαι κάθε ευτυχία και επιτυχία.
Ευχαριστώ για την διάθεση σου να βοηθήσεις.
Mε εκτίμηση»
Δεν ήρθε καμία απάντηση ως συνήθως. Λάθος timing στις ανθρώπινες σχέσεις.