Καινοτομία καμπάνα

Photo by Theophilos Papadopoulos
Photo by Theophilos Papadopoulos

Είναι Δευτέρα του Πάσχα. Ψυχρές μέρες για μέσα Απριλίου. Αν και δεν πέρασε ο τόπος με όνομα Ελλάδα γερό χειμώνα αλλά περνά δύσκολες και ψυχρές μέρες. Στην Πρωτεύουσα μιλούν για καινοτομία. Στο χωριό υπάρχει καινοτομία- ηλεκτρονική καμπάνα. Πρόοδο. Εμένα πάλι γιατί μου φαίνεται πιο χρήσιμο ένα δυο δρομολόγια από τα χωριά στην Λαμία και στις μικρότερες πόλεις, ή η καθιέρωση ενός δημοτικού ταξί ή minibus για να εξυπηρετήσει τα γερόντια στα νησιά να πάνε σε γιατρούς και ενίοτε στην αγορά, στο σούπερ μάρκετ; Μήπως είμαι περίεργος άνθρωπος τελικά, δεν ξέρω.

Δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο στην επαρχεία της ηλεκτρονικής καμπάνας;

Καταλήγω να φύγω με ταξί από το χωριό για το σταθμό.

Ένα χρόνο στο τιμόνι, η Γιάννα. Την ξέρω φατσικά από παιδί. Της λέω τι σκέφτομαι περί δημοτικού ταξί. Συμφωνεί στην ανάγκη.

Δεν τους ενδιαφέρει όμως. Μόνο η τσέπη τους, τους νοιάζει.

Τους ανθρώπους του τόπου δεν νοιάζονται; Πως να ενδιαφερθούν και οι άνθρωποι της πρωτευούσας με τα καινοτόμα αυτοκίνητα και gadgetάκια για τους όποιους χτυπά η καινοτόμα ηλεκτρονική καμπάνα όσο φέρνουν ζωή στα χωριά; Το καλό να λέγεται, η καμπάνα χτυπά πλέον με ένα κλίκ….με το πάτημα ενός κουμπιού. Καινοτομία καμπάνας.

Hello again!

Πέρασαν σχεδόν δυο μήνες που δεν σας γράφω. Ακόμα και η σιωπή μια απάντηση είναι, αρκεί να την ακούσεις προσεκτικά. Φυσά αλλιώτικος αέρας στα φτερά μου. Αρχικά ήταν πολύ αδύναμος αλλά τώρα έγινε καλοκαιρινό μελτέμι και με πάει σε ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής.

Βρήκα αυτό τον δραματικό με μια γεύση υπερβολής, όπως είναι χαρακτηριστική για την εποχή μας, για να σας πω, πως τα κείμενα μου απέκτησαν ένα σπιτάκι με πιο γερά θεμέλια. Όπως βλέπετε είμαστε ακόμα στο ξεπακετάρισμα κουτιών και κουτακίων. Σημειώσεις και ραβασάκια σημειώσεων, ψηφιακά και χάρτινα ανεμίζουν σε οθόνες, σημειωματάρια, βιβλία και τσάντες.

Να με συγχωράτε που δεν σας είπα τίποτα. Είπα να κρατήσω και κάτι για μένα και να σας κάνω μια έκπληξη.

Εδώ λοιπόν, θα παραμείνει ο ρομαντικός με μια δόση τσαμπουκά Κάτοικος Γυάλινου Πύργου, τα κείμενα που έχουν μια γεύση από υποβρύχιο μαστίχας (η βανίλιας) και μερακλίδικου Ελληνικό-Τουρκικό-Βυζαντινό-Αραβικό καφέ (όπως θέτε πείτε τον).

Όσοι πήγατε μια βόλτα από το thirdeye.gr, θα είδατε πως εκεί βρισκόμαστε ακόμα στα βαψίματα αλλά όπου να΄ναι θα το φτιάξουμε και εκείνο, γιατί εκεί, θα ομιλώ για την δουλειά και για τας επαγγελματικάς και ακαδημαϊκάς μου αναζητήσεις.

Καλωσορίσατε λοιπόν και καλά μας ταξίδια! 🙂