Είναι Δευτέρα του Πάσχα. Ψυχρές μέρες για μέσα Απριλίου. Αν και δεν πέρασε ο τόπος με όνομα Ελλάδα γερό χειμώνα αλλά περνά δύσκολες και ψυχρές μέρες. Στην Πρωτεύουσα μιλούν για καινοτομία. Στο χωριό υπάρχει καινοτομία- ηλεκτρονική καμπάνα. Πρόοδο. Εμένα πάλι γιατί μου φαίνεται πιο χρήσιμο ένα δυο δρομολόγια από τα χωριά στην Λαμία και στις μικρότερες πόλεις, ή η καθιέρωση ενός δημοτικού ταξί ή minibus για να εξυπηρετήσει τα γερόντια στα νησιά να πάνε σε γιατρούς και ενίοτε στην αγορά, στο σούπερ μάρκετ; Μήπως είμαι περίεργος άνθρωπος τελικά, δεν ξέρω.
Δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο στην επαρχεία της ηλεκτρονικής καμπάνας;
Καταλήγω να φύγω με ταξί από το χωριό για το σταθμό.
Ένα χρόνο στο τιμόνι, η Γιάννα. Την ξέρω φατσικά από παιδί. Της λέω τι σκέφτομαι περί δημοτικού ταξί. Συμφωνεί στην ανάγκη.
Δεν τους ενδιαφέρει όμως. Μόνο η τσέπη τους, τους νοιάζει.
Τους ανθρώπους του τόπου δεν νοιάζονται; Πως να ενδιαφερθούν και οι άνθρωποι της πρωτευούσας με τα καινοτόμα αυτοκίνητα και gadgetάκια για τους όποιους χτυπά η καινοτόμα ηλεκτρονική καμπάνα όσο φέρνουν ζωή στα χωριά; Το καλό να λέγεται, η καμπάνα χτυπά πλέον με ένα κλίκ….με το πάτημα ενός κουμπιού. Καινοτομία καμπάνας.