Πέρασαν σχεδόν δυο μήνες που δεν σας γράφω. Ακόμα και η σιωπή μια απάντηση είναι, αρκεί να την ακούσεις προσεκτικά. Φυσά αλλιώτικος αέρας στα φτερά μου. Αρχικά ήταν πολύ αδύναμος αλλά τώρα έγινε καλοκαιρινό μελτέμι και με πάει σε ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής.
Βρήκα αυτό τον δραματικό με μια γεύση υπερβολής, όπως είναι χαρακτηριστική για την εποχή μας, για να σας πω, πως τα κείμενα μου απέκτησαν ένα σπιτάκι με πιο γερά θεμέλια. Όπως βλέπετε είμαστε ακόμα στο ξεπακετάρισμα κουτιών και κουτακίων. Σημειώσεις και ραβασάκια σημειώσεων, ψηφιακά και χάρτινα ανεμίζουν σε οθόνες, σημειωματάρια, βιβλία και τσάντες.
Να με συγχωράτε που δεν σας είπα τίποτα. Είπα να κρατήσω και κάτι για μένα και να σας κάνω μια έκπληξη.
Εδώ λοιπόν, θα παραμείνει ο ρομαντικός με μια δόση τσαμπουκά Κάτοικος Γυάλινου Πύργου, τα κείμενα που έχουν μια γεύση από υποβρύχιο μαστίχας (η βανίλιας) και μερακλίδικου Ελληνικό-Τουρκικό-Βυζαντινό-Αραβικό καφέ (όπως θέτε πείτε τον).
Όσοι πήγατε μια βόλτα από το thirdeye.gr, θα είδατε πως εκεί βρισκόμαστε ακόμα στα βαψίματα αλλά όπου να΄ναι θα το φτιάξουμε και εκείνο, γιατί εκεί, θα ομιλώ για την δουλειά και για τας επαγγελματικάς και ακαδημαϊκάς μου αναζητήσεις.
Καλωσορίσατε λοιπόν και καλά μας ταξίδια! 🙂