Λένε πως το Παρίσι πέρα από πόλη του φωτός, είναι και η πιο ρομαντική πόλη. Χάθηκα χθες τρεις φορές. Ο αριθμός τρία είναι συμβολικός για τα τρία μάτια που φαίνονται να απουσίαζαν όπως το μυαλό μου. Που να είναι άραγε το τελευταίο; Αν και ήρθα για να κάνω δημοσιογραφική κάλυψη, άρα δουλειά, δεν νιώθω πως περιορίζομαι από αυτό. Για μένα και μόνο που εκτίθεμαι σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, είναι ανάσα δροσιάς και ένα γλυκό διάλειμμα από τους περίεργους τελευταίους μήνες.
To Παρίσι φωνάζει από τα σοκάκια του, «Έλα να ερωτευτείς.»
Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να έχεις ταίρι για να ζήσεις ρομαντικές στιγμές. Προφανώς είναι πιο ιδιαίτερες όταν τις μοιράζεσαι με τον άνθρωπο σου. Όπως με καλεί λοιπόν το Παρίσι να ερωτευτώ, έτσι και ερωτεύομαι … την πόλη και την ατμόσφαιρα της.
Πολλοί γνωστοί, συνεργάτες και φίλοι μένουν εδώ. Αν και έρχομαι για πρώτη φορά , δεν νιώθω ξένη στην πόλη. Είναι λες, και δεν ζούμε σε διαφορετικά μέρη. Η απόσταση μηδενίζεται . Το να μοιραστείς ένα καφέ, σπιτική pasta και ένα ποτήρι κρασί και να δεις την πόλη για λίγο με τα μάτια τους, όπως και εκείνοι βλέπουν στα μάτια σου την Αθήνα και την Βιέννη, είναι ανεκτίμητο.
Τα ταξίδια, είτε είναι πνευματικά, συναισθηματικά είτε σωματικά ή όλα μαζί, είναι στην ζωή, ότι είναι ο γαλανός ουρανός στην Αθήνα και ο καφές στην Βιέννη. Αξία ανεκτίμητη.