Ήταν κάπου το Σεπτέμβρη πέρσι, όταν κάποιος μου έβαλε σκέψεις για την ακαδημαϊκή μου πορεία. Δύσκολα με φανταζόμουν σε ακαδημαϊκό χώρο και ξανά στα θρανία. Πες πως είχα παρατήσει την ιδέα και μόνο. Η πραγματικότητα από τα φοιτητικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα σαν ελεύθερος επαγγελματίας και τελευταία wannapreneur (wanna-be entrepreneur), είχε ένα βασικό στοιχείο- δουλειά.
Μπορεί άραγε να συνδυαστούν αυτά τα δυο;
Μου λέει ο καλός άνθρωπος: «Δοκίμασε. Τι έχεις να χάσεις;»
Έλα μου ντε. Τόσο τσαμπουκά θα έπρεπε να τον έχω. Εμ, δεν τον μάζεψα εύκολα. Η μάχη που κάνεις με τον εαυτό σου.
«Μια αίτηση είναι, Πως κάνεις έτσι;»
Πως να μην κάνω έτσι; Aφού όλα τα σημάδια από την οικονομική κρίση μέχρι το γεγονός ότι είμαι ελεύθερος επαγγελματίας ήταν κατά.
Οπότε όταν ήρθε πριν λίγες μέρες το email που έλεγε στο περίπου τα εξής «We are delighted to inform you that the Course Selector for Centre for Cultural Policy Studies has considered your application and recommended that you be made an offer of a place on our Creative and Media Enterprises program», έπρεπε να το διαβάσω αρκετές φορές για να το πιστέψω. Να με τσιμπήσει παρακαλώ κάποιος, γίνεται; Το διαβάζα ξανά και ξανά, και αφού έφυγε η πίεση των ημερών από πάνω μου, γιατί έχουμε και δουλειά, όπως είπαμε, νιώθω δάκρυα στα μάγουλα μου και ένα χαμογελάω να σχηματίζεται ταυτόχρονα στο πρόσωπο μου. Fuck, I made it!
Μεγάλη εισαγωγή για μια απλή ανακοίνωση:
Έγινα δεκτή στο Warwick. Τον Οκτώβριο του 2012 θα βρεθώ στα θρανία, ενώ παράλληλα αναπτύσσω το πρακτικό σκέλος μιας ιδέας που πρέπει να πάρει μια πιο απτή μορφή από αυτήν που έχει τώρα.
Όλους αυτούς τους μήνες, κάποιοι καλοί άνθρωποι πίστεψαν στην προσπάθεια και την βοήθησαν κυρίως με θετική ενέργεια και ζεν διάθεση. Να’στε καλά, βρε παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ πολύ!
«When you want something, all the universe conspires in helping you to achieve it.» Paolo Coelho, The Alchemist