Το μυστικό της ευτυχίας το ξέρετε; Θα το λέγατε σε άλλους;
Picture by Pink Sherbet Photography
Λέω κάποιες φορές ότι είμαι ανθρωποσυλλέκτης. Είμαι πολύ τυχερή που από την νεαρή ζωή μου έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι, ήρωες της διπλανής πόρτας και άνθρωποι που άλλαξαν την ιστορία. Οι σχέσεις μου χαρακτηρίζονται από συμβιβασμούς, από αγάπη αν το θέλετε έτσι. Από λάθος εκτίμηση της πραγματικότητας, ίσως. Φτάνεις σε ένα σημείο να πιστεύεις ότι ευτυχία είναι ότι σου λένε άλλοι πως είναι. Ζωή στρωμένη με καλές στιγμές δεν υπάρχει. Υπάρχουν και η άσχημα και όχι τόσο καλές για να εκτιμήσουμε τις καλές. Γιατί οι άνθρωποι, εγωιστικά όντα από την φύση τους, δεν εκτιμούν πάντα το καλό που τους συμβαίνει.
Μεγαλώνουμε με το παραμύθι ότι ≪τα πάντα θα είναι πάντα ρόδινα≫ και όταν τελικά βγαίνουμε στην ζώη και φάμε την πρώτη μας σφαλιάρα από την πρώτη ερωτική απογοήτευση ας πούμε, τα βάφουμε μαύρα. Μη λέτε πως όχι. Η βιομηχανία του χαρτομάντιλου, των ποτών και τσιγάρων από αυτά ζει.
Παίδες, θα σας πω που θα βρείτε το μυστικό της ευτυχίας. Είναι μέσα σας. Αν δεν το βρείτε ή αν σας πονάει να παραδεχτείτε ότι το βρήκατε (συμβαίνει και αυτό) μπορείτε να αναζητήσετε βοήθεια από ανθρώπους που σας αγαπούν ή από ειδικό. Βάλτε τα φρύδια σας πάλι στην θέση τους και κλείστε το στόμα, κάνει ρεύμα. Ναι, ρε, για την ζωή σας μιλάμε. Όταν σας πονάει ο λαιμός δεν πάτε σε γιατρό. Εμ, όταν πονάει η ψυχή το ίδιο γίνεται και δεν είναι κακό. Η ζωή σας είναι δική σας, κανενός άλλου. Δεν το καταλαβαίνουμε όλοι από νωρίς και αρκετοί συναντάμε άλλους ανθρώπους που νομίζουν ότι μπορούν να μας βάλουν κανόνες το πως θα ζήσουμε. Τι σας λέω τώρα;
Τη δεκαετία του 1930 ερευνητές άρχισαν να μελετούν τη σωματική και ψυχολογική εξέλιξη περίπου 280 φοιτητών του Χάρβαρντ. Η έρευνα συνεχίστηκε για δεκαετίες και συνεχίζεται ακόμα, και έχει ήδη δώσει μοναδικά συμπεράσματα για τη ζωή και την ευτυχία.
Αξίζει να το διαβάσετε και να σκεφτείτε. Έμενα μου προκάλεσε το ενδιαφέρον για πολλούς και διάφορους λόγους. ‘Ίσως επειδή μου θύμιζε τους πρωταγωνιστές στις μικρές ιστορίες μου. Ίσως επειδή μου θύμιζε ακόμα και εμένα.
Η δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων. Όχι, δεν ρομαντικολογώ. Έχετε αγαπήσει πραγματικά βαθιά και αληθινά; Δεν σε έκανε να πετάτε και ας μην ήταν αμοιβαίο; Δεν μιλάω για έρωτα. Μιλάω για αγάπη. Μιλάω για την αίσθηση ότι θέλεις να είναι κάποιος άλλος ευτυχισμένος και να μπορούσες να τον κάνεις θα το έκανες. Να μη ζητάς τίποτα και τα πάντα ταυτόχρονα. Η αίσθηση πως ανήκεις κάπου.
That the only thing that really matters in life are your relationships to other people.
Το ξέρετε; Τι ψέμα. Τον εαυτό σας προσπαθείτε να ξεγελάσετε. Πόσο ο εγωισμός σας έχει κυριαρχήσει στις σχέσεις σας με τους άλλους; Την απάντηση, εσείς την ξέρετε. Ο καθένας για τον εαυτό του. Η θετική σκέψη κρύβει μεγαλύτερο ρίσκο από την αρνητική. Η πρώτη μας κατευθύνει προς το μέλλον και μας εκθέτει σε εμπειρίες, η δεύτερη μας εγκλωβίζει. Σοφή κουβέντα του λαού ότι το χαμόγελο φέρνει υγεία αρκεί να έρχεται από τα βάθη της καρδίας.
Τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία. Όσο και να χτυπιέστε. Πάρτε το απόφαση. Κάποια πράγματα δεν τα αγοράζει κανένα νόμισμα εκτός αν λέγεται καρδιά.
Η ισορροπία στην ζωή μας είναι όχι απλά αναγκαίο κακό, αλλά λιθαράκι για να είμαστε καλά. Δεν με πιστεύετε; Στην παρέα έχω δικαίως τον τίτλο της restless workaholic. Δεν προβλέπεται να τον χάσω σύντομα. Όσοι νομίζετε ότι βρίσκομαι μονίμως μπροστά σε μια οθόνη ή ένα βιβλίο, κάνετε λάθος. Μου αρέσει η καλή ζωή, οι βόλτες, τα ταξίδια, το φλερτ, το παιχνίδι, το γέλιο και πάντα με παρέα και ας μη κοιμηθώ. Ρουφάμε την ζωή με καλαμάκι λέμε. Δεν είναι ότι βγαίνω κάθε βράδυ, αλλά η ποιότητα ζωής είναι κάτι που δεν το δημιουργεί αποκλειστικά η επαγγελματική επιτυχία ούτε ο μεγάλος έρωτας. Επίγνωση ότι μεγαλώνω και ας είμαι 20 και κάτι.
Probably I am fooling myself, but I don’t think I would want to change anything.
Αν με ρωτήσετε αν θα άλλαζα κάτι στην ζωή μου, θα σας έλεγα ότι δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί από όλα έχω μάθει. Δεν θα άλλαζα καμία στιγμή που ένιωθα ερωτευμένη με τον λάθος άνθρωπο. Δεν θα άλλαζα την επιλογή μου να έρθω Ελλάδα. Δεν θα άλλαζα την απόφαση μου να κάνω την καριέρα που κάνω. Δεν θα άλλαζα τα παίζω όλα κορώνα γράμματα για κάποιον που αγαπάω.
Το μυστικό της ευτυχίας υπάρχει,είναι μέσα σας. Τα σέβη μου.
Φίλες και φίλοι, εισακούστηκαν οι επιθυμίες των απελπισμένων γονέων και συγγενών που αγχώνονται ταμάλα για το ζευγάρωμα των θυγατέρων τους. Εισακούστηκαν οι ευχές πολλών κοριτσιών, ενίοτε σε άστρα που πέφτουν. Διαβάστηκαν προσεκτικά και επεξεργάστηκαν λεπτομερώς επαναστατικά συνθήματα και απειλές όπως στην φωτογραφία που ακολουθεί.
Ήρθε ο βάτραχος που γίνεται ακόμα πιο εύκολα παραμυθένιος πρίγκιπας. Ο βάτραχος σε γυαλί. Υπόσχεται, παρακαλώ να σημειωθεί για τα πρακτικά, ότι με την απλή πρόσθεση νερού μεταμορφώνεται, εντός 72 ωρών, σε πρίγκιπα.
Πως είναι ο στιγμαίος καφές ένα πράμα. Στιγμαίος πρίγκιπας. Κοπιάστε κύριες και κύριοι. Κοπιάστε.
“Get a boyfriend λέμε”, διατίθεται και σε βολική συσκευασία πλέον.
«Είναι σχετικά ανεύθυνο να ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει μια περιοχή που η ύπαρξή της δεν έχει αποδειχθεί ενώ την ίδια στιγμή άνδρες και γυναίκες να νιώθουν πίεση εξαιτίας της»
Έτσι λένε Βρεττανοι επιστήμονες του King’s College London, μετά την διεξαγωγή έρευνας για το επίμαχο σημείο «G», (όπως διάβασα σε Telegraph και BBC).
Picture by margolove
Λοιπόν, το Τρίτο Ματάκι έκαμνε σεξουαλική αγωγή στο σχολείο. Σε όλες τις βαθμίδες παρακαλώ και από όλες τις πλευρές κάναμε τα του σεξ. Μόνο πρακτική άσκηση δεν είχαν τα μαθήματα, αλλά αυτό ισχύει και για πιο «φυσιολογικά», «λιγότερο κοινωνικά ευαίσθητα» μαθήματα. Δεν μπορείς στα πάντα να κάνεις προσομοίωση στο σχολείο, στα φέρνει η ζωή ζεστά ή κρύα στο πιάτο σου και τα γεύεσαι. Μαθαίνεις όμως να παρατηρείς σαν νιάτο που είσαι και, ίσως να καταλάβεις τον κόσμο καλύτερα και να μάθεις και δυο τρία πράματα για να πορέυεσαι.
Θυμάμαι ακόμα τους καθηγητές Θρησκευτικών, Βιολογίας, Ψυχολογίας (Φιλόλογους όλων των γλωσσών) στο Γυμνάσιο να μας μιλούν για την σημασία του έρωτα και τις ερωτικής επαφής.
Συμπέρασμα:
Το σεξ είναι απόλαυση και ευθύνη.
Για την απόλαυση δεν πιστεύω να διαφωνήσει κανείς εκ των παρόντων, έτσι; Όσο για την ευθύνη; Δεν εννοώ το ενδεχομένο εγκυμοσύνης. Καπού εδώ μας κολλάει το θέμα με το σημείο «G» και λοιπών ιστοριών του τρόμου περί σεξ.
Ρεμάλια και ρεμάλισσες, που μου έχετε βυθιστεί στην πίεση των πόρνο κάκιστης ποιότητας και αισθητικής ευρισκόμενα εις το Redtube και YouPorn (κλείνετε στόμα από το σοκ ότι τα ξέρω και ακόμα περισσότερο ότι τα αναφέρω, όλα τα βλέπει το Τρίτο Μάτι απλά κάνει πως δεν τα βλέπει).
Ρεμάλισσες, που από την σεξουαλική ανασφάλεια μας οι στήλες περί σεξ στα γυναικεία περιοδικά και πόρταλ έχουν πάρει φωτιά. Καλό το διάβασμα και η μόρφωση αλλά it takes two to tango. Θέμα σωματικής επικοινωνίας (το σεξ είναι και επικοινωνία θέτε δε θέτε) και χημείας. Μου έχετε γεμίσει όλα τα συρτάρια της ντουλάπας σας με sexy εσώρουχα και δεν έχετε καταλάβει ότι δεν προσθέτουν τίποτα στον αισθησιασμό σας, για να μη πω ερωτισμό, αν αυτόν δεν τον βγάζετε. Το τεκνό της διπλανής ψάθας και το τυπάκι στο απέναντι τραπέζι που σας γυάλισε τότε του προκαλέσατε ενδιαφέρον με το βλέμμα σας όχι με το stingάκι που δεν έβλεπε.
Picture by BraunImaging
Ρεμάλια, που ξέρετε και καλά τα πάντα για το σεξ αλλά τίποτα για το γυναικείο σώμα και ας μου κρυφοβλέπετε Sex & The City και κρυφοδιαβάζετε τις στήλες περί σεξ στα γυναίκεια περιοδικά και πόρταλ. Σας έχω δει να τα ξεφυλλίζεται στην παράλια ή στην καφετέρια όσο τα κορίτσια έχουν πεταχτεί για καφέ, τσιγάρα ή όσο κάνουν βουτιές στην θάλασσα…αντί να πάτε να παίξετε μαζί στο νερό, ξέρω τι λέω λέμε. Σιωπή! Για τις προδιαγραφές του άνδρα του σώστου, πρόστυχου και ιδαντικού είπε και άλλος φίλτατος, ο Πάνος, παλιότερα και πιο πρόσφατα. Για μη μου πείτε ότι τα βλέπω μονόπλευρα.
Ένα θα σας πω:
Ξεκολλήστε ρε!
Να μου συγχωρέσετε το «ρε». Αν σας προκαλεί το σημείο «G», το μέγεθος πέους, η χωρητικότητα ντεκολτέ και λοιπών σημείων του σώματος, πίεση, είστε άξιοι της μοίρας σας που καταντήσατε το σεξ αγώνα στίβου, και δεν το απολαμβάνετε. Αλλάξτε λίγο την φιλοσοφία σας περί σεξ, όχι τίποτα άλλο αλλά μήπως και η βιομηχανία του βελτιωθεί και αυξηθούν οι ποιοτικές αισθησιακές παραγωγές. Είναι τέχνη η καύλα σας λέω. Ξεκοκκινίζετε και κλείνετε στόμα. «Η καύλα» είναι η πιο κατάλληλη λέξη και κατανοητή από όλους…ελπίζω. Θα σας το πω και πιο κομψά: Το αισθησιακό παιχνίδι που προκαλεί την επιθυμία για ερωτική- σεξουαλική συνεδριάση, και την εκτέλεση της αφετέρου, είναι τέχνη.
Αν υπάρχει αμοιβαία ικανοποίηση, είναι όλα μελί καύλα, εμ γάλα. Άσχετα ,αν έχετε μόνιμο σύντροφο ή είναι κάτι πιο εφήμερο, παίξτε μπάλα, πειραματιστείτε και αν σας μείνει ακόμα απορία για την ύπαρξη του σημείου «G», τότε κάτι δεν κάμνετε σωστά. Όλα στο μυαλό μας είναι.
Έχετε παρατηρήσει την έκφραση του προσώπου της/ του την ώρα που η απόλαυση του φτάνει σε κορύφωση; Έχετε δει πως λάμπει το βλέμμα από επιθυμία και πάθος; Τη γαλήνη μετά την έχετε νοιώσει; Τότε γιατί ασχολείστε με έρευνες περί σημείο «G»; Το έχω απορία η δόλια.
Picture by xkcd
Υ.Γ.Για όσους προτιμούν να διαβάζουν κοινωνικό-πολιτικά σχόλια: Περιμένω να περάσουν οι πρώτες 100 μέρες για να σχολιάσω λίγο πιο δυνατά τα περί πολιτικής. Προσπαθώ να μην καταπατήσω τον λόγο μου, ότι δεν θα γκρινιάζω πολιτικά πριν τις 100. Δυσκολεύομαι ταμάλα. Αλλά ο λόγος είναι λόγος. Και λίγο να γελάσουμε δεν βλάπτει. 😉
Το Sex & the City μια χαρά να χαζεύεις τα βράδια είναι αλλά δεν ανταποκρίνεται και τόσο στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να είναι γιατί αυτό είναι στην Νέα Υόρκη και είσαι και είμαι στην Αθήνα. Δεν έχω πάει ποτέ στην Νέα Υόρκη. Άσχετα αν είναι στους προορισμούς που θα ήθελα να επισκεφθώ πριν
τέλος πάντων πριν κάποια ηλικία.
Α, παίδες, που νομίζετε ότι από αυτό το σίριαλ θα μάθετε πως σκέφτονται οι γυναίκες, έχω να σας πω μια πικρή αλήθεια: Δεν θα το μάθετε από σίριαλ αλλά μόνο αν ασχοληθείτε με την εκάστοτε κυρία ή κυρίες που σας ενδιαφέρει/ενδιαφέρουν (ξέρω ότι δεν είναι μια και μοναδική πάντα, μη μου κάνετε τις αθώες περιστερές).
Κυρίες μου, ο απώτερος στόχος της σύγχρονης Ελληνίδας είναι να βρει σύζυγο για να κάνει οικογένεια πριν τα 30. Τώρα, το αν ταιριάζουμε και επικοινωνούμε με τον τύπο δεν το πολυφιλοσοφούμε αν μας κάτσει για γάμο,ε; Ναι, κορίτσι μου, θα ταΐζεις το μωρό ενώ γράφεις το κεφάλαιο νούμερον 5 της διδακτορικής διατριβής και θα έχεις και καριέρα βαρβάτη και σύζυγο όνειρο…και μετά ξυπνήσεις, χρυσό μου, που μου είσαι 25, κάνεις διδακτορικό αλλά από δουλειά νάδα και από υποψήφιο έχεις ένα συμπαθέστατο παιδάκι ετών 30 που του φτιάχνει ακόμα η μαμά του τον πρωινό του καφέ.
Picture by mrhayata
Μη μου πεις ότι θα στρώσει. Ξέχασε το. Forget it, πουλάκι μου. Επιλέγουμε τους ανθρώπους στην ζωή μας, επειδή μας αρέσουν όπως είναι. Μη μου προσπαθείς να τον αλλάξεις. Ξέχασε το. Αυτό ισχύει και για τις κυρίες, δεν αλλάζουν. Κακομαθημένη την εγνώρισες, κακομαθημένη θα είναι. Άντε να κάνει υποχωρήσεις όποτε και όταν εκείνη το νοιώθει αλλά αν το ζητάς, ξέχασε το, πάει στραβά το πράμα.
Α, και να σου πω, ξεκόλλα λίγο και άσε αυτά τα ζεστή- κρύο και ξανά μανά ζεστή. Λίγο ντεμοντέ είναι. Και μη μου λες τώρα ότι η γκόμενα που δεν σε φτύσει δεν σε ενδιαφέρει. Γιατί το φιλαράκι σου, το κοριτσάκι που τα λέτε και πίνετε τις μπίρες και τα κρασάκια σας, κατά τα άλλα είναι κοπέλα που γουστάρεις την παρέα της άλλα επειδή δεν σε φτύνει λες στον εαυτό σου διάφορες μπούρδες. Άσχετο, αν της έχεις μια αδυναμία από εδώ ως εκεί που δεν πάει. Και εσύ κορίτσι μου, τi τον ταλαιπωρείς τον άνθρωπο αφού γουστάρεις; Για να μη σε έχει για δεδομένη και εύκολη, Ε;Ρε ξύλο που σας χρειάζεται, αλλά έχε χάρη.
Picture by mrhayata
Αποφασίστε τι θέτε. Θέτε ή δεν θέτε; Ξεκάθαρα πράγματα. Μη μου κάμνετε ελληνική σαπουνόπερα. Η ζωή είναι μικρή για σαπουνόπερες και βασικά είμαστε περισσότερο του ποιοτικού κινηματογράφου. Έχουμε και ένα επίπεδο και μας αρέσουν τα όμορφα πράγματα.
Αυτά τα κόμπλεξ και στερεότυπα παλιάς εποχής τι τα θέλουμε στον 21ου αιώνα; Α, ναι, ξέχασα δεν υπάρχουν υποτίθεται φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Κάνουμε την ζωή πολύ πιο δύσκολη από αυτό που είναι. Άπλα τα πράματα. Τι σε πειράζει βρε αδερφέ που έχεις παρέα για να πεις καμία κουβέντα και να περάσεις καλά; Για να καταλάβω δηλαδή. Παρέα κάνετε γιά, δεν σημαίνει ότι θα καταλήξετε στο κρεββάτι (αυτό βεβαία άμα λάχει δεν είν κακό αν έχετε ξεκαθαρίσει τα μεταξύ σας, ξεκάθαρα πράγματα ανδρίκια) ούτε ότι θα παντρευτείτε. Πόσο περίπλοκα μπορείς να κάνεις απλά πράγματα την σήμερον ημέρα;
Δήλωση συναδέλφου σήμερα: Όσο λιγότερο εκφραστικά μάτια έχει μια κοπέλα τόσο λιγότερο τρελή είναι.
Σηκώνω φρύδι. Δηλαδής αν είναι μπιρμπιλομάτα η γυναίκα είναι τρελή;
Picture by Ranoush. via Flickr
Ότι είμαι δηλωμένη τρελή για δέσιμο, δεν μας απασχολεί τώρα καθόλου. Θα παραλείψω το γεγονός ότι υπάρχουν στιγμές που το βλέμμα σκοτώνει με την καλή και την κακή του έννοια. Συνδυάζεται ενίοτε και με σηκωμένο το ένα φρύδι, τότε είναι συνδυασμός που υποδηλώνει βαθιά σοφιστικέ σκέψη του στυλ “Τι με λες τώρα ρε φίλε”.
Η τρέλα καθεαυτή με το μπιρμπιλικά εκφραστικό το μάτι όπως συνδέονται ακριβώς; Να μου το πείτε βρε παιδιά.
Κάναμε κοτζάμ laser για να απελευθερώσουμε το πρασινογαλάζιο μάτι να, με το συμπάθιον, από φακούς και γυαλιά. Πω,πω, θυμήθηκα τώρα την τελευταία φορά που ένα σχόλιο για τα μάτια μου με άφησε άφωνη (Ναι, μπορεί να συμβεί και αυτό), για να μη σας πω ότι μουθ έκοψε την ανάσα. (Όχι, δεν έπαθα κάτι κακό, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Αν δεν θα ήταν πραγματικότητα αυτή η σκήνη, θα ήταν σκηνή σε ταινία, μόνο αυτό σας λέω)
Σήμερα είναι η μέρα των μεγάλων ερωτήσεων. Να μου πει και κάποιος πως συνδυάζεται το εκφραστικό μάτι με το χαρακτηριστικό έξυπνη/ μη- χαζή;
…Είναι γνωστό ότι μερικοί άντρες τις προτιμούν χαζές. Αυτό δε σημαίνει ότι οι υπόλοιπες είναι τρελές. Plain FUD
Είναι Δεκέμβρης. Στο δρόμο προς Κηφισιά. Ένας χρόνος πριν, Σάββατο βράδυ. Ακούγεται από το ράδιο ότι στο κέντρο της Αθήνας κάτι έγινε. Ο φίλος, οδηγός, παει να αλλάξει τον σταθμό και του λέω: “Αστό”.
Την Κυριακή το βραδύ στο ίδιο αμάξι:
* Θα με πας κάτω ρε;
– Σιγά, μη σε παω. Είναι επικίνδυνα κάτω. Πας καλά;
* Θα με πας ή θα πάω μόνη μου;
Ο φίλος με κοιτάει στα μάτια, μουρμουρίζει “Αγύριστο κεφάλι”, και ξεκινάει προς κέντρο
Είμαστε κάτω και βγάζω από το τζάμι του αυτοκίνητου φωτογραφίες. Του είχα υποσχεθεί να μην κατέβω από το αμάξι. Αστυνομία παντού. Την άλλη μέρα ήμουν κάτω, μαζί με τα παιδιά. Έβλεπα πως τα πιτσιρίκια έριχναν νεράντζια στα ΜΑΤ. Ντου τα ΜΑΤ, και εμείς τρέχαμε. Πλιάτσικο, καπνοί, φωτιά, χαμός. Κάποια στιγμή έπεσαν και τα πρώτα δακρυγόνα.
Picture by ThirdEye
Θυμάμαι ποσό φοβόμουν για τους φίλους μου που ήταν εκεί. Για τους τότε μαθητές μου που δεν ήξερα αν ήταν εκεί αλλά το υποψιαζόμουν. Ο Αστέρης από Σαλονίκη ανησυχούσε για εμένα. Θυμάμαι ότι μέσα στον χαμό,ένα βράδυ όταν η Αθήνα έγινε ένα γκρίζο σύννεφο από τους καπνούς, έπιασα το χέρι κάποιου, μην πάθει τίποτα. Πόσο φοβόμουν μην πάθει κανείς τους κάτι. Θυμάμαι ότι έτρεχα μαζί με τον Ματθαίο και τον Νικόλα. Θυμάμαι ότι ζητούσαμε Μαλόξ για να απαλύνουμε την επίδραση των χημικών. Ένα βράδυ περπάτησα στη Βασίλισσης Σοφίας και είχα δολοφονική σιωπή. Αστυνομία παντού, σε κλούβες, χωρίς κλούβες σε όλες τις παραλλαγές της. Για μια ανάσα σε ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι για ζεστό ρόφημα και ξανά στους δρόμους. Για καιρόκυκλοφορούσα με μια μάσκα και ένα μπουκαλάκι Μαλόξ στην τσέπη του μπουφάν
Ήμασταν εκεί. Ήμασταν εκεί όταν ματατζίδες άρπαξαν και έσερναν στο τσιμέντο παιδιά. Ήμασταν εκεί όταν έπεφταν τα δακρυγόνα χωρίς λόγο και αιτία. Σιωπηλή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα. Ήταν βράδυ. Καθίσαμε μπροστά στη Βουλή. Ο καθένας και από ένα κερί μπροστά του. Κόκκινες άφησες. Έχω ακόμα μια, την πέτυχα τις προάλλες όταν μάζευε το δωμάτιο μου. Ένα, δυο, τρία, μπαμ. Με ένα μπαμ χάθηκε άδικα η ψυχή ενός δεκαπεντάχρονο αγοριού με όνειρα για το μέλλον, ο Αλέξης. Με ένα μπαμ όμως, δεν θα ξεχαστεί ο Δεκέμβρης του 2008, ή αλλιώς, τα Δεκεμβριανά 2008.
Picture by ThirdEye
Είναι Δεκέμβρης και πάλι. Πέρασε ένας χρόνος. Το κέντρο της Αθήνας από αστυνομία παει καλά, από ασφάλεια δεν παει καλά. Μπορεί να άλλαξε η κυβέρνηση της χώρας, αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξαν δια μαγεία παλιές κακίες συμπεριφορές το οποίου κρατικού μηχανισμού. Θα προτιμούσα να ήταν πιο διακριτική η παρουσία της αστυνομίας, όχι τίποτα άλλο αλλά για να νιώσουμε και λίγο ασφαλής στην πόλη. Μη φοβόμαστε που πάμε για έναν αθώο περίπατο στο κέντρο μετα την δουλειά. Να δούμε λίγο τα φώτα της πόλης και δεν εννοώ να βλέπω να καίγεται το τοπίο. Η βία δεν είναι λύση. Τα σέβη μου.
Στην παρέα σε φωνάζουν “μικρή”…πως αλλιώς αφού όλοι τους σε περνάνε κάτι χρόνια. Όχι πολλά, αλλά αρκετά για να σε λένε έτσι. Μιλάμε για την “ώριμη παρέα”, την 30 παρά κάτι με 30 και κάτι. Η πιτισιρικοπαρεά είναι μεταξύ 20 και κάτι και 30 παρά κάτι. Ναι, έχεις και συνομήλικους, αλλά αυτοί μοιράζονται όπως εσύ και στις δυο ομάδες για να έχουν ποικιλία απ΄ όλα. Πλήρης μενού σου λέω. Τρομάζεις και τους δυο εξίσου με την ενεργεία σου, με τα “θέλω” και τα “πρέπει” σου. Τους λατρεύεις εξίσου.
Ατάκα κλασσική : Στην ηλικία σου, ήμουν και εγώ έτσι... (βρε άσε τας ηλικίας μου εκεί που είναι μου προκαλείς ένα κάτι τοις)
Ατάκα καθιερωμένη: Είσαι μικρή ακόμα… (μωρέ δίκιο έχεις, αλλά έλα μου ντε που οδεύω σε λίγα χρονάκια προς την ολοκλήρωση της τρίτης δεκαετίας μου )
Ατάκα δεν-μπορώ-να-σου-βρω-άλλο-επιχείρημα: Είσαι μικρή, θα μάθεις…εδώ εγώ δεν έμαθα ακόμα. (αυτό τώρα μου το λες για καλό, είναι σαν να παραδέχεσαι ότι η εξέλιξη δεν προχωρά…και βασικά δεν μπορείς να συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις και προσωπικότητες…λέμε τώρα ότι άλλαξε η εποχή από τόοοτε…)
Ατάκα πρέπει-να-σου-δείξω-την-εμπειρία-μου-αλλιώς-θα-σκάσω: Εκεί που είσαι ήμουν, εκεί που είμαι θα έρθεις. (τι λέει ρε μεγάλε, και αν δεν θέλω, ντε καλά να με τρομάξεις με την πορεία σου, λέμε τώρα)
Ο πλανήτης γη μας έχει ανάγκη. Μας έδωσε όσα μπόρεσε. Μας προσφέρει ακόμα αλλά για πόσο ακόμα. Οι κλιματικές αλλαγές δεν είναι πλέον, αν ήταν ποτέ, προβληματισμός κάποιων γραφικών εναλλακτικών τύπων. Μας αφορά.
Στην Ελλάδα ζήσαμε πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια που συνεισφέρουν σε πολλές αρνητικές συνέπειες για το κλιματικό μέλλον της χωράς. Οι εναλλακτικές πηγές ενεργείας δεν είναι αστειάκι στα πολιτικά πηγαδάκια αλλά κοινωνική ανάγκη. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι περισσότεροι από εμάς δεν λογαριάζουν τι γίνεται πέρα από τα σύνορα της χώρας που ζούμε, συχνά ούτε για το τι γίνεται στην γειτονιά μας.
Ένα κείμενο δεν αλλάζει κάτι αλλά βοηθά για να μπορεί να κινήσει κάτι, σε όποιον το διαβάζει.
Σκεφτήκατε ότι το εισιτήριο του λεωφορείου που πετάξατε στο δρόμο έπρεπε να φτάσει στην ανακύκλωση; Σκεφτήκατε ότι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν νερό να ζήσουν και εσείς το σπαταλάτε; Σκεφτήκατε ότι κάθε φορά που κάνετε μια απόσταση ίσια με ένα τσιγάρο στερείτε από άλλους οξυγόνο; Αυτό το κλιματιστικό γιατί το καίτε χωρίς να σκεφτείτε; Τις ηλεκτρικές συσκευές σας γιατί δεν τις χρησιμοποιείτε έξυπνα φιλικά προς το περιβάλλον;
Δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβεί απλά το φαντάζομαι. Επειδή όμως ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον υποστηρίζω και υπογράφω το Hopenhagen και συμμετέχω στο Blog Action Day.
Για αρχή χρειάζονται απλά λίγα κλικ και λίγη σκέψη. Το πρώτο κλικ θα το κάνετε εδώ. Εσείς ακόμα περιμένετε;
Χθες βράδυ προ- debate- ιανή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Η πόλη αυτή την εποχή είναι πανέμορφφη. Σε κάποια σημεία εμφανίζει όμως το απάνθρωπο πρόσωπο της. Τα παιδιά των φαναριών, άραγε, νοιάζονται για τις εκλογές. Οι ναρκομανείς και άστεγοι στην πλατεία Εξαρχείων ίσως; Σίγουρα όχι, το αγγελούδι που με δάκρυα στα μάτια στο Θησείο μου έλεγε “Πεινάω” και το προσωπάκι του έλαμψε με την πρώτη μπουκιά από σουβλάκι. Ψυχή μου.
Μήνυμα προς φίλους: Δεν είπαμε ότι δεν θα με αφήσετε να δω ή να ακούσω τηλεοπτικό debate; Μου κάνει κακό, όσο και παθιάζομαι να σχολιάζω; Ξέρετε ότι δεν το αντέχει η ρομαντική μου φύση με τα ουτοπικά ιδεώδη. Αφήστε με να ονειρεύομαι έναν κόσμο, όπου οι πολιτικοί κάνουν πραγματικό διάλογο, όχι παράλληλους μονολόγους, μεταξύ τους και κυρίως με εμάς, που ζούμε εδώ. Αφήστε με να πιστεύω ότι ο κόσμος αλλάζει. Αφήστε με, σε αυτή την κατάσταση γαλήνης.
Δεν ξέρω αν αυτό που αντιλαμβάνομαι αυτές τις μέρες είναι για κλάματα ή για γέλια. Μάλλον και για τα δυο. Καλές οι ατάκες. Δεν βαριέσαι. Καλές και κάποιες σκέψεις. Τελικά είναι μεγάλη υπόθεση να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες. Έχουμε δρόμο ακόμα. Όχι, μόνο στην Ελλάδα. Παντού.
Τι λέω πάλι; Λες και κάπου κάποιος δεν σκέφτεται πάνω κάτω το ίδιο. Βλέπω και ακούω πολλά. Τόσο κοντά, που ώρες ώρες με πνίγει. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην αφήσεις καμιά αρνητικότητα να σου κόψει τα φτερά φτιαγμένα από όνειρα. Η θετική σκέψη είναι το καλύτερο αντίδοτο και ας ονειροπολεί. Αυτή όμως, ωθεί να συνεχίσουμε και να δημιουργούμε όμορφα πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που πονάς και κοιτάς στα μάτια.
