H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Ένα παράδειγμα για το πως αντιμετώπιζουν τα κόμματα τα ερωτήματα και τις προτάσεις πολιτών είναι αυτό “Ποια κόμματα είναι στο Friendfeed ή στο Twitter και μπορούν να μου πουν πώς ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού;” Συμμετέχοντες είναι πολίτες, διαδικτυακοί θαμώνες.

Θα μου πείτε που να βρουν τα κόμματα να ασχοληθούν με μικροερωτήματα απλών ανθρώπων, όταν το θέμα συζήτησης είναι ποιος κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις στα εν λόγω debates. Αρκεί να μένουμε στην επικοινωνιακή ουσία, μη ξεχνιόμαστε.

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η μη- ηλεκτρονική διακυβέρνηση ξεκινά με το να πάρουμε θέση, να απαντάμε σε ερωτήματα, προβλήματα . Όχι στο να διαφημίζουμε τον εαυτό μας. #fail, όπως θα λέγαμε και στα διαδικτυακά μέρη μας. Πολίτες που συμμετέχουν θέλετε; Είστε σίγουροι;Πολίτες με κρίση;

Picture by Shyald

Αν το debate και η επιτυχία του είναι αυτό που σας απασχολεί στα κομματικά πηγάδια, σημειώσατε Χ. Μη περιμένετε να σας καταθέσουν προτάσεις οι πολίτες στους κομματικούς ή άλλους διαδικτυακούς χώρους, όταν απουσιάζεται και δεν τους δίνετε την σημασία που αρμόζουν τα ζητήματα που θέτουν. Εσείς θα πρέπει πρώτα να τους συναντήσετε στους δικούς τους. Να τους μάθετε εκ νέου. Οι πολίτες σας έχουν χτυπήσει την πόρτα προ πολλού και όχι για ρουσφέτι αλλά για να καταθέσουν των προβληματισμό τους. Ξεχάσατε τη λεπτομέρεια πως  πιστεύουμε ότι τα κόμματα οργανώνουν άνθρωπους με ενδιαφέρον για τα κοινά;

Continue reading H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Πήγη Vasileios Gkinopoulos

Η συζήτηση περί ουσιαστικής  πολιτικής στην πράξη και πολιτικής στάσης στην δεν είναι κάτι καινούργιο στα διαδικτυακά λημέρια. Με αφορμή ένα ενδιαφέρον κείμενο και εξίσου ενδιαφέροντα σχόλια στο blog του ellinaki για την αποχή ως συνενοχή στις εκλογές, έγινε σε μια άλλη διαδικτυακή στάση μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί πολιτικής. Συμμετέχοντες, ο  Παναγιώτης Παπαχατζής, μέλος του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, και εμένα.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες. Παναγιώτης Παναχατζής

Για να γίνει πιο κατανοητό το υπόβαθρο της κουβέντας δεν θα σας γράψω ακόμα επιχειρήματα αλλά το τι ενώνει τους δυο συμμετέχοντες. Νέοι, που την επαγγελματική τους πορεία δεν την άφησε να την ορίσει κανένα “κακό σύστημα”. Παθιασμένοι με την πολιτική αλλά όχι θεωρητικά, επί του πρακτέου.  Δουλέψαμε και δουλεύουμε και οι δυο με πολιτικούς και κόμματα. Ο Παναγιώτης πλέον επαγγελματίας κόμματος, εγώ επέλεξα συνειδητά να κάνω πολιτική επικοινωνία μόνο ως εξωτερικός μη- κομματικός συνεργάτης και όχι στην βάση παραγωγής πολιτικής, αλλά ο ρόλος μου περιορίζεται στο τεχνικό σκέλος της εικόνας.  Δουλέψαμε κατά καιρούς μαζί με τον Παναγιώτη αλλά περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι υλοποιήσης ιδεών σε φιλικό πλαίσιο. Continue reading Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Eρωτήματα not-politically-correct

Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει και είναι πια καιρός να αντιληφθούν και οι πολιτικοί ότι οι μονόλογοι σε τεράστια ακροατήρια δεν συγκινούν σε μια εποχή που οι απολιτίκ συμπεριφορές γίνονται ολοένα πιο σύνηθες.

Picture by mstephens7

Ερώτημα προς τους πολιτικούς: Θέλουν απλούς οπαδούς για να τους ακολουθούν και να τους χειροκροτούν ή συνειδητοποιημένους πολίτες που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν και να κάνουν αντιπροτάσεις για την υπάρχουσα πολιτική πλεύση;

Ερώτημα στα επικοινωνιακά επιτελεία: Τι περιμένουν από την χρήση των νέων τεχνολογιών στην πολιτική επικοινωνία; Τι περιμένουν στην εποχή όπου η ψηφιακή δημοκρατία με γίνεται, με αργά αλλά σταδιακά βήματα από “ έκφραση μόδας ” πραγματικότητα;

Διαδικτυακή πολιτική επικοινωνία δεν πρέπει να αποσκοπεί σε προεκλογικούς εντυπωσιασμούς.

Επόμενο ερώτημα: Oι πρωτοβουλίες  βασισμένες σε διαδικτυακά εργαλεία και δράσεις, μπορούν να επηρεάσούν την εκάστοτε πολιτική εξουσία; Aυτή  από την άλλη είναι διατεθειμένη να έρθει σε διάλογο επί ουσίας με τους πολίτες;

Αυτό πέρασε από το μυαλό μου βλέποντας να εμφανίζονται διαφορά προεκλογικά επικοινωνιακά μηνύματα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Democracy is about politics, not only elections and certainly not just about media.

( Δημοκρατία είναι πολιτική, όχι μόνο εκλογές και με σίγουρα όχι μόνο μέσα ενημέρωσης.)

Άρα δεν μας αφορά να αντικαταστήσουμε απλά τα παραδοδιακά επικοινωνιακά εργαλεία με διαδικτυακά αλλά να αλλάξουν οι πολιτικοί μηχανισμοί, όποιοι και να είναι αυτοί (κόμματα, εκλογικό σύστημα, συναλλαγές με την δημόσια διοίκηση). Δεν πιστεύω ότι σε αυτήν την  αλλαγή δομών υπάρχει το περιθώριο για οποιαδήποτε απόλυτη μορφή σκέψης.

Πόσο διατιμημένοι είμαστε, αλήθεια, να αναλάβουμε τς ευθύνες μας σαν άτομα, σαν πολίτες; Πως θα μας πείσει ένας πολιτικός οργανισμός, όπως ένα κόμμα να συμμετάσχουμε χωρίς προκαταλήψεις στον διάλογο που μπορεί να ανοίξει για κάποιο ζήτημα π.χ. παιδεία, μετανάστευση;

Τα δύο τελευταία με απασχολούν και προσπαθώ να φέρω τον εαυτό στην θέση κάθε εμπλεκόμενου μέρους στον πολιτικό διάλογο, όχι στον προεκλογικό.

Αναζητείται υιοθέτηση νέων νοοτροπιών, ανοιχτών αντιλήψεων, διαφάνειας, έλεγχος της εξουσίας και των διαδικασιών από τους ίδιους τους πολίτες που καλούνται να αναλάβουν και τις ανάλογες ευθύνες τους.