Tag: cisis

Κάποτε αξίες Ελλήνων

Ξημερώματα Σαββάτου, γύρω στις 5 το πρωί. Φθινοπωρινός περίπατος κάτω από την Ακρόπολη με αύρα από σκηνές παλιού κινηματογράφου. Με συνοδεύει φίλος να πάρω ταξί από τις Στήλες του Ολυμπίου Δίος. Ο οδηγός ταξί ξεκινά μια κουβέντα περί εκλογών και την κατευθύνει σιγά σιγά προς το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα. Ανάβουν τα εγκεφαλικά λαμπάκια μου, άλλα παραμένω ψύχραιμη- τυπική. Με ύφος μικρού παιδιού τον ρωτάω για λεπτομέρειές για να καταλάβω τι εννοεί. Το ταξίμετρο δεν ήταν αναμένω. Είναι μια λεπτομέρεια μικρή αλλά σημαντική. Φτάνουμε στο στενό μου. Βγάζω ένα δεκάευρω (από το όποιο έπρεπε να πάρω ρέστα, έστω 3 ευρώ). Ο οδηγός το τσεπώνει, δεν μου απάντα στην ερώτηση για το τι οφείλω και συνεχίζει τα παθιασμένα επιχειρήματα περί « πρόβλημα » μεταναστών. Τον κοιτώ στα μάτια. Χαμηλώνει το βλέμμα. Ανοίγω την πόρτα, βγαίνω από το αμάξι και κοπανάω την πόρτα και λέω με σταθερή φωνή:

« Το τι θα ψηφίσετε και το τι υποστηρίζετε ολοφάνερο. Αλλά αυτό δεν θα σας κάνει ούτε Έλληνα με όλη του την σημασία ούτε άνθρωπο. Καληνύχτα σας! »

Ξεκλειδώνω την εξώπορτα, ανεβαίνω σκάλες, ξεκλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματος και με τον ήχο της βροχής αρχίζω να σκέφτομαι  την συζήτηση και άλλες παρόμοιες αυτών των ημερών.

Θα σας πω τι πιστεύω για το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα, όντας ξένη στην χώρα μου, φιλοξενούμενη απλά και από επιλογή. Όπως και από επιλογή θα φύγω να πάω αλλού, όταν τα μικρόψυχα δείγματα νεοελληνικής νοοτροπίας θα με πνίξουν. Προς το παρόν δεν τις αφήωω να δηλητηριάσουν την αγάπη για τον τόπου που ζω, τη διάθεση να συμμετάσχω στην βελτίωση του, να δημιουργώ σε αυτόν, και το κυριότερο, την αγάπη προς ανθρώπους που ζουν μαζί μου σε αυτόν.

Picture by alefbetac

Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι οι ανύπαρκτες πολιτικές και κοινωνικές υποδομές. Πρόβλημα είναι το οικονομικό αλισβερίσι στα σύνορα σε ένα κράτος που δαπανά το 30% του προϋπολογισμού για την Εθνική Άμυνα. Μη μου λέτε ότι η Εθνική Άμυνα γίνεται κυρίως για να προστατέψει την Ελλάδα, κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, από την Τουρκία. Λες και η Τουρκία με σύνορα προς την Μέση Ανατολή δεν έχει άλλα προβλήματα.

Όταν είπα αυτό στη διάρκεια της διαδρομής, ο οδηγός ταξί με κοιτούσε με μεγάλα μάτια και την απορία πως μπορώ να εκφράσω κάτι τέτοιο, διότι σαν “ρε κοπελιά” δεν μου φαίνεται ότι χαμπαριάζει το μυαλουδάκι μου, και ότι δεν είναι ντιπ για ντιπ ακατοίκητο. Continue reading Κάποτε αξίες Ελλήνων

Εκλογικοπικάντικα

Σε επιφυλακή. Τόσα κόμματα, ίδια ιστορία. Πανικός των μέσων μαζικής ενημέρωσης, Πολύ φασαρία για το τίποτα, όπως θα έλεγε και ο Shakespeare. Αφήστε τον κόσμο ήσυχο με τα παιδιαρίσματα σας και σοβαρευτείτε. Δεν ξέρω τι σκέφτονται τα αρρωστημένα πολιτικό-κομματικοποιημένα μυαλά.

Picture by grsail

Αρρωστημένα, για τι δεν σκέφτηκαν ότι η οικονομία της χώρας αυτήν τη στιγμή μόνο εκλογές δεν σηκώνει. Θέλετε να μου πείτε δηλαδή, ότι οι κοινωνικά ευαιθητοποιημένοι με ήθος για το κοινό όφελος προτιμούν να σπαταληστούν εκατομμύρια ευρώ σε ένα εκλογικό αγώνα που δεν θα επιφέρει δραστικές αλλαγές πολιτικής, αντί να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να τακτοποιηθεί το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό…Λέμε τώρα, το τι θα μπορούσε να γίνει αν θα υπήρξε πολιτική θέληση από όλους τους εμπλεκόμενους.

Πολιτική σημαίνει ευθύνη. Αν δεν μπορείτε να την χειριστείτε ούτε επικοινωνιακά, αφήστε το καλύτερα. Αρκετά είδαμε φιλόδοξους καριερίστες και πολυλογάδες επί πολιτικής. Να φύγετε, να πάτε αλλού. Διαφορετικά, παλέψτε το.

Όχι, δεν συμφωνώ με τις πρακτικές της παρούσας κυβέρνησης, αλλά αμφιβάλλω μη σας πω ότι φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξει τίποτα αν αναλάβει η αξιωματική αντιπολίτευση την εξουσία. Εξουσία θα γίνει και αυτή είναι, ως γνωστόν, μαζί με το χρήμα το πιο δυνατό ναρκωτικό. Που να τους λες μετά για κοινωνική πολιτική, για δικαιοσύνη ή την πράσινη ανάπτυξη. Το έχω ξαναπεί, ότι η πολιτική αν θα ήταν τίμιο επάγγελμα δεν θα πρόδιδαν οι υποψήφιοι προς την άσκηση αυτού του επαγγέλματος μονίμως το λειτούργημα της πολιτικής. Όχι, ότι τα μικρότερα κόμματα εντός και εκτός Κοινοβουλίου είναι καλύτερα. Μη γελιέστε. Παντού υπάρχουν πολύ αξιόλογοι άνθρωποι και μη αξιόλογοι.

Περιοριστείτε στις καραμέλες των σχεδιασμών και την διάθεση υλοποίησης αυτών. Αφού αυτό βολεύει και έχει βολέψει γενιές και γενιές τώρα. Δεν δια φέρεται και τόσο από τις προηγούμενες γενιές. Του ανθρώπου η ψυχή είναι μια άβυσσος.

Καλός φίλος μου είπε την εξής σοφή κουβέντα: ” Αν θέλεις να καταλάβεις την πολιτική, μην διαβάζεις εφημερίδες, μην ακούς και μη βλέπεις ειδήσεις, και σκέψου μόνο με καθαρή λογική.”

Παρακαλώ, πάρα πολύ τους ευσυνείδητους πολίτες (μια που τόσοι επικαλούνται αυτήν την ιδιότητα και είναι της μόδας) να σκεφτούν με ή χωρίς εκλογές με καθαρή λογική, μια που τα κομματικά πολύχρωμοι εκπρόσωποι του λαού που ψηφίσαν να τους εκπροσωπήσουν αδυνατούν προς το παρόν (και κατ΄ εξακολούθηση δηλαδής αλλά δεν είναι της παρούσης). Τα σέβη μου.

Κάτω τα χέρια από το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=niqrjP1VDeY]

Είμαι νευριασμένη. Είμαι έξαλλη. Θέλω να ακουστεί η κραυγή μου παντού. Απέραντη οργή.

Αυτός ο τόπος θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Αλλά τον καταστρέφουμε καθημερινά με όποιο τρόπο βρίσκει το διεστραμμένο μας μυαλό. Αντί να σκεφτούμε λύσεις για να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που είναι στην καρδιές όλων όσων κατοικούν (και αρκετών που δεν κατοικούν) σε αυτήν- TΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

Γιατί διάολε, Νεοέλληνα, που δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο μέσα σου, που θες να είσαι και απόγονος του αρχαίου πνεύματος, καταστρέφεις ο, τι ομορφιά έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο. Δεν τον αγαπάς τον τόπο; Αν δεν τον αγαπάς, να πας άλλου. Αν δεν αγαπάς εκεί, πάλι άλλου. Μέχρι που να πονέσεις ένα τόπο.
Το σπίτι των γονιών σου με τις παιδικές σου αναμνήσεις θα το έκαιγες; Όχι. Τότε ,γιατί ρε μάγκα, που το παίζεις και έξυπνος, μην εκφραστώ τι είσαι, καις το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ; Γιατί ρε διάολε του κερατά, ( να μου συγχωρείτε τις βαριές εκφράσεις); Γιατί, ρε διάολε, προσπαθείς να κάνεις ο,τι περνά από το χέρι σου για να μην δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο για τα παιδιά μας σε αυτήν την χώρα. Γιατι σε χαλάει; Να το συζητήσουμε ρε άνανδρε, αν τιμάς τα παντελόνια που φοράς.

Έλληνας, για να μη σου πω την βαριά λέξη άνθρωπος, σημαίνει θάρρος, σημαίνει αξιοπρέπεια.

Το θράσος να καταστρέφεις και να βάλεις ό, τι μέσα έχεις και δεν έχεις για να μη τιμωρηθείς γι΄ αυτό το έχεις. Το θάρρος να το παραδεχτείς και να πεις:« Ναι, εγώ το έκανα επειδή με βάραγε η μαλακία του ακατοίκητου εγκεφάλου μου», δεν το έχεις. Αλλά βεβαία, μόνο στα λόγια το έχουμε το θάρρος. Από πράξεις είμαστε κοπανιστός αέρας. Να φωνάζουμε μπορούμε, να πράξουμε δεν τολμούμε. Να αναλάβουμε υπεύθυνα τις επιπτώσεις των πράξεων μας, πάλι δεν μπορούμε.
Εμείς που μπορούμε όμως θα το κάνουμε και που θα μας πάει, θα το καταλάβεις, ότι υπάρχουν άνθρωποι που αυτό τον τόπο δεν τον θεωρούν για πέταμα. Παρ’ το χαμπάρι.

Γκρίνια; Σκάσε και πάλεψε το!

http://www.vatraxoi.gr

Το φαινόμενο της γενιάς μου, και όχι μόνο, του επαγγελματικού βολέματος στο δημόσιο όχι από επιλογή (π.χ. ακαδημαϊκή καριέρα) αλλά από βαρεμάρα και από πλύση εγκεφάλου του περίγυρου, δεν το κατανοώ με ευκολία. Για να μη θίξω αν το αποδέχομαι. Θα έλεγα ότι το δέχομαι απλά. Για την κατά τα αλλά μορφωμένη γενιά των είκοσι-και-κάτι δεν το αποδέχομαι και θα εξηγήσω και το γιατί.

Για τους περισσότερους η δεκαετία των είκοσι θεωρείται η πιο δημιουργική, πιο δραστήρια. Είναι η μετάβαση από το καθεστώς φοιτητό- εργαζόμενος στο εργαζόμενος. Η πλειοψηφία κάνει τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα εκείνη την περίοδο της ζωής. Κάποιοι αλλάζουν τακτικά εργασιακό περιβάλλον μέχρι να σταθεροποιήσουν σε ένα το όποιο αρμόζει ή πλησιάζει ή τους κατευθύνει στις επαγγελματικές προσδοκίες τους.

Ο φόβος της ανεργίας και της μη- επαγγελματικής αποκατάστασης μεγάλος, όπως και η πίεση του άμεσου περιβάλλοντος.

Λογικά ως εδώ. Να κατηγορήσω τους βολεψάκιδες ή να μην τους κατηγορήσω;
Κατηγορώ ένα νεαρό άνθρωπο που δεν σπάει τα δεσμά του περίγυρου του και ακολουθεί σαν πρόβατο (συγχωρέστε μου την έκφραση) το τι του λένε άλλοι για την ζωή του.

Continue reading Γκρίνια; Σκάσε και πάλεψε το!

Καλό σου ταξίδι Αλέξη!

Στο κέντρο της Αθήνας κατά τις τρεις το απόγευμα κυριαρχούσε μια τρομακτική ησυχία. Η ώρα για το τελευταίο  αντίο σε ένα παιδί που χάθηκε άδικα, χωρίς λόγο και αιτία. Στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή κόσμος σιωπηλός. Σε έναν τοίχο αναρτημένα χαρτιά, μικρά γράμματα αποχαιρετισμού στον Αλέξη. Λουλούδια και κεριά στο σημείο.

Ένας ιερέας πλησιάζει και τέλει λειτουργία εις μνήμην του παιδιού. Ασύλληπτο το τι έχει συμβεί την νύχτα του Σαββάτου και ακόμα πιο τρομακτικό το τι συμβαίνει αυτές τις μέρες σε ολόκληρη την χώρα. Πολιτική αδράνεια. Μέσα στο χάος των καταστροφών, της οργής και της στενοχώριας κάποιοι άνθρωποι ανάβουν ένα φως ελπίδας και διαμαρτύρονται ειρηνικά σε διάφορα σημεία της Ελλάδας και σε άλλα σημεία της Ευρώπης. Συγχωρέστεμε για τα φτωχά λόγια.

Αντίδραση στη δολοφονία του εφήβου

Σάββατο πρωί. Το κέντρο σχεδόν άδειο. Το απόγευμα η ίδια εικόνα. Λίγες ώρες μετά το πρώτη ενημέρωση για αναταραχές στα Εξάρχεια. Για άλλη μια φόρα το κέντρο μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ένα παιδί, 15 χρονών έχασε τη ζωή του. Ένας ανεύθυνος άνθρωπος, ένας αστυνομικός, πυροβόλησε ένα παιδί. Αφαίρεσε μια ανθρωπινή ζωή.

Τολμούν κάποιοι να ρίξουν της ευθύνες στο περιβάλλον του, στο ίδιο το παιδί. Παραιτήσεις υπουργών που δεν γίνονται δέκτες. Ένα παραμύθι περί ευθυνών. Παραμύθι γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη.

Καθυστερημένες αντιδράσεις από την κυβέρνηση. Καθυστερημένα στα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτόπτες μαρτυρίες σε εναλλακτικά μέσα και κάποιου ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μια μεγάλη νύχτα. Ξημέρωνε μια μέρα οργής. Οργή για έναν άδικο θάνατο

Ο Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος δηλώνει στη Συνέντευξη Τύπου το πρωί της Κυριακής:
“Θέλω να διαβεβαιώσω ότι η έρευνα ήδη ξεκίνησε για τις συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες συνέβη το περιστατικό. Η έρευνα θα οδηγήσει στην ανακάλυψη των αιτίων και των υπαιτίων, θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία και το κυριότερο η λήψη των μέτρων εκείνων ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα”.

Ποια φαινόμενα; Κρατικές δολοφονίες δεν είναι φαινόμενα. Είναι εγκλήματα. Το μήνυμα ψυχραιμίας δεν με καλύπτει σαν πολίτη. Δεν έχετε την ηθική υπόσταση για να αναλάβετε ευθύνες αποδεικνύεται. Απροετοίμαστη ως συνήθως η σημερινή κυβέρνηση να αντιμετωπίσει μια κρίση. Δεν ενημερωθήκατε ότι η εξουσία εφόσον είναι δημοκρατική έχει και ευθύνες; Μιλάτε για υλικές καταστροφές. Οι ανθρωπινές ζωές δεν μετριούνται με χρήματα κυρίες Υπουργέ. Αν δεν μπορείτε να κυβερνήστε αφήστε το σε υπεύθυνους ανθρώπους.
Πορείες σε πολλές ελληνικές πόλεις. Ο άδικος χαμός του έφηβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και η απουσία ειλικρινής συγνώμης από πλευρά της κυβέρνησης προκαλεί περισσότερη οργή και αγανάκτηση.

Γράφτηκε σχετικά: oneiros, Αθήναιος, tsimitakis, Anemos, Indimedia,Καλύβα, We are not alone,  thess.gr, kourdisto portokali, LinguaFranca , magica, Insideabox, Krogias, arxediamedia, indiblog, Foreign Press, vrypan,

CNN, Associated Press, Deutsche Welle, Καθημερινή, BBC

Στην καρδιά της Ευρώπης η Άκρα Δεξιά ξανά χτυπά

Σε ένα μικρό σιωπηλό κράτος κάπου στη μέση της Ευρώπης, στην Αυστρία, διεξάγονται την ερχόμενη Κυριακή εκλογές. Για άλλη μια φορά πρόωρες. Ο μεγάλος συνασπισμός μεταξύ SPÖ ( Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος) και ÖVP ( Λαϊκού- Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος), αν και δοκιμασμένη συνταγή διακυβέρνησης απέτυχε
Όχι, ότι περίμενα να τα καταφέρει δηλαδή.
Με απογοήτευση και θλίψη διαβάζω και ακούω από τα μέσα ενημέρωσης, παραδοσιακά και νέα, ότι ο Jörg Haider δυστυχώς θα καταφέρει για άλλη μια φορά να συγκεντρώσει ψήφους διαμαρτυρίας. Αυτή την φορά όχι με το FPÖ- Κόμμα Ελευθέριας, που ο ίδιος το έχτιζε και το ανέδειξε το 2000. Το BZÖ- Κόμμα Μέλλοντος Αυστρίας θα είναι αυτή την φορά η έδρα του
το δικό του προσωπικό μαγαζάκι, όπως το ονομάζω από την ίδρυση του το 2005.
Το 2000 ο λαός ( με λαό εννοώ όλους τους κατοίκους περιστασιακούς και μόνιμους της χώρας εκείνη την περίοδο) ήταν στους δρόμους.  

Θυμάμαι την πορεία διαμαρτυρίας στο ιστορικό κέντρο της Βιέννης που τερμάτιζε στο Heldenplatz ( στην Πλατειά Ηρώων, στα χειμερινά ανάκτορα Hofburg, εκεί που εδρεύουν οι κυβερνήσεις και σήμερα, εκεί που έβγαλε ο Hitler την ομιλία του όταν προσάρτησε την Αυστρία, εκεί που υπογράφτηκε το Συμφωνώ Ανεξαρτησίας και Ουδετερότητας της χώρας). Τότε μαζεύτηκε πολύς κόσμος στην πλατειά. Αυστριακοί, Ιταλοί, Σέρβοι, Τούρκοι, Τσέχοι, , Πολωνοί, Έλληνες, Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Ρομά, Κούρδοι
.όλες οι κοινότητες εθνικές, θρησκευτικές και γλωσσικές δήλωναν την αντίθεση τους στην συμμετοχή του Κόμματος Ελευθέριας και του Haider στην κυβέρνηση.
Το τότε σύνθημα «Nein zu Schwarz- Blau» («Όχι σε Μαυρο- Μπλε»
(τα χρώματα του ÖVP και FPÖ αντίστοιχα), σήμερα θα πρέπει να επεκταθεί με το χρώμα πορτοκαλί του BZÖ.

Παρένθεση προσωπικής ανάμνησης: Θυμάμαι, ότι δεν είπα σε κανέναν τότε μου που θα πήγαινα, πλην του μεγάλου μου αδερφού. Ήμουν δευτέρα λυκείου. Ήταν Κυριακή και πήγα να συναντήσω τα παιδία (φοιτητές όλοι, και παιδία σαν εμένα Αυστρό/ Έλληνες- Έλληνο- Αυστριακοί). Επαναστατικό στοιχείο από τότε. 😉

Βέβαια, στην Αυστρία τα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών προστατεύονται ακόμα αρκετά καλά. H κοινοβουλευτική παράδοση και η πίεση που ασκεί η Κοινωνία των Πολιτών είναι αρκετά δυνατές. Για πόσο ακόμα?

Επίσης, η Αυστρία είναι ομοσπονδιακό κράτος και τα ομοσπονδιακά κρατίδια της λειτουργούν με σχετικά μεγάλη αυτονομία. Ως παράδειγμα θα σας αναφέρω την Πόλη της Βιέννης ( για να παινέψω λίγο την γενέτειρα μου) που αποτελεί και ένα από τα εννέα κρατίδια: Παραμένει τώρα και έναν αιώνα περίπου «κόκκινη». Σήμερα Κόκκινο- Πράσινη. ( Να διευκρινίσω ότι το Κόκκινο και το Πράσινο δεν ερμηνεύονται μόνο ως κομματικοί χρωματισμοί αλλά και ως προς την φιλοσοφία που διαπνέει τις παροχές της Πόλης προς τους κατοίκους της. Οι πολιτικές απόψεις που εκφράζω δεν είναι κομματικές αλλά πάντα ανεξάρτητες.)

Προσφέρει στους κάτοικους της ένα κάτι τις παραπάνω σε κοινωνικά δικαιώματα, και συνολική ποιότητα ζωής, είναι ένα κάτι τις παραπάνω φιλική προς μετανάστες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, παραμένει μια από τις πιο καθαρές πόλεις παγκοσμίως με 52% των εκτάσεων να αποτελούν εκτάσεις πρασίνου. Όλα αυτά ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας των ενεργών πολιτών της Πόλης.

Αν με ρωτήσετε, τι νιώθω όταν ακούω για την Άκρα Δεξιά στην Αυστρία, θα σας πω θλίψη, όπως και για την Άκρα Δεξιά στην Ελλάδα. Θα σας μιλούσα για το τι θα έπρεπε να γίνει από την πλευρά της Κοινωνίας Πολιτών, θα σας μιλούσα για ανθρώπινες άξιες όπως ελευθέρια και παιδεία.

Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά….είναι η αξιοπρέπεια

«I’m smart, I’m hard working and I’ll do anything and I am not leaving here without a job. Don’t make me beg.»

( από την ταινία Erin Brokovich)

Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει μια νεαρά του περιβάλλοντος μου την εργασιακή της καθημερινότητα. Η διαφορά με την ταινία Erin Brokovich είναι μόνο ότι δεν παρακαλούσε να την προσλάβουν, αλλά να την αφήσουν να γίνει παραγωγική επί μήνες. Προσπαθούσε να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούσε μια κατάσταση τεχνητού πανικού και μη- οργάνωσης. Πρωτοβουλίες για την βελτίωση της δεδομένης κατάστασης δεν βρήκαν τόπο ή χειρότερα δεν τις αντιλήφθηκαν καν ως τέτοιες. Αλήθεια τι κάνει ένας νέος άνθρωπος με όρεξη για δουλειά και μάθηση όταν δεν υπάρχει το αναγκαίο περιθώριο από το περιβάλλον;

Η κατάσταση που μου διηγήθηκε η γνωστή μου, επικρατούσε σε μια μεγάλη και ιστορική εταιρία στον χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μιλάει με σεβασμό και εκτίμηση για τους ιδιοκτήτες της εταιρίας. Θαυμάζει το έργο τους, το οποίο αποτελεί για την ίδια, πρόσφορα στον τόπο. Σε μας, τους φίλους της, έκανε εντύπωση που μιλούσε θετικά για του εργοδότες. Το μόνο αρνητικό που τους προσάπτει είναι η εμμονή τους σε έναν αρκετά παραδοσιακό τρόπο οργάνωσης, με αποτέλεσμα να μην ελέγχουν τελικά πλήρως την εταιρία. Λεπτομέρειες που είναι βασικές για την ομαλή λειτουργία ξεφεύγουν ή λόγω λάθος πληροφόρησης δεν λαμβάνονται υπόψη.

Η συγκεκριμένη κοπέλα έχει μια διαφορετική αντίληψη για την εργασία. Σήμερα, το εργασιακό καθεστώς κύλησε και έγινε και πάλι καθεστώς εκμετάλλευσης. Σημασία έχει η οικονομική εξασφάλιση. Για κάποιους όμως δεν έχει σημασία να βολευτούν σε μια θεσούλα. Κάποιοι πιστεύουν, ακόμα, ότι η εργασία δεν είναι πάντα αγγαρεία. Μπορεί να είναι δημιουργική και γιατί όχι να προσφέρει πέρα από την οικονομική ικανοποίηση και την ηθική.

Μας έδειξε τις επιστολές που έγγραψε όταν αποφάσισε να αποχωρήσει τελικά. Παρέμεινε λίγες μέρες ακόμα για λόγους ψυχολογικής φόρτωσης. Όπως είπαμε, είχε καλή σχέση με την εργοδοσία και αισθανόταν ότι έπρεπε να το παλέψει. Στην επόμενη παράγραφο μπορείτε να διαβάσετε στο περίπου τι έγγραψε.

«Γνωρίζω ότι η παραίτηση μου δεν γίνεται με τον καλύτερο εφικτό τρόπο. Δεν το θεωρώ τίμιο να επιβαρύνω οικονομικά μια εταιρία και μη τι άλλο έναν καλό εργοδότη. Σέβομαι την επαγγελματική ευκαιρία που μου δόθηκε. Δεν θεωρώ ότι αποτελώ παραγωγική υπάλληλο για την εταιρία. Δεν το επιτρέπει η ιδιοτροπία του χαρακτήρα μου να μην είμαι παραγωγική.
.»

Δεν έθιξε κανέναν συνάδερφο. Άσχετα εάν το κλίμα ήταν συχνά δυσβάσταχτο κατά την διάρκεια απασχόλησης. Δεν το θεωρεί έντιμο να μιλήσει εναντίον κάποιου προσωπικά. Δεν είναι επαγγελματικό, λέει. Εμείς, οι φίλοι της, ακούγοντας τις περιγραφές για την καθημερινότητα της, της λέγαμε «Σήκω και φύγε κοριτσάκι», «Πρόσεξε μη χάσεις την ανθρωπιά σου εκεί μέσα». Μας φαινόταν σαν σαπουνόπερα στα πρότυπα «Τόλμη και γοητεία», για να μη αναφερθώ στη ελληνική επιτυχία «Λάμψη». Για την αποχώρηση της άκουσε υποδείξεις για υποτιθέμενη ανευθυνότητα και μη επαγγελματική συμπεριφορά.

Ακολουθεί το προηγούμενο απόσπασμα επιστολής όπως έπρεπε να το είχε γράψει η φίλη μας:

«Γνωρίζοντας καλύτερους τρόπους επαγγελματικής συμπεριφοράς αναγκάζομαι να αποχωρήσω χωρίς προειδοποίηση από την εταιρία.. Αιτία για αυτό δεν αποτελεί μόνο η απουσία ουσιαστικής παραγωγής άλλα και το κλίμα του εργασιακού χώρου. Ναι, ο χαρακτήρας μου είναι ιδιότροπος. Θεωρώ ότι υπάρχει μια έλλειψη συναδελφικής συμπεριφοράς, για να μη πω και επαγγελματικής στην εταιρία
»

Δεν θα έθετε ποτέ σε κίνδυνο κανέναν συνάδερφο. Δεν της το επέτρεπαν ούτε η θέση ούτε η ηθική της, όπως υποστηρίζει. Η χαρακτηριστική της έκφραση:«Δεν γίνομαι ρουφιάνα. Δεν το έχω ανάγκη».

Πως αισθάνθηκε αφήνοντας το κτήριο της εταιρίας πίσω της; Ανακούφιση, απελευθέρωση και λύπη που δεν κατάφερε να πει στην διευθύντρια της το τελευταίο προσωπικό «Ευχαριστώ για την ευκαιρία»

Καλή λευτεριά λοιπόν, κοριτσάκι μου, και αέρα στα πανιά σου!

…Και να χαμογελάσεις σου αφιερώνουμε τα παρακάτω βιντεάκια.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=pSlN8lHEUgk]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=AWCOUovH-Os]