Tag: elections

Ευχή για τον Πολιτικό Διάλογο του Σήμερα

Σε όλους τους υποψηφίους που γνωρίζω προσωπικά:

Παίδες,
Σας έχω αναφέρει τις ενστάσεις μου στην υποψηφιότητα σας, σας ευχήθηκα όμως όλους ολόψυχα “Καλή Επιτυχία” γιατί πίστευα και θέλω να πιστεύω, πως η πρώτη σας ταυτότητα είναι “Πολίτης στην Κοινωνία” και μετά “Κόμμα και Χρώμα”.

Γνωρίζετε όλοι τις αρχές μου και πως από τις σπουδές μου, η επαγγελματική πορεία μου αλλά και ο τρόπος ζωής μου κινείται με βάση αυτές. Έχω μια αλλεργία στους απολυταρχισμούς (αν και παθιασμένος άνθρωπος), τις μονομανίες και τις φασίζουσες συμπεριφορές, πρακτικές.

Από την γενιά μου, και την ευρύτερη γενιά του 18-40, περιμένω να μην πορεύονται όπως οι προηγούμενες, που τόσο μας αρέσει να κατηγορούμε. Περιμένω να λειτουργούν υπερκομματικά, για μια περιεκτική κοινωνία, με κοινωνική ευθύνη, να δούνε όλες τις πλευρές του ζαριού, να ζυγίζουν τα πράγματα όχι μόνο προς όφελος τους.

Από τις προγενέστερες γενιές περιμένω να στηρίζουν τους νέους στον πολιτικό διάλογο, να δίνουν βήμα και να παραδέχονται λάθη αλλά και να αναφέρουν “καλές πρακτικές” για την κοινωνία στο σύνολο.

Και τώρα ο λόγος για την μεγάλη εισαγωγή:
Η διάθεση τρολλαρίσματος, μνησικακίας (ειδικά όσοι τα ζήσατε με προηγούμενες κυβερνήσεις που στηρίζατε με πάθος) δείχνει πως οι ενστάσεις μου που είχαν τελικά τόπο: H πολιτική κουλτούρα δεν αλλάζει με τις συμπεριφορές παλιάς, περασμένης εποχής. Ο πολιτικός διάλογος πρέπει να χαρακτηρίζεται από τεκμηρίωση αλλιώς η προβοκάτσια και το τρολλάρισμα είναι απλά η γελοιοποίηση σας.

Δεν με ενδιαφέρει καν ποιο κόμμα είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση αλλά το πώς οι εκπρόσωποί του τεκμηριώνουν τα λεγόμενα τους, τις προτάσεις τους. Να σέβεται τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον Πολιτικό Πολιτισμό – αυτά διαμορφώνονται από τους πολίτες- που επικαλείται πως σέβεται,

Είμαι Πολιτειολόγος/ Πολιτικός Επιστήμων, επομένως είμαι ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την πολιτική, την χάραξη πολιτικής. Η υποχρέωση όμως στην Επιστήμη είναι να είμαστε αντικειμενικοί και να τεκμηριώνουμε. Οπότε μπείτε λίγο στον κόπο να τεκμηριώσετε όχι με βάση την ιδεολογία σας αλλά δεδομένα, στοιχεία, data. Θα δείτε πως είναι πολύ πιο ενδιαφέρον έτσι, όχι μόνο για εμάς, αλλά για εσάς που σας ακούμε, διαβάζουμε κτλ.

Αυτό δεν το επιθυμώ μόνο από όσους υποψηφίους γνωρίζω προσωπικά αλλά από όλους μας που συμμετέχουμε στον Πολιτικό Διάλογο.

Τα σέβη μου 🙂

Πολιτικό φιλότιμο

TEASER FOR PHILOTIMO
By Filimonas Triantafyllou

Ξέρω. ξέρω, έχουν περάσει μήνες που δεν γράφω τακτικά. Δεν είχα να πω κάτι.

Παίδες, δεν σας κατηγορώ για τις επιλογές σας, ωστόσο μη μου παριστάνετε και καλά πως έχετε γίνει εναλλακτικά πνεύματα. Επειδή αλλάζετε λίγο το κομματικό φουλάρι, λίγο αλλιώς το φοράτε, λίγο διαφέρει η απόχρωση, λίγο η τοποθέτηση προς πιο αριστερά ή πιο δεξιά, δεν σημαίνει πως ξαφνικά γίνατε και διαφορετικοί ή πιο συνειδητοποιημένοι άνθρωποι.

Οι συζήτησεις στα διάφορα νέα στέκια του κέντρου, προς Κολωνάκι και Σύνταγμα πλευρά, ενδιαφέρουσες αλλά σημασία έχει η πράξη που ακολουθεί. Στην πράξη συνεχίζετε να κοιτάτε το βόλεμα σας εναντίον το κοινωνικό σύνολο, συνεχίζετε να είστε κομματικά φερέφωνα και να μιλάτε με όρους που δεν κατέχετε ακόμα οι ίδιοι καλά καλά π.χ. δημοκρατία, άμεση δημοκρατία, συμμετοχική δημοκρατία κτλ. Μήπως να αναμειχθείτε και λίγο με τον πραγματικό κόσμο πέρα της προστατευτικής, σχεδόν πλαστικής φούσκας που έχετε δημιουργήσει; Δεν θα πονέσει, δεν θα σας λερώσει το κοστούμι σας, ούτε θα σπάσει το τακούνι σας.

Πλησιάζουν οι εκλογές και σχολιάζετε το exit poll αλλά μου σχολιάζετε και δημοσκοπήσεις ως μεγάλοι πολιτικοί αναλυτές.

Μικρό tipp, έτσι για να μην εκτίθεστε δημοσίως: Ποσοτικές έρευνες βγάζουν ποσοτικά αποτελέσματα (στατιστικά). Ποιοτικές, δηλαδή focus group και face-to-face interviews, ποιοτικά χαρακτηριστικά (σε βάθος). Θα ξαναδιαβάσω πως μια δημοσκόπηση βγάζει ποιοτικά χαρακτηριστικά επειδή είχε ποιοτικές ερωτήσεις και απλά θα απορώ αν σκέφτεστε πριν μιλήσετε.

Ξέρετε, η απόσταση από τα διαδικτυακά και η παρακολούθηση των συζητήσεων έχει ένα καλό, βλέπεις πιο καθαρά, αλλά κυρίως σκέφτεσαι δυο φορές τι γράφεις, τι λες δημόσια. Τον καλύτερο και πιο άμεσο παλμό της κοινωνίας τον συναντάς ακόμα στο δρόμο, στα λεωφορεία, στα ασφυκτικά γεμάτα τρόλεϊ. Όχι στο twitter, ούτε στις συγκεντρώσεις με πολλά gadgetάκια και κολονάτα ποτήρια.

Εσείς, οι μαχητές τις επόμενης κομματικής καρέκλας, που φωνάζετε για το καλό της χώρας, κάντε όλων που δεν φωνάζουν αλλά κάνουν, μια μικρή χάρη: Δοκιμαστείτε σε πραγματικούς όρους αγοράς, όχι με αυτούς που έχετε μάθει για να ανεβείτε κοινωνικά, ή μείνετε σπίτια σας, μη στέκεστε άλλο εμπόδιο στο νέο και διαφορετικό.

Ευχαριστώ για την κατανόηση!

Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Δεδομένα:
Προεδρικές εκλογές στην Λευκορωσία στις 10 Δεκεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος Alexander Lukashenko κερδίζει για τέταρτη φορά με 79.65%. Αυτό που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε στις ειδήσεις, σε παραδοσιακά και νέα μέσα είναι πως «η Λευκορωσία ζει την πιο μαζικη πολιτική καταπίεση της νεότερης ιστορίας της». Τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από την κυβέρνηση της Λευκορωσίας να επιβεβαιώσει την ασφάλεια υποστηρικτών ανθρώπινων δικαιωμάτων, δημοσιογράφώνκαι οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών

Κατά τύχη, είδα το παρακάτω ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το οποιο παρουσιάστηκε και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν κάποιες μέρες.

Οι γνώσεις μου για την Λευκορωσία είναι περιορισμένες και έτσι είχα αναπάντητα ερωτήματα μέσα μου.

Στη Λευκορωσία υπάρχει νόμος που καταστεί παράνομη όποια πληροφορία αφορά τις οικονομικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, διεθνές συνθήκες της χώρας αντίθετες με την επίσημη άποψη της κυβέρνησης. Τεχνικά, η κυβέρνηση μπορεί να το επικαλεστεί και να φυλακίσει άτομα που εκφέρουν τέτοιες απόψεις.

Απεριόριστο δικαίωμα προεδρικής υποψηφιότητας
Ο Lukashenko απέκτησε απεριοριστό δικαίωμα προεδρικών περιόδων με δυο αμφησβητήσημα δημοψηφίσματα (1996, 2004). Το ένα του 2004 παραβίασε των εκλογικό νόμο και το σύνταγμα. Ως αποτέλεσμα, ο Lukashenko είχε το διακαιώμα να είναι υποψήφιος για τρίτη φορά και ο περιορισμός καταργήθηκε.

Continue reading Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Ηφαίστειο ελευθερίας

Είναι μια ιστορία της ανθρωπότητας. Μια ιστορία που γράφεται από πολέμους, δάκρυα, αίμα, βια.

Εμείς εδώ στον και καλά πολιτισμένο δυτικό κόσμο, ξεχνάμε πόσο γενναιόδωρα, η ιστορία μας έδωσε αυτό που λέμε ατομικές ελευθερίες.

Σε κάποια μέρη του κόσμου η ελευθερία είναι κάτι απαγορευμένο, η ελευθερία έκφρασης ίσως και έγκλημα που καταδικάζεται…με θάνατο.

Η αξία και το δικαίωμα της ισότητας, της ελευθερίας είναι πράγματα που ιδανικά δεν γνωρίζουν ούτε σύνορα, ούτε φύλο, ούτε διαφορετικότητες ούτε θρησκείες, ούτε γλώσσες.

Είναι κάτι που ακόμα και σήμερα δεν είναι δεδομένο. Για να καταλάβετε πόσο μη δεδομένο είναι, δείτε το ντοκιμαντέρ για την Neda που έχασε άδικα την ζωή της, στα επισόδεια μετά τις προεδρικές εκλογές στο Ιράν το 2009.

Special thanx to Sofia Gkiousou που μας  “βρήκε” το βίντεο.

Μια ελπίδα πολιτικού διαλόγου: deb8

Σε μια χώρα όπου σχεδόν όλα φαίνονται να μην πηγαίνουν όσο θα θέλαμε, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με αξίες, ιδέες, όνειρα , αισιοδοξία. Μια πολύχρωμη, πολυτάλαντη παρέα προσπάθησε να κερδίσει το στοίχημα του πολίτικου διαλόγου και να κάνει αυτό πράξη που πολιτικοί επιθυμούν στα λόγια- τους πολίτες πίσω στην πολιτική, στον διάλογο.

Δέχτηκαν πολλές κριτικές, επέμεναν και βελτίωσαν το εγχείρημα τους μέρα με την μέρα. Δέχτηκαν επιθέσεις χωρίς τεκμήρια, τον οποίων άδικες συνέχισαν επειδή πίστευαν σε μια ιδέα που τους ξεπερνούσε. Την υπερασπίστηκαν και έτσι και άλλοι άνθρωποι ξεκίνησαν να πιστέψουν στην ιδέα τους που γινόταν πράξη, Ένα άτυχες συμβάν εμπόδισε το επόμενο βήμα τους, και συνεχίζουν με το ίδιο πάθος με την ίδια αισιοδοξία.

deb8home_header

Λόγος γίνεται για τους ανθρώπους του deb8, μια προσπάθεια που αρκετοί θα ήθελαν να είχαν τολμήσει άλλα μια παρέα το έκανε πραγματικότητα. Μια παρέα που απέδειξε ότι οι άνθρωποι ξεπερνούν στεγανά για ένα καλύτερο αύριο. Μια προσπάθεια που ξεπέρασε τους εγωϊστικούς ανταγωνισμούς της εποχής και έκανε το στοιχείο της συνεργασίας κυρίαρχο.

Θερμά συγχαρητήρια παίδες!

Deb8 to keep the faith!

H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Ένα παράδειγμα για το πως αντιμετώπιζουν τα κόμματα τα ερωτήματα και τις προτάσεις πολιτών είναι αυτό “Ποια κόμματα είναι στο Friendfeed ή στο Twitter και μπορούν να μου πουν πώς ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού;” Συμμετέχοντες είναι πολίτες, διαδικτυακοί θαμώνες.

Θα μου πείτε που να βρουν τα κόμματα να ασχοληθούν με μικροερωτήματα απλών ανθρώπων, όταν το θέμα συζήτησης είναι ποιος κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις στα εν λόγω debates. Αρκεί να μένουμε στην επικοινωνιακή ουσία, μη ξεχνιόμαστε.

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η μη- ηλεκτρονική διακυβέρνηση ξεκινά με το να πάρουμε θέση, να απαντάμε σε ερωτήματα, προβλήματα . Όχι στο να διαφημίζουμε τον εαυτό μας. #fail, όπως θα λέγαμε και στα διαδικτυακά μέρη μας. Πολίτες που συμμετέχουν θέλετε; Είστε σίγουροι;Πολίτες με κρίση;

Picture by Shyald

Αν το debate και η επιτυχία του είναι αυτό που σας απασχολεί στα κομματικά πηγάδια, σημειώσατε Χ. Μη περιμένετε να σας καταθέσουν προτάσεις οι πολίτες στους κομματικούς ή άλλους διαδικτυακούς χώρους, όταν απουσιάζεται και δεν τους δίνετε την σημασία που αρμόζουν τα ζητήματα που θέτουν. Εσείς θα πρέπει πρώτα να τους συναντήσετε στους δικούς τους. Να τους μάθετε εκ νέου. Οι πολίτες σας έχουν χτυπήσει την πόρτα προ πολλού και όχι για ρουσφέτι αλλά για να καταθέσουν των προβληματισμό τους. Ξεχάσατε τη λεπτομέρεια πως  πιστεύουμε ότι τα κόμματα οργανώνουν άνθρωπους με ενδιαφέρον για τα κοινά;

Continue reading H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Όψεις μιας πόλης

Χθες βράδυ προ- debate- ιανή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Η πόλη αυτή την εποχή είναι πανέμορφφη. Σε κάποια σημεία εμφανίζει όμως το απάνθρωπο πρόσωπο της. Τα παιδιά των φαναριών, άραγε, νοιάζονται για τις εκλογές. Οι ναρκομανείς και άστεγοι στην πλατεία Εξαρχείων ίσως; Σίγουρα όχι, το αγγελούδι που με δάκρυα στα μάτια στο Θησείο μου έλεγε “Πεινάω” και το προσωπάκι του έλαμψε με την πρώτη μπουκιά από σουβλάκι. Ψυχή μου.

Picture by PrASanGaM

Μήνυμα προς φίλους: Δεν είπαμε ότι δεν θα με αφήσετε να δω ή να ακούσω τηλεοπτικό debate; Μου κάνει κακό, όσο και παθιάζομαι να σχολιάζω; Ξέρετε ότι δεν το αντέχει η ρομαντική μου φύση με τα ουτοπικά ιδεώδη. Αφήστε με να ονειρεύομαι έναν κόσμο, όπου οι πολιτικοί κάνουν πραγματικό διάλογο, όχι παράλληλους μονολόγους, μεταξύ τους και κυρίως με εμάς, που ζούμε εδώ. Αφήστε με να πιστεύω ότι ο κόσμος αλλάζει. Αφήστε με, σε αυτή την κατάσταση γαλήνης.

Δεν ξέρω αν αυτό που αντιλαμβάνομαι αυτές τις μέρες είναι για κλάματα ή για γέλια. Μάλλον και για τα δυο. Καλές οι ατάκες. Δεν βαριέσαι. Καλές και κάποιες σκέψεις. Τελικά είναι μεγάλη υπόθεση να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες. Έχουμε δρόμο ακόμα. Όχι, μόνο στην Ελλάδα. Παντού.

Τι λέω πάλι; Λες και κάπου κάποιος δεν σκέφτεται πάνω κάτω το ίδιο. Βλέπω και ακούω πολλά. Τόσο κοντά, που ώρες ώρες με πνίγει. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην αφήσεις καμιά αρνητικότητα να σου κόψει τα φτερά φτιαγμένα από όνειρα. Η θετική σκέψη είναι το καλύτερο αντίδοτο και ας ονειροπολεί. Αυτή όμως, ωθεί να συνεχίσουμε και να δημιουργούμε όμορφα πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που πονάς και κοιτάς στα μάτια.

Κάποτε αξίες Ελλήνων

Ξημερώματα Σαββάτου, γύρω στις 5 το πρωί. Φθινοπωρινός περίπατος κάτω από την Ακρόπολη με αύρα από σκηνές παλιού κινηματογράφου. Με συνοδεύει φίλος να πάρω ταξί από τις Στήλες του Ολυμπίου Δίος. Ο οδηγός ταξί ξεκινά μια κουβέντα περί εκλογών και την κατευθύνει σιγά σιγά προς το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα. Ανάβουν τα εγκεφαλικά λαμπάκια μου, άλλα παραμένω ψύχραιμη- τυπική. Με ύφος μικρού παιδιού τον ρωτάω για λεπτομέρειές για να καταλάβω τι εννοεί. Το ταξίμετρο δεν ήταν αναμένω. Είναι μια λεπτομέρεια μικρή αλλά σημαντική. Φτάνουμε στο στενό μου. Βγάζω ένα δεκάευρω (από το όποιο έπρεπε να πάρω ρέστα, έστω 3 ευρώ). Ο οδηγός το τσεπώνει, δεν μου απάντα στην ερώτηση για το τι οφείλω και συνεχίζει τα παθιασμένα επιχειρήματα περί « πρόβλημα » μεταναστών. Τον κοιτώ στα μάτια. Χαμηλώνει το βλέμμα. Ανοίγω την πόρτα, βγαίνω από το αμάξι και κοπανάω την πόρτα και λέω με σταθερή φωνή:

« Το τι θα ψηφίσετε και το τι υποστηρίζετε ολοφάνερο. Αλλά αυτό δεν θα σας κάνει ούτε Έλληνα με όλη του την σημασία ούτε άνθρωπο. Καληνύχτα σας! »

Ξεκλειδώνω την εξώπορτα, ανεβαίνω σκάλες, ξεκλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματος και με τον ήχο της βροχής αρχίζω να σκέφτομαι  την συζήτηση και άλλες παρόμοιες αυτών των ημερών.

Θα σας πω τι πιστεύω για το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα, όντας ξένη στην χώρα μου, φιλοξενούμενη απλά και από επιλογή. Όπως και από επιλογή θα φύγω να πάω αλλού, όταν τα μικρόψυχα δείγματα νεοελληνικής νοοτροπίας θα με πνίξουν. Προς το παρόν δεν τις αφήωω να δηλητηριάσουν την αγάπη για τον τόπου που ζω, τη διάθεση να συμμετάσχω στην βελτίωση του, να δημιουργώ σε αυτόν, και το κυριότερο, την αγάπη προς ανθρώπους που ζουν μαζί μου σε αυτόν.

Picture by alefbetac

Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι οι ανύπαρκτες πολιτικές και κοινωνικές υποδομές. Πρόβλημα είναι το οικονομικό αλισβερίσι στα σύνορα σε ένα κράτος που δαπανά το 30% του προϋπολογισμού για την Εθνική Άμυνα. Μη μου λέτε ότι η Εθνική Άμυνα γίνεται κυρίως για να προστατέψει την Ελλάδα, κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, από την Τουρκία. Λες και η Τουρκία με σύνορα προς την Μέση Ανατολή δεν έχει άλλα προβλήματα.

Όταν είπα αυτό στη διάρκεια της διαδρομής, ο οδηγός ταξί με κοιτούσε με μεγάλα μάτια και την απορία πως μπορώ να εκφράσω κάτι τέτοιο, διότι σαν “ρε κοπελιά” δεν μου φαίνεται ότι χαμπαριάζει το μυαλουδάκι μου, και ότι δεν είναι ντιπ για ντιπ ακατοίκητο. Continue reading Κάποτε αξίες Ελλήνων

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Πήγη Vasileios Gkinopoulos

Η συζήτηση περί ουσιαστικής  πολιτικής στην πράξη και πολιτικής στάσης στην δεν είναι κάτι καινούργιο στα διαδικτυακά λημέρια. Με αφορμή ένα ενδιαφέρον κείμενο και εξίσου ενδιαφέροντα σχόλια στο blog του ellinaki για την αποχή ως συνενοχή στις εκλογές, έγινε σε μια άλλη διαδικτυακή στάση μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί πολιτικής. Συμμετέχοντες, ο  Παναγιώτης Παπαχατζής, μέλος του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, και εμένα.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες. Παναγιώτης Παναχατζής

Για να γίνει πιο κατανοητό το υπόβαθρο της κουβέντας δεν θα σας γράψω ακόμα επιχειρήματα αλλά το τι ενώνει τους δυο συμμετέχοντες. Νέοι, που την επαγγελματική τους πορεία δεν την άφησε να την ορίσει κανένα “κακό σύστημα”. Παθιασμένοι με την πολιτική αλλά όχι θεωρητικά, επί του πρακτέου.  Δουλέψαμε και δουλεύουμε και οι δυο με πολιτικούς και κόμματα. Ο Παναγιώτης πλέον επαγγελματίας κόμματος, εγώ επέλεξα συνειδητά να κάνω πολιτική επικοινωνία μόνο ως εξωτερικός μη- κομματικός συνεργάτης και όχι στην βάση παραγωγής πολιτικής, αλλά ο ρόλος μου περιορίζεται στο τεχνικό σκέλος της εικόνας.  Δουλέψαμε κατά καιρούς μαζί με τον Παναγιώτη αλλά περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι υλοποιήσης ιδεών σε φιλικό πλαίσιο. Continue reading Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Eρωτήματα not-politically-correct

Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει και είναι πια καιρός να αντιληφθούν και οι πολιτικοί ότι οι μονόλογοι σε τεράστια ακροατήρια δεν συγκινούν σε μια εποχή που οι απολιτίκ συμπεριφορές γίνονται ολοένα πιο σύνηθες.

Picture by mstephens7

Ερώτημα προς τους πολιτικούς: Θέλουν απλούς οπαδούς για να τους ακολουθούν και να τους χειροκροτούν ή συνειδητοποιημένους πολίτες που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν και να κάνουν αντιπροτάσεις για την υπάρχουσα πολιτική πλεύση;

Ερώτημα στα επικοινωνιακά επιτελεία: Τι περιμένουν από την χρήση των νέων τεχνολογιών στην πολιτική επικοινωνία; Τι περιμένουν στην εποχή όπου η ψηφιακή δημοκρατία με γίνεται, με αργά αλλά σταδιακά βήματα από “ έκφραση μόδας ” πραγματικότητα;

Διαδικτυακή πολιτική επικοινωνία δεν πρέπει να αποσκοπεί σε προεκλογικούς εντυπωσιασμούς.

Επόμενο ερώτημα: Oι πρωτοβουλίες  βασισμένες σε διαδικτυακά εργαλεία και δράσεις, μπορούν να επηρεάσούν την εκάστοτε πολιτική εξουσία; Aυτή  από την άλλη είναι διατεθειμένη να έρθει σε διάλογο επί ουσίας με τους πολίτες;

Αυτό πέρασε από το μυαλό μου βλέποντας να εμφανίζονται διαφορά προεκλογικά επικοινωνιακά μηνύματα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Democracy is about politics, not only elections and certainly not just about media.

( Δημοκρατία είναι πολιτική, όχι μόνο εκλογές και με σίγουρα όχι μόνο μέσα ενημέρωσης.)

Άρα δεν μας αφορά να αντικαταστήσουμε απλά τα παραδοδιακά επικοινωνιακά εργαλεία με διαδικτυακά αλλά να αλλάξουν οι πολιτικοί μηχανισμοί, όποιοι και να είναι αυτοί (κόμματα, εκλογικό σύστημα, συναλλαγές με την δημόσια διοίκηση). Δεν πιστεύω ότι σε αυτήν την  αλλαγή δομών υπάρχει το περιθώριο για οποιαδήποτε απόλυτη μορφή σκέψης.

Πόσο διατιμημένοι είμαστε, αλήθεια, να αναλάβουμε τς ευθύνες μας σαν άτομα, σαν πολίτες; Πως θα μας πείσει ένας πολιτικός οργανισμός, όπως ένα κόμμα να συμμετάσχουμε χωρίς προκαταλήψεις στον διάλογο που μπορεί να ανοίξει για κάποιο ζήτημα π.χ. παιδεία, μετανάστευση;

Τα δύο τελευταία με απασχολούν και προσπαθώ να φέρω τον εαυτό στην θέση κάθε εμπλεκόμενου μέρους στον πολιτικό διάλογο, όχι στον προεκλογικό.

Αναζητείται υιοθέτηση νέων νοοτροπιών, ανοιχτών αντιλήψεων, διαφάνειας, έλεγχος της εξουσίας και των διαδικασιών από τους ίδιους τους πολίτες που καλούνται να αναλάβουν και τις ανάλογες ευθύνες τους.