[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=niqrjP1VDeY]
Είμαι νευριασμένη. Είμαι έξαλλη. Θέλω να ακουστεί η κραυγή μου παντού. Απέραντη οργή.
Αυτός ο τόπος θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Αλλά τον καταστρέφουμε καθημερινά με όποιο τρόπο βρίσκει το διεστραμμένο μας μυαλό. Αντί να σκεφτούμε λύσεις για να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που είναι στην καρδιές όλων όσων κατοικούν (και αρκετών που δεν κατοικούν) σε αυτήν- TΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Γιατί διάολε, Νεοέλληνα, που δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο μέσα σου, που θες να είσαι και απόγονος του αρχαίου πνεύματος, καταστρέφεις ο, τι ομορφιά έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο. Δεν τον αγαπάς τον τόπο; Αν δεν τον αγαπάς, να πας άλλου. Αν δεν αγαπάς εκεί, πάλι άλλου. Μέχρι που να πονέσεις ένα τόπο.
Το σπίτι των γονιών σου με τις παιδικές σου αναμνήσεις θα το έκαιγες; Όχι. Τότε ,γιατί ρε μάγκα, που το παίζεις και έξυπνος, μην εκφραστώ τι είσαι, καις το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ; Γιατί ρε διάολε του κερατά, ( να μου συγχωρείτε τις βαριές εκφράσεις); Γιατί, ρε διάολε, προσπαθείς να κάνεις ο,τι περνά από το χέρι σου για να μην δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο για τα παιδιά μας σε αυτήν την χώρα. Γιατι σε χαλάει; Να το συζητήσουμε ρε άνανδρε, αν τιμάς τα παντελόνια που φοράς.
Έλληνας, για να μη σου πω την βαριά λέξη άνθρωπος, σημαίνει θάρρος, σημαίνει αξιοπρέπεια.
Το θράσος να καταστρέφεις και να βάλεις ό, τι μέσα έχεις και δεν έχεις για να μη τιμωρηθείς γι΄ αυτό το έχεις. Το θάρρος να το παραδεχτείς και να πεις:« Ναι, εγώ το έκανα επειδή με βάραγε η μαλακία του ακατοίκητου εγκεφάλου μου», δεν το έχεις. Αλλά βεβαία, μόνο στα λόγια το έχουμε το θάρρος. Από πράξεις είμαστε κοπανιστός αέρας. Να φωνάζουμε μπορούμε, να πράξουμε δεν τολμούμε. Να αναλάβουμε υπεύθυνα τις επιπτώσεις των πράξεων μας, πάλι δεν μπορούμε.
Εμείς που μπορούμε όμως θα το κάνουμε και που θα μας πάει, θα το καταλάβεις, ότι υπάρχουν άνθρωποι που αυτό τον τόπο δεν τον θεωρούν για πέταμα. Παρ’ το χαμπάρι.