Από τα κείμενα που έμειναν σε συρτάρια, σε ψηφιακές και χάρτινες μνήμες αλλά κυρίως στο μυαλό μου, προστατευμένα. Ξέρετε και η σιωπή ή απόφαση να μην βγει ένα κείμενο στον αέρα, στο φως, στην δημοσιότητα, είναι και αυτό μια στάση προς τα πράγματα, μια έκφραση άποψης. Με τα κείμενα μου παίρνω θέση, αλλά κυρίως αναλαμβάνω ευθύνη.
Φοβάμαι όταν στρέφεται άνθρωπος εναντίον ανθρώπου. Κάπως έτσι ξεκινούν και οι εμφύλιοι πόλεμοι. Αρκετούς τέτοιους, άμεσους και έμμεσους, έχει δει αυτός ο τόπος. Ακολουθεί παρατηρητικό μήνυμα προς έναν Άκη. Αυτή την φορά, δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, όσο και να το ήθελε, αλλά διπλανής πόρτας. Νεοέλληνας με όλη την αρνητική χροιά που φέρνει αυτός ο χαρακτηρισμός.
«Τι τις βροντοχτυπάς τις χάνδρες, μίστερ; Μάλλον δεν σου έχουν πει πως τα μουλωχτά, πισώπλατα, κατά καιρούς και παράνομα δεν σε κάνουν μάγκα. Όσο και να τα πουλάς για αξιοπρέπεια, εργατικότητα και αξιοπιστία, ο κόσμος δεν μασάει χόρτο, μίστερ. Μάλλον έχουν καταντήσει αυτό το κομμάτι γης ονόματι Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση αστάθειας και δυσκολίας. Οπότε μάσε την ουρίτσα σου, 180 μοίρες στροφή και χαίρεται, γιατί η δουλειά κάνει τους άνδρες, και τις γυναίκες και κυρίως τους μάγκες. Το πισώπλατο το λένε και χαφιεδίλικι. Ξέρεις εσύ από αυτά. Είναι το μόνο που είσαι μάστορας, μαθημένος από τα πολιτικά και όποια πηγαδάκια όπου έγλυφες τις πόρτες με ανειλικρίνεια και χωρίς ίχνος ικανοτήτων μέχρι να ανοίξουν. Κάποιες άνοιξαν. Κάποιες όμως παραμένουν κλειστές για κοινωνικούς εγκληματίες χωρίς τσίπα σαν εσένα. Α, και που΄σαι μουσίτσα με ύφος παρόμοιου του Δρακουμέλ που κυνηγά τα μπλε στρουμφάκια, σε έχουν πάρει πρέφα ακόμα και τα πηγαδάκια των λαμογιών πως δεν το κατέχεις το άθλημα. Οπότε, πάνε προπονήσου. Τα σέβη μου και στα τσακίδια.»
Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές
…να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα) η τρομερή μας η λαλιά η τρομερή μας η λαλιά
