Τι την θέλω την έμπνευση ενδυμασίας για επαγγελματικές συναντήσεις;
Μια χαρά δεν είμαι με τα πουκαμισάκια, τις φούστες και τα υφασμάτινα παντελόνια;
Τι το ήθελα, το μικρό σεμνό μαύρο φορεματάκι;
Έπεσε τρελό δούλεμα από συνεργάτες:
“Που ήσουν πριν και ντύθηκες έτσι;”
“Κατευθείαν από τα μπουζούκια μας ήρθες;”
“Ραντεβουδάκι, ραντεβουδάκι μετά; Ποιος στην χάρη του.”
Τα χαμογελάκια με υπονοούμενο κόσμησαν για αρκετή ώρα την συνάντηση.
Ούτε πριν ούτε μετά την συνάντηση δεν έπαιζε ραντεβουδάκι. Αλήθεια λέω.
Άντε να επιβάλλεις τάξη μετά.
Τι μου είπε φίλος “Ε, γδύσου αφού δεν σε ακούνε ντυμένη.”
Η απάντηση που πήρε ο φίλος: “Να επιβάλλω τάξη θέλω, όχι να διοριστώ στο δημόσιο”
Βγήκε αυθόρμιτα. Δεν υπονοώ ότι όλα γίνονται έτσι στον Δημόσιο τομέα. Αλλά όπως λένε και στο χωριό μου, καλύτερα να σου βγεί το μάτι παρά το όνομα, και προφανώς στο Δημόσιο βγήκε το όνομα. 🙂