Τρίτη βράδυ, ετοιμάζω βαλίτσα για Λονδίνο. Ταξίδι στα μέτρα της αυθόρμητης φύσης μου. Το κανόνισα σε ένα απόγευμα κάνοντας αστεία με φίλους. Κάπως έτσι μεταξύ σοβαρού και αστείου μου προέκυψε και μια συνάντηση με πολύ καλό και αγαπημένο φίλο από τα παλιά εκείνο το βράδυ. Έτσι για να τα πούμε.
Όχι άπλα φίλος, υπομονετικός μέντορας στις επαγγελματικές μου ανησυχίες, τρυφερή συμπαράσταση σε στενοχώριες, και ανάσα σε σημαντικές στιγμές. Σαν φύλακας άγγελος εμφανίζεται μέσα στα χρόνια και δίνει ασυνείδητα κουράγιο. Μεταξύ μας, είναι και ο μεγαλύτερος έρωτας που έχω γνωρίσει πότε. Έμεινε κάπου μισό – ανεκπλήρωτος, αλλά προσφέρει μέχρι και σήμερα μια γλυκιά γεύση και ένα ζεστό συναίσθημα. Το τηλεφώνημα για “Καλό ταξίδι” ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου για το όποιο δεν ντρέπομαι. Με ένα τέτοιο συναίσθημα άφησα για λίγες ημέρες την Αθήνα για να επισκεφτώ το Λονδίνο και την Θεία (δεν ρωτάμε ποια Θεία, μια είναι η Θεία).
Σαν μικρο παιδί χάζευα από το παράθυρο του ταξί, που θύμιζε παλιές ταινίες των δεκαετιών του ’50 και του ’60, την Λονδρέζικη νύχτα. Είναι η τελευταία μου μέρα στο Λονδίνο. Δεν θυμάμαι ποσό περπάτησα αυτές τις μέρες για να ανακαλύψω αυτή την μαγική πόλη που με το που κατεβαίνεις από το αεροπλάνο σου μεταφέρει τον παλμό της. Πολύχρωμος, πολύπλευρος,πολυαρωματιστός…από όλα πολύ. Δεν τσιγκουνεύεται.
Πρώτη στάση, London Bridge, περπατατημα στη Southwark Cathedral, περνάω την γέφυρα και περπατώ έως τον Tower of London, διασχίζω την Tower Bridge, φτάνω στο Design Museum μέσω Shad Thames. Στο Design Museum μαγεύομαι για δεν θυμάμαι πόσες ώρες. Φεύγοντας από το μουσείο με συνοδεύομαι από βιβλία, φωτογραφίες και πολλές εντυπώσεις στο Queen’s Walk δίπλα στο ποτάμι Thames.
Ήμερα δεύτερη, με το μετρό Tottenham Court Road και λίγος δρόμος μέχρι το British Museum για συνάντηση με την ιστορία Αφήνοντας μετα από αρκετές ώρες στο μουσείο, περπάτημα στην Oxford Street με κάποιες στάσεις για ψώνια. Φτάνω Oxford Circus. Στρίβω Regent Street, φτάνω στη Royal Academy of Arts και έπειτα Piccadilly Circus, National Protrait Gallery National Gallery, λίγο πιο δίπλα η Trafalgar Square. Διασχίζω την Whitehall Parliament Street, περνώντας Houses of Parliament, Big Ben και Westminster Abbey, στρίβω Victoria Street και φτάνω αισίως Buckingham Palaca Road που με οδηγει στο Buckingham Palace. Περνάω το Queen Victoria Memorial, παίρνω από εκεί τον δρόμο The Mall, δίπλα μου το Saint James Park. Στη Trafalgar Square, μετρό από το Charing Cross προς Camden για καφέ και χάζεμα και μετά noodles στο Wagamama.
Επόμενη μέρα, στο πρόγραμμα ένα από τα πιο θηλυκά αθλήματα όλων των εποχών, το shopping therapy. Λατρεμένη στάση, στο μαγαζάκι με τα αραβικά αρώματα Αρωματό-ηδονή ομολογουμένως Μια σταγόνα και όλες οι αισθήσεις ταξιδεύουν σε παραμυθένιους προσανατολισμούς χιλίων και μιας νύχτας.
Αμετρήτες συζητήσεις με φίλους για σχέσεις, πολιτική, δουλεία, παιδεία, πολιτισμό. Αυτές οι μέρες έμοιαζαν σαν με τα φοιτητικά μου Σαββατοκύριακα όταν πήγαινα στους δικούς μου. H μόνη διαφορά είναι ότι πήγα να μείνω σε φιλικό σπίτι να ξεχαστώ. Από το άγχος και την πίεση της δουλειάς (με την όποια είμαι ερωτευμένη) και να αφήσω καταστάσεις του περασμένου δύσκολου χειμώνα πίσω μου. Αύριο το ταξίδι συνεχίζεται με μια σύντομη στάση στην Αθήνα για να βάλω πλώρη προς ένα νησάκι του μαγευτικού Αιγαίου και να επιστρέψω τελικώς πάλι στο χάος των Αθηνών που άλλοτε είναι δημιουργικό άλλοτε δυσβάσταχτο. Μόνιμη συντρόφια στην ζωή μου τα αεροδρόμια, οι σταθμοί τρένων και λεωφορείων, τα λιμάνια.
Περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι μου θα βρείτε στο αλμπουμάκι μου Summertime London- ing 2009
και τσιγάρο. Μπορείς βέβαια και να την εκμεταλλευτείς για να επισκεφτείς ένα μουσείο, να δεις μια έκθεση.
