participation – Page 2 – Κατοικος Γυαλινου Πυργου

Give it one more try

Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να φύγω από Ελλάδα εντός του 2010, αν τελικά δεν τα καταφέρω. Εξαντλημένη από την συνεχή προσπάθεια για κάτι καλύτερο. Αγανακτισμένη από την κοινωνική αδικία και τις συνθήκες.

Όσοι διαβάζουν ξέρουν ότι κάνω πολιτική κριτική. Κάποιες φορές έντονη, κάποιες φορές ήπια. Δεν ψήφισα. Δεν είχα το δικαίωμα. Αυτή η εκλογική αναμέτρηση δεν ζητούσε την φωνή μου όσο και να το ήθελα.

Είπα χθες σε φιλικό τραπέζι ότι θα έπρεπε να έχω το δικαίωμα εφόσον συμμετέχω στην οικονομικότης ανάπτυξη της χώρα, την στιγμή που δημιουργώ εδώ. Μου λένε, ότι αν δεν έχω υπηκοότητα αυτό δεν γίνεται. Ρωτάω, γιατί;

Πες ότι δεν την έχω, ακυρώνει αυτό τα εννέα χρόνια που ζω εδώ;

Θα ήθελα, το διοικητικό λάθος αυτό να μην είχε γίνει και να έχω διπλή υπηκοότητα, γιατί με αυτή την νοοτροπία γεννήθηκα και μεγάλωσα. Θα ήθελα, να μη με πιάνει άγχος όταν πρέπει να κάνω συναλλαγή με το δημόσιο τομέα. Θα ήθελα πολύ να μη νιώθω άπλα φιλοξενούμενη στην Ελλάδα.

Σκέφτομαι να τακτοποιήσω το θέμα της συμμετοχής μου στις τοπικές εκλογές και της Ευρωεκλογές. Γιατί δεν το έκανα τόσο καιρό; Εξήγησα πριν το γιατί. Μου τα έχωναν επ’ αυτού φίλοι χθες το απόγευμα πριν κλείσουν οι κάλπες.

Θα μείνω. Για να μην πω, ότι δεν το πάλεψα γιατί με ξέρω τι αγύριστο κεφάλι είμαι. “Ελληνίδα ντε”, όπως λέει φίλος.

It is a new day. It is a new start. It is a new parliament. It is a new government.

Μια ελπίδα πολιτικού διαλόγου: deb8

Σε μια χώρα όπου σχεδόν όλα φαίνονται να μην πηγαίνουν όσο θα θέλαμε, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με αξίες, ιδέες, όνειρα , αισιοδοξία. Μια πολύχρωμη, πολυτάλαντη παρέα προσπάθησε να κερδίσει το στοίχημα του πολίτικου διαλόγου και να κάνει αυτό πράξη που πολιτικοί επιθυμούν στα λόγια- τους πολίτες πίσω στην πολιτική, στον διάλογο.

Δέχτηκαν πολλές κριτικές, επέμεναν και βελτίωσαν το εγχείρημα τους μέρα με την μέρα. Δέχτηκαν επιθέσεις χωρίς τεκμήρια, τον οποίων άδικες συνέχισαν επειδή πίστευαν σε μια ιδέα που τους ξεπερνούσε. Την υπερασπίστηκαν και έτσι και άλλοι άνθρωποι ξεκίνησαν να πιστέψουν στην ιδέα τους που γινόταν πράξη, Ένα άτυχες συμβάν εμπόδισε το επόμενο βήμα τους, και συνεχίζουν με το ίδιο πάθος με την ίδια αισιοδοξία.

Λόγος γίνεται για τους ανθρώπους του deb8, μια προσπάθεια που αρκετοί θα ήθελαν να είχαν τολμήσει άλλα μια παρέα το έκανε πραγματικότητα. Μια παρέα που απέδειξε ότι οι άνθρωποι ξεπερνούν στεγανά για ένα καλύτερο αύριο. Μια προσπάθεια που ξεπέρασε τους εγωϊστικούς ανταγωνισμούς της εποχής και έκανε το στοιχείο της συνεργασίας κυρίαρχο.

Θερμά συγχαρητήρια παίδες!

Deb8 to keep the faith!

H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Ένα παράδειγμα για το πως αντιμετώπιζουν τα κόμματα τα ερωτήματα και τις προτάσεις πολιτών είναι αυτό “Ποια κόμματα είναι στο Friendfeed ή στο Twitter και μπορούν να μου πουν πώς ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού;” Συμμετέχοντες είναι πολίτες, διαδικτυακοί θαμώνες.

Θα μου πείτε που να βρουν τα κόμματα να ασχοληθούν με μικροερωτήματα απλών ανθρώπων, όταν το θέμα συζήτησης είναι ποιος κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις στα εν λόγω debates. Αρκεί να μένουμε στην επικοινωνιακή ουσία, μη ξεχνιόμαστε.

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η μη- ηλεκτρονική διακυβέρνηση ξεκινά με το να πάρουμε θέση, να απαντάμε σε ερωτήματα, προβλήματα . Όχι στο να διαφημίζουμε τον εαυτό μας. #fail, όπως θα λέγαμε και στα διαδικτυακά μέρη μας. Πολίτες που συμμετέχουν θέλετε; Είστε σίγουροι;Πολίτες με κρίση;

Picture by Shyald

Αν το debate και η επιτυχία του είναι αυτό που σας απασχολεί στα κομματικά πηγάδια, σημειώσατε Χ. Μη περιμένετε να σας καταθέσουν προτάσεις οι πολίτες στους κομματικούς ή άλλους διαδικτυακούς χώρους, όταν απουσιάζεται και δεν τους δίνετε την σημασία που αρμόζουν τα ζητήματα που θέτουν. Εσείς θα πρέπει πρώτα να τους συναντήσετε στους δικούς τους. Να τους μάθετε εκ νέου. Οι πολίτες σας έχουν χτυπήσει την πόρτα προ πολλού και όχι για ρουσφέτι αλλά για να καταθέσουν των προβληματισμό τους. Ξεχάσατε τη λεπτομέρεια πως πιστεύουμε ότι τα κόμματα οργανώνουν άνθρωπους με ενδιαφέρον για τα κοινά;

Continue reading H Ferrari, το παπάκι, το τάβλι και το σκάκι

Όψεις μιας πόλης

Χθες βράδυ προ- debate- ιανή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Η πόλη αυτή την εποχή είναι πανέμορφφη. Σε κάποια σημεία εμφανίζει όμως το απάνθρωπο πρόσωπο της. Τα παιδιά των φαναριών, άραγε, νοιάζονται για τις εκλογές. Οι ναρκομανείς και άστεγοι στην πλατεία Εξαρχείων ίσως; Σίγουρα όχι, το αγγελούδι που με δάκρυα στα μάτια στο Θησείο μου έλεγε “Πεινάω” και το προσωπάκι του έλαμψε με την πρώτη μπουκιά από σουβλάκι. Ψυχή μου.

Picture by PrASanGaM

Μήνυμα προς φίλους: Δεν είπαμε ότι δεν θα με αφήσετε να δω ή να ακούσω τηλεοπτικό debate; Μου κάνει κακό, όσο και παθιάζομαι να σχολιάζω; Ξέρετε ότι δεν το αντέχει η ρομαντική μου φύση με τα ουτοπικά ιδεώδη. Αφήστε με να ονειρεύομαι έναν κόσμο, όπου οι πολιτικοί κάνουν πραγματικό διάλογο, όχι παράλληλους μονολόγους, μεταξύ τους και κυρίως με εμάς, που ζούμε εδώ. Αφήστε με να πιστεύω ότι ο κόσμος αλλάζει. Αφήστε με, σε αυτή την κατάσταση γαλήνης.

Δεν ξέρω αν αυτό που αντιλαμβάνομαι αυτές τις μέρες είναι για κλάματα ή για γέλια. Μάλλον και για τα δυο. Καλές οι ατάκες. Δεν βαριέσαι. Καλές και κάποιες σκέψεις. Τελικά είναι μεγάλη υπόθεση να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες. Έχουμε δρόμο ακόμα. Όχι, μόνο στην Ελλάδα. Παντού.

Τι λέω πάλι; Λες και κάπου κάποιος δεν σκέφτεται πάνω κάτω το ίδιο. Βλέπω και ακούω πολλά. Τόσο κοντά, που ώρες ώρες με πνίγει. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην αφήσεις καμιά αρνητικότητα να σου κόψει τα φτερά φτιαγμένα από όνειρα. Η θετική σκέψη είναι το καλύτερο αντίδοτο και ας ονειροπολεί. Αυτή όμως, ωθεί να συνεχίσουμε και να δημιουργούμε όμορφα πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που πονάς και κοιτάς στα μάτια.

Κάποτε αξίες Ελλήνων

Ξημερώματα Σαββάτου, γύρω στις 5 το πρωί. Φθινοπωρινός περίπατος κάτω από την Ακρόπολη με αύρα από σκηνές παλιού κινηματογράφου. Με συνοδεύει φίλος να πάρω ταξί από τις Στήλες του Ολυμπίου Δίος. Ο οδηγός ταξί ξεκινά μια κουβέντα περί εκλογών και την κατευθύνει σιγά σιγά προς το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα. Ανάβουν τα εγκεφαλικά λαμπάκια μου, άλλα παραμένω ψύχραιμη- τυπική. Με ύφος μικρού παιδιού τον ρωτάω για λεπτομέρειές για να καταλάβω τι εννοεί. Το ταξίμετρο δεν ήταν αναμένω. Είναι μια λεπτομέρεια μικρή αλλά σημαντική. Φτάνουμε στο στενό μου. Βγάζω ένα δεκάευρω (από το όποιο έπρεπε να πάρω ρέστα, έστω 3 ευρώ). Ο οδηγός το τσεπώνει, δεν μου απάντα στην ερώτηση για το τι οφείλω και συνεχίζει τα παθιασμένα επιχειρήματα περί « πρόβλημα » μεταναστών. Τον κοιτώ στα μάτια. Χαμηλώνει το βλέμμα. Ανοίγω την πόρτα, βγαίνω από το αμάξι και κοπανάω την πόρτα και λέω με σταθερή φωνή:

« Το τι θα ψηφίσετε και το τι υποστηρίζετε ολοφάνερο. Αλλά αυτό δεν θα σας κάνει ούτε Έλληνα με όλη του την σημασία ούτε άνθρωπο. Καληνύχτα σας! »

Ξεκλειδώνω την εξώπορτα, ανεβαίνω σκάλες, ξεκλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματος και με τον ήχο της βροχής αρχίζω να σκέφτομαι την συζήτηση και άλλες παρόμοιες αυτών των ημερών.

Θα σας πω τι πιστεύω για το « πρόβλημα » των μεταναστών στην Ελλάδα, όντας ξένη στην χώρα μου, φιλοξενούμενη απλά και από επιλογή. Όπως και από επιλογή θα φύγω να πάω αλλού, όταν τα μικρόψυχα δείγματα νεοελληνικής νοοτροπίας θα με πνίξουν. Προς το παρόν δεν τις αφήωω να δηλητηριάσουν την αγάπη για τον τόπου που ζω, τη διάθεση να συμμετάσχω στην βελτίωση του, να δημιουργώ σε αυτόν, και το κυριότερο, την αγάπη προς ανθρώπους που ζουν μαζί μου σε αυτόν.

Picture by alefbetac

Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι οι ανύπαρκτες πολιτικές και κοινωνικές υποδομές. Πρόβλημα είναι το οικονομικό αλισβερίσι στα σύνορα σε ένα κράτος που δαπανά το 30% του προϋπολογισμού για την Εθνική Άμυνα. Μη μου λέτε ότι η Εθνική Άμυνα γίνεται κυρίως για να προστατέψει την Ελλάδα, κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, από την Τουρκία. Λες και η Τουρκία με σύνορα προς την Μέση Ανατολή δεν έχει άλλα προβλήματα.

Όταν είπα αυτό στη διάρκεια της διαδρομής, ο οδηγός ταξί με κοιτούσε με μεγάλα μάτια και την απορία πως μπορώ να εκφράσω κάτι τέτοιο, διότι σαν “ρε κοπελιά” δεν μου φαίνεται ότι χαμπαριάζει το μυαλουδάκι μου, και ότι δεν είναι ντιπ για ντιπ ακατοίκητο. Continue reading Κάποτε αξίες Ελλήνων

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Πήγη Vasileios Gkinopoulos

Η συζήτηση περί ουσιαστικής πολιτικής στην πράξη και πολιτικής στάσης στην δεν είναι κάτι καινούργιο στα διαδικτυακά λημέρια. Με αφορμή ένα ενδιαφέρον κείμενο και εξίσου ενδιαφέροντα σχόλια στο blog του ellinaki για την αποχή ως συνενοχή στις εκλογές, έγινε σε μια άλλη διαδικτυακή στάση μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί πολιτικής. Συμμετέχοντες, ο Παναγιώτης Παπαχατζής, μέλος του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, και εμένα.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες. Παναγιώτης Παναχατζής

Για να γίνει πιο κατανοητό το υπόβαθρο της κουβέντας δεν θα σας γράψω ακόμα επιχειρήματα αλλά το τι ενώνει τους δυο συμμετέχοντες. Νέοι, που την επαγγελματική τους πορεία δεν την άφησε να την ορίσει κανένα “κακό σύστημα”. Παθιασμένοι με την πολιτική αλλά όχι θεωρητικά, επί του πρακτέου. Δουλέψαμε και δουλεύουμε και οι δυο με πολιτικούς και κόμματα. Ο Παναγιώτης πλέον επαγγελματίας κόμματος, εγώ επέλεξα συνειδητά να κάνω πολιτική επικοινωνία μόνο ως εξωτερικός μη- κομματικός συνεργάτης και όχι στην βάση παραγωγής πολιτικής, αλλά ο ρόλος μου περιορίζεται στο τεχνικό σκέλος της εικόνας. Δουλέψαμε κατά καιρούς μαζί με τον Παναγιώτη αλλά περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι υλοποιήσης ιδεών σε φιλικό πλαίσιο. Continue reading Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Eρωτήματα not-politically-correct

Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει και είναι πια καιρός να αντιληφθούν και οι πολιτικοί ότι οι μονόλογοι σε τεράστια ακροατήρια δεν συγκινούν σε μια εποχή που οι απολιτίκ συμπεριφορές γίνονται ολοένα πιο σύνηθες.

Picture by mstephens7

Ερώτημα προς τους πολιτικούς: Θέλουν απλούς οπαδούς για να τους ακολουθούν και να τους χειροκροτούν ή συνειδητοποιημένους πολίτες που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν και να κάνουν αντιπροτάσεις για την υπάρχουσα πολιτική πλεύση;

Ερώτημα στα επικοινωνιακά επιτελεία: Τι περιμένουν από την χρήση των νέων τεχνολογιών στην πολιτική επικοινωνία; Τι περιμένουν στην εποχή όπου η ψηφιακή δημοκρατία με γίνεται, με αργά αλλά σταδιακά βήματα από “ έκφραση μόδας ” πραγματικότητα;

Διαδικτυακή πολιτική επικοινωνία δεν πρέπει να αποσκοπεί σε προεκλογικούς εντυπωσιασμούς.

Επόμενο ερώτημα: Oι πρωτοβουλίες βασισμένες σε διαδικτυακά εργαλεία και δράσεις, μπορούν να επηρεάσούν την εκάστοτε πολιτική εξουσία; Aυτή από την άλλη είναι διατεθειμένη να έρθει σε διάλογο επί ουσίας με τους πολίτες;

Αυτό πέρασε από το μυαλό μου βλέποντας να εμφανίζονται διαφορά προεκλογικά επικοινωνιακά μηνύματα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Democracy is about politics, not only elections and certainly not just about media.

( Δημοκρατία είναι πολιτική, όχι μόνο εκλογές και με σίγουρα όχι μόνο μέσα ενημέρωσης.)

Άρα δεν μας αφορά να αντικαταστήσουμε απλά τα παραδοδιακά επικοινωνιακά εργαλεία με διαδικτυακά αλλά να αλλάξουν οι πολιτικοί μηχανισμοί, όποιοι και να είναι αυτοί (κόμματα, εκλογικό σύστημα, συναλλαγές με την δημόσια διοίκηση). Δεν πιστεύω ότι σε αυτήν την αλλαγή δομών υπάρχει το περιθώριο για οποιαδήποτε απόλυτη μορφή σκέψης.

Πόσο διατιμημένοι είμαστε, αλήθεια, να αναλάβουμε τς ευθύνες μας σαν άτομα, σαν πολίτες; Πως θα μας πείσει ένας πολιτικός οργανισμός, όπως ένα κόμμα να συμμετάσχουμε χωρίς προκαταλήψεις στον διάλογο που μπορεί να ανοίξει για κάποιο ζήτημα π.χ. παιδεία, μετανάστευση;

Τα δύο τελευταία με απασχολούν και προσπαθώ να φέρω τον εαυτό στην θέση κάθε εμπλεκόμενου μέρους στον πολιτικό διάλογο, όχι στον προεκλογικό.

Αναζητείται υιοθέτηση νέων νοοτροπιών, ανοιχτών αντιλήψεων, διαφάνειας, έλεγχος της εξουσίας και των διαδικασιών από τους ίδιους τους πολίτες που καλούνται να αναλάβουν και τις ανάλογες ευθύνες τους.

Hopenhagen for change – UN call for communicating to the masses

Picture by Hopenhagen/OgilvyEarth

Τα Ηνωμένα Έθνη αναζήτησαν την δημιουργική βοήθεια των μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας. Επιστρατεύτηκαν η Διεθνή Ένωση Διαφήμισης και μεγαλύτερες εταιρίες διαφήμισης, μάρκετινγκ και μέσων, όπως λέει το Δελτίο Τύπου της καμπάνιας “Hopenhagen” η όποια στοχεύει να τραβήξει την προσοχή των πολιτών του πλανήτη για το Συνέδριο για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ στη Κοπεγχάγη τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μη τι άλλο η διαφήμιση, για να μη την ονομάσω θετική προπαγάνδα, είναι καλοδεχούμενη εφόσον υπηρετεί το κάλο του πλανήτη, δηλαδή όλων μας. Η ανάγκη για ουσιαστική αλλαγή στο παγκόσμιο σκηνικό αυξάνεται όλα και περισσότερο, αλλά πρέπει να δημιουργηθούν πρώτα οι συνθήκες ευαισθητοποιήσης, και συνείδησης στην πλειοψηφία του πληθυσμού, ειδικά στον αναπτυγμένο καταναλωτικό δυτικό κόσμο.

“Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο κίνημα για να ξεκινήσει μια πραγματική αλλαγη”, λεεί ο Γενικός Γραμματέας Ban Ki-moon.

Hopenhagen is about more than hope.

Η κίνηση Hopenhagen είναι μια καμπάνια ανοιχτών προδιαγραφών ( open source) ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί από όλες της μη κυβερνητικές οργανώσεις, κυβερνήσεις και τους πολίτες σε παγκόσμια κλίμακα.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και αν αυτή η κίνηση καταφέρει να περάσει στους κυβερνώντες το μήνυμα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτό τον κόσμο επειδή το χρωστάμε όλοι στα παιδιά μας αξίζει όχι μόνο να διαβάσετε το Δελτίο Τύπου και τα να δείτε το, προς το παρόν, απλό αλλά όμορφο site της καμπάνιας Hopenhagen αλλά και να αφήσετε ένα μήνημα ελπίδας και να το διαδόσετε. Για τόσα άλλα δεν μιλάμε κάθε μέρα, ας μιλήσουμε για και για κάτι ουσιαστικό και ας είναι καλοκαίρι και δεν θέλουμε να σκοτίζουμε το μυαλό μας με σοβαρές σκέψεις. Τα σέβη μου.

Hopenhagen is change – and that change will be powered by all of us.

Με καθυστέρηση η πτήση της Νέας Δημοκρατίας

Μόλις έφτασαν και η γραπτές απαντήσεις του κυρίου Θόδωρου Σκυλακάκη υποψήφιου Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Την κριτική μου δεν την αναιρώ. Αργήσατε αλλά θα εκμεταλλευτούμε τις συγκυρίες.

Διάλειμμα για πολιτικό σποτάκι.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=jxCjQ2cqqh0]

Ποιο είναι το σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας για τις Ευρωεκλογές και κατά πόσο αφορά αυτό τους νέους;
Το σύνθημα είναι «Με σύμμαχο εσένα». Απευθύνεται στους πολίτες και τους καλεί να στηρίξουν μία παράταξη που με υπευθυνότητα και ρεαλισμό προτάσσει το πραγματικό τους συμφέρον, χωρίς να καταφεύγει σε ανεδαφικές υποσχέσεις. Μια παράταξη που προχωρεί σε μεταρρυθμίσεις, που αποσκοπούν στη βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο θα κληθούν να ζήσουν. Θα σας αναφέρω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το δημόσιο χρέος της χώρας αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα, που πρέπει να διευθετηθεί, για να μην υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών. Σήμερα, κάθε Έλληνας «χρωστάει» περίπου 25.000 ευρώ, με βάση τα τελευταία στοιχεία για το επίπεδο του δημόσιου χρέους. Για να ξεφύγουμε από αυτόν το βρόχο, χρειαζόμαστε μία σοβαρή πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας, σε συνδυασμό βεβαίως με μία συνολική προσπάθεια αύξησης της παραγωγικότητας, μέσα πάντα στο πλαίσιο των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας. Αυτή είναι πάγια θέση μας. Την ίδια στιγμή, σύσσωμη η αντιπολίτευση αντιπροτείνει χαλάρωση του Συμφώνου, άρα περισσότερο δανεισμό, περισσότερα χρέη, περισσότερα βάρη στους ώμους των νέων ανθρώπων.

Η γενιά μου, η γενιά μας έχει χαρακτηριστεί ως απολιτίκ, αδιάφορη, κακομαθημένη, βολεμένη, ανώριμη, αλλά και ριζοσπαστική, άνεργη, απελπισμένη, μάχιμη, μορφωμένη. Τι είμαστε τελικά;
Δεν πιστεύω ότι η σημερινή νέα γενιά είναι αδιάφορη ή κακομαθημένη. Τα νέα παιδιά που εγώ έχω γνωρίσει είναι εργατικά και πολύ προβληματισμένα. Είναι απλώς απογοητευμένα από την πολιτική και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα όσο θα έπρεπε ότι εκτός από την ατομική επιτυχία καθοριστική για τη ζωή τους είναι και η συλλογική επιτυχία. Και αυτή χωρίς την πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι σημερινοί νέοι θα χρειαστούν την πολιτική περισσότερο απ’ ότι η προηγούμενη γενιά. Η δική μου γενιά, που ενηλικιώθηκε μετά τη δικτατορία μεγάλωσε με μία μονοσήμαντη εικόνα για την πορεία του κόσμου, με μία πίστη στην αδιατάρακτη πρόοδο και ευημερία μας. Ο σημερινός κόσμος όμως, ο κόσμος της οικονομικής-και σύντομα πολιτικής- πολυπολικότητας, με τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις, με την επελαύνουσα κλιματική αλλαγή που απειλεί με ανεπίστρεπτη αλλοίωση την οικολογική ισορροπία του πλανήτη, με τη δημογραφική εκτίναξη του αναπτυσσόμενου κόσμου και τις συνακόλουθες μεταναστευτικές ροές, αλλά και με την τεράστια ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, δεν παρέχει αυτή τη βεβαιότητα. Οι νέες γενιές πρέπει να δουν το μέλλον με πολύ μεγαλύτερο ρεαλισμό, προνοητικότητα και αυτοπειθαρχία, σε σχέση με μας.

Continue reading Με καθυστέρηση η πτήση της Νέας Δημοκρατίας

Euroelections: May people change Europe

Γυρίζω τις πλάτες μου σε τυφλές υποταγές σε κόμματα και ακρότητες που ανήκουν στο παρελθόν για να μη τις γυρίζω στο μέλλον που θα φτίαξουμε όπως θέλουμε.

Ανάξια τα κόμματα να ξεκολλήσουν από εθνικοκεντρικές σκέψεις. Αυτές οι εκλογές αφορούν την Ευρώπη. Πάρτε το χαμπάρι, ότι αυτό ξεπερνά τις εκλογικές σας προσδοκίες στις εθνικές εκλογές. Ντρέπομαι για λογαριασμό σας. Αυτό είναι το τελευταίο πολιτικό post πριν τις Ευρωεκλογές. Πριν τον απολογισμό για τις συνεντέυξεις θα χρησημποιήσω ένα αισιόδοξο μήνημα με την βοήθεια της μουσικής για αλλαγή.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Us-TVg40ExM]

Είμαστε δυο μέρες πριν τη επίσημη έναρξη των Ευρωεκλογών 2009. Πριν δυο εβδομάδες ξεκίνησε το εγχείρημα μου για μια σειρά συνεντεύξεων με νέους υποψηφίους ευρωβουλευτές. Η επιλογή των κομμάτων έγινε με βάση το ερευνητικοί μου ενδιαφέρον και σαν σύντομη συνέχεια τις κάποτε πτυχιακής μου. Το είχα άχτι βλέπετε. Όπως και τότε το έκανα καθαρά γιατί το έκανα κέφι. Πες ότι είχα πολιτικό-δημοσιογραφικό-ερευνητικές ανησυχίες. Πρέπει να πω ότι τα Γραφεία Τύπου (των κοινοβουλευτικών κομμάτων) δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολύ ως προς την χρήση των e-mail.

Continue reading Euroelections: May people change Europe