politics – Κατοικος Γυαλινου Πυργου

Ευχή για τον Πολιτικό Διάλογο του Σήμερα

Σε όλους τους υποψηφίους που γνωρίζω προσωπικά:

Παίδες,
Σας έχω αναφέρει τις ενστάσεις μου στην υποψηφιότητα σας, σας ευχήθηκα όμως όλους ολόψυχα “Καλή Επιτυχία” γιατί πίστευα και θέλω να πιστεύω, πως η πρώτη σας ταυτότητα είναι “Πολίτης στην Κοινωνία” και μετά “Κόμμα και Χρώμα”.

Γνωρίζετε όλοι τις αρχές μου και πως από τις σπουδές μου, η επαγγελματική πορεία μου αλλά και ο τρόπος ζωής μου κινείται με βάση αυτές. Έχω μια αλλεργία στους απολυταρχισμούς (αν και παθιασμένος άνθρωπος), τις μονομανίες και τις φασίζουσες συμπεριφορές, πρακτικές.

Από την γενιά μου, και την ευρύτερη γενιά του 18-40, περιμένω να μην πορεύονται όπως οι προηγούμενες, που τόσο μας αρέσει να κατηγορούμε. Περιμένω να λειτουργούν υπερκομματικά, για μια περιεκτική κοινωνία, με κοινωνική ευθύνη, να δούνε όλες τις πλευρές του ζαριού, να ζυγίζουν τα πράγματα όχι μόνο προς όφελος τους.

Από τις προγενέστερες γενιές περιμένω να στηρίζουν τους νέους στον πολιτικό διάλογο, να δίνουν βήμα και να παραδέχονται λάθη αλλά και να αναφέρουν “καλές πρακτικές” για την κοινωνία στο σύνολο.

Και τώρα ο λόγος για την μεγάλη εισαγωγή:
Η διάθεση τρολλαρίσματος, μνησικακίας (ειδικά όσοι τα ζήσατε με προηγούμενες κυβερνήσεις που στηρίζατε με πάθος) δείχνει πως οι ενστάσεις μου που είχαν τελικά τόπο: H πολιτική κουλτούρα δεν αλλάζει με τις συμπεριφορές παλιάς, περασμένης εποχής. Ο πολιτικός διάλογος πρέπει να χαρακτηρίζεται από τεκμηρίωση αλλιώς η προβοκάτσια και το τρολλάρισμα είναι απλά η γελοιοποίηση σας.

Δεν με ενδιαφέρει καν ποιο κόμμα είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση αλλά το πώς οι εκπρόσωποί του τεκμηριώνουν τα λεγόμενα τους, τις προτάσεις τους. Να σέβεται τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον Πολιτικό Πολιτισμό – αυτά διαμορφώνονται από τους πολίτες- που επικαλείται πως σέβεται,

Είμαι Πολιτειολόγος/ Πολιτικός Επιστήμων, επομένως είμαι ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την πολιτική, την χάραξη πολιτικής. Η υποχρέωση όμως στην Επιστήμη είναι να είμαστε αντικειμενικοί και να τεκμηριώνουμε. Οπότε μπείτε λίγο στον κόπο να τεκμηριώσετε όχι με βάση την ιδεολογία σας αλλά δεδομένα, στοιχεία, data. Θα δείτε πως είναι πολύ πιο ενδιαφέρον έτσι, όχι μόνο για εμάς, αλλά για εσάς που σας ακούμε, διαβάζουμε κτλ.

Αυτό δεν το επιθυμώ μόνο από όσους υποψηφίους γνωρίζω προσωπικά αλλά από όλους μας που συμμετέχουμε στον Πολιτικό Διάλογο.

Τα σέβη μου 🙂

Λαλιά εμφυλίου

Από τα κείμενα που έμειναν σε συρτάρια, σε ψηφιακές και χάρτινες μνήμες αλλά κυρίως στο μυαλό μου, προστατευμένα. Ξέρετε και η σιωπή ή απόφαση να μην βγει ένα κείμενο στον αέρα, στο φως, στην δημοσιότητα, είναι και αυτό μια στάση προς τα πράγματα, μια έκφραση άποψης. Με τα κείμενα μου παίρνω θέση, αλλά κυρίως αναλαμβάνω ευθύνη.

Φοβάμαι όταν στρέφεται άνθρωπος εναντίον ανθρώπου. Κάπως έτσι ξεκινούν και οι εμφύλιοι πόλεμοι. Αρκετούς τέτοιους, άμεσους και έμμεσους, έχει δει αυτός ο τόπος. Ακολουθεί παρατηρητικό μήνυμα προς έναν Άκη. Αυτή την φορά, δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, όσο και να το ήθελε, αλλά διπλανής πόρτας. Νεοέλληνας με όλη την αρνητική χροιά που φέρνει αυτός ο χαρακτηρισμός.

«Τι τις βροντοχτυπάς τις χάνδρες, μίστερ; Μάλλον δεν σου έχουν πει πως τα μουλωχτά, πισώπλατα, κατά καιρούς και παράνομα δεν σε κάνουν μάγκα. Όσο και να τα πουλάς για αξιοπρέπεια, εργατικότητα και αξιοπιστία, ο κόσμος δεν μασάει χόρτο, μίστερ. Μάλλον έχουν καταντήσει αυτό το κομμάτι γης ονόματι Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση αστάθειας και δυσκολίας. Οπότε μάσε την ουρίτσα σου, 180 μοίρες στροφή και χαίρεται, γιατί η δουλειά κάνει τους άνδρες, και τις γυναίκες και κυρίως τους μάγκες. Το πισώπλατο το λένε και χαφιεδίλικι. Ξέρεις εσύ από αυτά. Είναι το μόνο που είσαι μάστορας, μαθημένος από τα πολιτικά και όποια πηγαδάκια όπου έγλυφες τις πόρτες με ανειλικρίνεια και χωρίς ίχνος ικανοτήτων μέχρι να ανοίξουν. Κάποιες άνοιξαν. Κάποιες όμως παραμένουν κλειστές για κοινωνικούς εγκληματίες χωρίς τσίπα σαν εσένα. Α, και που΄σαι μουσίτσα με ύφος παρόμοιου του Δρακουμέλ που κυνηγά τα μπλε στρουμφάκια, σε έχουν πάρει πρέφα ακόμα και τα πηγαδάκια των λαμογιών πως δεν το κατέχεις το άθλημα. Οπότε, πάνε προπονήσου. Τα σέβη μου και στα τσακίδια.»

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

…να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα) η τρομερή μας η λαλιά η τρομερή μας η λαλιά

Πολιτικό φιλότιμο

TEASER FOR PHILOTIMO — By Filimonas Triantafyllou

Ξέρω. ξέρω, έχουν περάσει μήνες που δεν γράφω τακτικά. Δεν είχα να πω κάτι.

Παίδες, δεν σας κατηγορώ για τις επιλογές σας, ωστόσο μη μου παριστάνετε και καλά πως έχετε γίνει εναλλακτικά πνεύματα. Επειδή αλλάζετε λίγο το κομματικό φουλάρι, λίγο αλλιώς το φοράτε, λίγο διαφέρει η απόχρωση, λίγο η τοποθέτηση προς πιο αριστερά ή πιο δεξιά, δεν σημαίνει πως ξαφνικά γίνατε και διαφορετικοί ή πιο συνειδητοποιημένοι άνθρωποι.

Οι συζήτησεις στα διάφορα νέα στέκια του κέντρου, προς Κολωνάκι και Σύνταγμα πλευρά, ενδιαφέρουσες αλλά σημασία έχει η πράξη που ακολουθεί. Στην πράξη συνεχίζετε να κοιτάτε το βόλεμα σας εναντίον το κοινωνικό σύνολο, συνεχίζετε να είστε κομματικά φερέφωνα και να μιλάτε με όρους που δεν κατέχετε ακόμα οι ίδιοι καλά καλά π.χ. δημοκρατία, άμεση δημοκρατία, συμμετοχική δημοκρατία κτλ. Μήπως να αναμειχθείτε και λίγο με τον πραγματικό κόσμο πέρα της προστατευτικής, σχεδόν πλαστικής φούσκας που έχετε δημιουργήσει; Δεν θα πονέσει, δεν θα σας λερώσει το κοστούμι σας, ούτε θα σπάσει το τακούνι σας.

Πλησιάζουν οι εκλογές και σχολιάζετε το exit poll αλλά μου σχολιάζετε και δημοσκοπήσεις ως μεγάλοι πολιτικοί αναλυτές.

Μικρό tipp, έτσι για να μην εκτίθεστε δημοσίως: Ποσοτικές έρευνες βγάζουν ποσοτικά αποτελέσματα (στατιστικά). Ποιοτικές, δηλαδή focus group και face-to-face interviews, ποιοτικά χαρακτηριστικά (σε βάθος). Θα ξαναδιαβάσω πως μια δημοσκόπηση βγάζει ποιοτικά χαρακτηριστικά επειδή είχε ποιοτικές ερωτήσεις και απλά θα απορώ αν σκέφτεστε πριν μιλήσετε.

Ξέρετε, η απόσταση από τα διαδικτυακά και η παρακολούθηση των συζητήσεων έχει ένα καλό, βλέπεις πιο καθαρά, αλλά κυρίως σκέφτεσαι δυο φορές τι γράφεις, τι λες δημόσια. Τον καλύτερο και πιο άμεσο παλμό της κοινωνίας τον συναντάς ακόμα στο δρόμο, στα λεωφορεία, στα ασφυκτικά γεμάτα τρόλεϊ. Όχι στο twitter, ούτε στις συγκεντρώσεις με πολλά gadgetάκια και κολονάτα ποτήρια.

Εσείς, οι μαχητές τις επόμενης κομματικής καρέκλας, που φωνάζετε για το καλό της χώρας, κάντε όλων που δεν φωνάζουν αλλά κάνουν, μια μικρή χάρη: Δοκιμαστείτε σε πραγματικούς όρους αγοράς, όχι με αυτούς που έχετε μάθει για να ανεβείτε κοινωνικά, ή μείνετε σπίτια σας, μη στέκεστε άλλο εμπόδιο στο νέο και διαφορετικό.

Ευχαριστώ για την κατανόηση!

Χίλιες σιωπές

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Βαριά η καρδία από όσα είδαν τα μάτια μου και όσα άκουσαν τα αυτιά μου. Ασύλληπτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να φωνάξω, να κλάψω ή τι άλλο να κάνω. Που να ρήξεις τις ευθύνες αλλά και ποιες να αναλάβεις πρώτες; Άκουσα μια ομιλία. Την χρονομέτρησα. Δεν μου είπε κάτι αλλά μετά σκέφτηκα πως ίσως δεν φταίει η ομιλία που δεν είχε κάτι να μου πει αλλά εγώ που έψαχνα να μου πει κάτι. Πέρασα μέσα από τα δακρυγόνα και λίγες ώρες αργότερα άκουσα μια φωνή έκπληκτη :

“Πέσανε δακρυγόνα. Δεν μας είπαν τίποτα. Δεν έχουμε καμία ιδέα.”

Όσο έκπληκτη η φωνή, άλλο τόση έκπληκτη και σοκαρισμένη και εγώ.

Αλλά τι φταίει και η φωνή; Τι φταίμε στην τελική όλοι μας που βλέπουμε τις πόλεις μας, τον τόπο όπου ζούμε να καίγεται σε πολλαπλά μέτωπα με πολλαπλούς τρόπους.

Ντρέπομαι που δεν μπορώ να κατανοήσω τους διαμαρτυριζόμενους σε ολόκληρο το εύρος τους. Άλλο τόσο τρομάζω που μπορώ να να δω τις εξελίξεις με τα μάτια του πολιτικού κόσμου.

Μικρή είμαι ακόμα, θα μάθω και να μην ντρέπομαι και να μην τρομάζω. Αλλά και να μάθω, θέλω να συνεχίζω να ντρέπομαι και να τρομάζω. Κάτι μέσα μου λέει πως τα συναισθήματα δεν είναι να τα αποφεύγεις αλλά να τους δώσεις έκφραση, αλλιώς είσαι άδειος.

Χθες βράδυ φεύγοντας από κοσμική εκδήλωση, επαγγελματική υποχρέωση,με έπιασαν τα κλάματα. Ήθελα να μιλήσω αλλά δεν έβγαινε φωνή. Πόσες σιωπές δεν έχουν ακουστεί άραγε, πόσες δεν θα ακουστούν.

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

“Ο πολίτης μπροστά” – Ναι, καλά

Εκλογές 2004. Φίλος, τότε οπαδός Νέας Δημοκρατίας με βαθιά πίστη για την αλλαγή που θα έφερνε μια κυβέρνηση του κόμματος. Του έβαλα να ακούσει αυτό και τον κοίταξα στα μάτια.

Εκλογές 2009. Γνωστός, οπαδός Πασοκ με βαθιά πίστη για την αλλαγή που θα έφερνε μια κυβέρνηση του κόμματος. Δεν πρόλαβα να του βάλω να ακούσει αυτό.

Εκλογές 2011 δεν αντέχει ο λαός ούτε οικονομικά ούτε ηθικά. Τα πολιτικά βιντεάκια σε ύφος προεκλογικό να λείπουν. Είναι λάδι στην φωτιά. Που πήγε το “Ο πολίτης μπροστά”;

Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς

Ωραίες οι συζητήσεις, παιδιά μου. Ωραίος και ο διάλογος, αλλά…Αλλά στην πράξη γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά πως αν αύριο είχαμε εκλογές, οι κάλπες δεν θα έδειχναν και κάτι πολύ διαφορετικό.

Σωστά, το κομματικό σύστημα δεν είναι ευνοϊκό για μικρότερα κόμματα αλλά να σας πω κάτι, βλέπω σε κάποιες γειτονιές, σε κάποιους δρόμους την Βιέννη της δεκαετίας του 90 όταν ανεβαίνει η άκρα δέξια επί Χάϊντερ και τρομάζω.

Ακούω διαφορετικές γλώσσες σε πολλά διαφορετικά ηχοχρώματα στην πλατεία, στους δρόμους, στα λεωφορεία, στο μετρό, στα καφέ
και τρομάζω. Από την μια η οργή εναντίον των πολιτικών, που μια μάζα ψήφισε, με όποιες αφορμές και όποιες προϋποθέσεις, δεν θα τις σχολιάσω σήμερα. Από την άλλη η ανάγκη για αλλαγή, η διψά για ένα διαφορετικό σήμερα. Η οργή, δεν είναι καλός σύμβουλος. Εκτονώνει, δεν το αμφησβητώ.

Απουσιάζει η πολιτική ηγεσία με ουσιαστικό λόγο, απουσιάζει ο πολιτικός λόγος ουσίας και κυριαρχεί ένα χάος, φωνές που κατά τα άλλα καλούν σε συνεργασία. Ένα πράγμα θέλει η συνεργασία, αγαπητοί μου «Aγανακτισμένο»ι και αξιοσέβαστοι «Τολμήστε». Περισσότερο να ακούσουμε, περισσότερο ενδιαφέρον για το σύνολο της κοινωνίας και όχι απλά την πάρτη μας (για να μην εκφραστώ πιο λαϊκά και ξέρω δεν σας αρέσει που τα λέμε και λίγο τα πράγματα με το όνομα τους)

Αγανάκτηση και απογοήτευση νιώθουμε πολλοί, τολμάμε και κάποιοι άνευ πολιτικών, κυρίες και κυροί. Από επιλογή γίνομαι σιωπηλός παρατηρητής, ακροατής για να καταλάβω τον απέναντι, τον δίπλα. Όταν βρει ο καθένας την διάθεση και τον χρόνο να ακούσει παρά να φωνάξει, ίσως ακουστεί και περισσότερο. Δεν ξέρω, μικρό παιδί είμαι, αλλά σκέφτομαι λίγο.

Ας αλλάξουμε εμείς πρώτα νοοτροπία, πριν το απαιτήσουμε από τους άλλους.
Ραντεβού σε άλλη πλατεία γιατί κάθε πλατεία έχει σημασία και στον κόσμο υπάρχουν πολλές πλατείες με πολύ αγανάκτηση και τόλμη πριν τις ανακαλύψουμε εμείς. Θεωρητικά σεντόνια ξέρουμε όλοι να γράφουμε, έγραψα πολλά όσο ήμουν φοιτήτρια πολιτικών επιστημών. Αρκετοί των «Τολμήστε» έχουν υπάρξει αναφορές βιβλιογραφίας στην πτυχιακή μου, αρκετοί δεν τόλμησαν να είναι κάτι πέρα από τον ακαδημαϊκό τους τίτλο. «Τολμήστε» λοιπόν, να είστε δάσκαλοι πέρα της θεωρίας.

Λιγότερο θεωρία, είτε στην πλατεία είτε από την διανόηση, και περισσότερη πράξη, παρακαλώ. Γιατί αυτό που λείπει είναι θετική ενέργεια και καλοί μου άνθρωποι, την έχουμε ανάγκη, νέοι και ώριμοι.

Τα σέβη μου σε πλατείες, γράμματα και τέχνες

Φάκελος οργάνωση VI: Ασφαλιστικά

Tώρα και σχεδόν ένα χρόνο υπάγομαι στον ΟΑΕΕ. Δεν μπορείς να τον παρακάμψεις ακριβώς σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Επειδή χαίρομαι άκρας υγείας, τα των βιβλιαρίων υγείας δεν τα φροντίζω. Πες αμέλεια, πες πως βαριέμαι αφόρητα την χαρτούρα, το περίμενε και τα δρομολόγια στις διάφορες υπηρεσίες. Είμαι και κακομαθημένο παιδί της κεντρικής Ευρώπης που με έμαθε πως όλα περνούν αυτόματα από ένα σύστημα και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Χαίρομαι άκρας υγείας μεν αλλά φροντίζω οι ιατρικές εξετάσεις μου να είναι εκτός Ελλάδας. Τι να κάνω, ο οικογενειακός γιατρός με ξέρει από μωρό και ξέρει και τα κουσούρια μου αναλόγως. Αρρωσταίνω, άντε δυο φορές το χρόνο, την μια φορά με κλασική γρίπη-κρυολόγημα του χειμώνα, την δεύτερη βαράει το κυκλοφοριακό μου σύστημα, περίσσευμα των φαρμάκων που έπαιρνα κάποτε μετά τα χειρουργεία.

Φέτος λοιπόν, αποφάσισα να σοβαρευτώ διότι πλησιάζουμε και μια ηλικία άλφα και πρέπει να γίνω και πιο υπεύθυνη σε θέματα υγείας. Η υγεία πάν’ απ’ όλα. όπως λένε οι σοφοί.

Συγκεντρώνω λοιπόν τα απαραίτητα έγγραφα για να βγάλω βιβλιάριο υγείας στον ΟAΕΕ:

– Δυο φωτογραφίες ταυτότητας
– Αίτηση Έκδοσης Ατομικού Βιβλιαρίου Ασθενείας
– Φωτοτυπία Διαβατηρίου και Άδειας Διαμονής
– Πράξη έγγραφης στον ΟΑΕΕ
– Βεβαίωση ασφαλιστικών εισφορών
– Υπεύθυνη δήλωση ότι δεν είμαι ασφαλισμένη σε άλλο φορέα

Από την συλλογή μου έλειπε η βεβαίωση διαγραφής από το ΙΚΑ.

Να πω πως κάνω την άκομψη σκέψη: Σε τι χρησιμεύει τελικά ο ΑΜΚΑ (Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης);

Όπως διαβάζω για να εμπεδώσω το τι θυμόμουν από το 2009 όταν γινόταν ο χαμός, ο λεγόμενος ΑΜΚΑ «θα εξυπηρετήστε πιο εύκολα και γρήγορα σε όλες σας τις συναλλαγές που αφορούν την εργασία και την ασφάλιση…με πολύ λιγότερες καθυστερήσεις και γραφειοκρατικές διαδικασίες.»

Όπως λέει και το διαφημιστικό, «ο αριθμός που κάνει την ζωή μας πιο εύκολη» που θα ήταν κομμάτι της κοινωνικής μεταρρύθμισης.

Continue reading Φάκελος οργάνωση VI: Ασφαλιστικά

Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Δεδομένα:
Προεδρικές εκλογές στην Λευκορωσία στις 10 Δεκεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος Alexander Lukashenko κερδίζει για τέταρτη φορά με 79.65%. Αυτό που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε στις ειδήσεις, σε παραδοσιακά και νέα μέσα είναι πως «η Λευκορωσία ζει την πιο μαζικη πολιτική καταπίεση της νεότερης ιστορίας της». Τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από την κυβέρνηση της Λευκορωσίας να επιβεβαιώσει την ασφάλεια υποστηρικτών ανθρώπινων δικαιωμάτων, δημοσιογράφώνκαι οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών

Κατά τύχη, είδα το παρακάτω ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το οποιο παρουσιάστηκε και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν κάποιες μέρες.

Οι γνώσεις μου για την Λευκορωσία είναι περιορισμένες και έτσι είχα αναπάντητα ερωτήματα μέσα μου.

Στη Λευκορωσία υπάρχει νόμος που καταστεί παράνομη όποια πληροφορία αφορά τις οικονομικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, διεθνές συνθήκες της χώρας αντίθετες με την επίσημη άποψη της κυβέρνησης. Τεχνικά, η κυβέρνηση μπορεί να το επικαλεστεί και να φυλακίσει άτομα που εκφέρουν τέτοιες απόψεις.

Απεριόριστο δικαίωμα προεδρικής υποψηφιότητας
Ο Lukashenko απέκτησε απεριοριστό δικαίωμα προεδρικών περιόδων με δυο αμφησβητήσημα δημοψηφίσματα (1996, 2004). Το ένα του 2004 παραβίασε των εκλογικό νόμο και το σύνταγμα. Ως αποτέλεσμα, ο Lukashenko είχε το διακαιώμα να είναι υποψήφιος για τρίτη φορά και ο περιορισμός καταργήθηκε.

Continue reading Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Στολίδι ζωής

Λίγες μέρες πριν την δύση του 2010 θυμήθηκα μια ιστορία παλιά. Πριν ένα χρόνο ένα τραγικό, θλιβερό συμβάν τάραξε την παρέα. Το μαγκάκι της παρέας, το κορίτσι με υφάκι, το κορίτσι που με το πάθος της ζέσταινε τις ψυχές μας μες’ την παγωνιά, κατέρρευσε. Δεν μας ζήτησε ποτέ βοήθεια. Το είχαμε για δεδομένο πως δεν έχει ανάγκη. Η απόπειρα αυτοκτονίας της λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα έπεσε σαν βόμβα. Μόλις είχε ξεκινήσει την νέα της καριέρα και θεωρούσαμε πως όλα είναι καλά. Αλλά πόσο μας βόλευε να το δούμε έτσι.

Για να μπορώ να σας δίνω, θα πρέπει να γεμίζω συναισθηματικά.

Τις προάλλες μας είπε:

Ίσως το πιο όμορφο δώρο που έκανα στον εαυτό μου ήταν αυτή η απόπειρα γιατί έτσι αποφάσισα να αλλάξω ριζικά, κατάφερα να κάνω την δουλειά που θέλω, όπως θέλω, με τους ανθρώπους που θέλω, και να κάνω την ζωή που θέλω. Μεγάλη κουβέντα

Κάπως έτσι, μας ανακοίνωσε πως είναι πλέον καλά και ότι κέρδισε την δύσκολη μάχη και ανακάλυψε την πραγματική δύναμη που κρύβετε μέσα της.

Γειά χαρά, κοριτσάκι!

6η Δεκεμβρίου 2008

Επιστρέφαμε από βραδινή έξοδο ενώ στο ραδιόφωνο ανακοινώνονταν κάποιο συμβάν στο κέντρο, στα Εξαρχία. Χαμός.

Λέω στον φίλο που οδηγούσε: «Πήγαινε με κέντρο τώρα. Πρέπει να μάθω τι συμβαίνει.»

~ Πας καλά; Είναι επικίνδυνα.

«Αν δεν με πας θα πάρω ταξί να πάω μόνη μου.»

Με πήγε την επομένη. Eίχα κατέβει ήδη το πρωί.

Έβλεπα αστυνομικούς με αγριεμένα μάτια από τα τζάμια του αυτοκινήτου.

Έβγαλα φωτογραφίες.

Οι μαθητές μου είχαν πάνω τους το νούμερο μου. Τους παρακάλεσα να μην κατέβουν. Μια μαθήτρια κατέβηκε. Δεν με πήρε αλλά την είδα κάπου στα Εξαρχία. Την κοίταξα στα μάτια και την επόμενη μέρα στο μάθημα δεν μιλούσε.

«Κυρία, γιατί είναι τόσο αγριεμένοι;»

Τι να πεις σε ένα παιδί σε ηλικία εφηβείας για την σκληρή βία στους δρόμους μιας πόλης;

Τι να πεις για τον χαμό μιας νέας ζωής από αμελιά; Τι να πεις για την ευθύνη όλων όσων δεν την αναλαμβάνουν.

Δεν θυμάμαι πόσες μέρες ήμουν στα επεισόδια. Δεν θυμάμαι πόσα βράδια.

Θυμάμαι τα χημικά. Θυμάμαι τις συζητήσεις. Θυμάμαι τον τρόμο. Θυμάμαι τη βία.

Δεκέμβρης 2008. Τα Δεκεμβριανά μιας άλλης πραγματικότητας.

Η φωνή μιας κοινωνίας, νέων ανθρώπων.

Πότε θα ακουστεί άραγε ή θα σωπάσει πρώτα;

Δεκέμβρης 2008.