Τα λεγόμενα business meetings, coffees και lunch είχαν την τιμητική τους τον περασμένο μήνα. Όταν πάω με σπορτάκια και τζινάκι είμαστε καλά. Αλλά που και που επιβάλλεται και πουκάμισο, υφασμάτινο παντελόνι και πιο μανταμέ παπουτσάκι.
Ένα μήνα περίπου κινούμαι ελεύθερα στην αγορά. Όμορφες νέες συνεργασίες. Διαφορετικές μεταξύ τους και ιδιαίτερες. Η μέγαλη έκπληξη της εβδομάδας: Η συνεργασία μου με την Advocate Burson- Marsteller , εταιρία Στρατηγικής Επικοινωνίας, στο digital department.
We would like to welcome @ThirdEye3 as the new member of our digital team. We all feel that this will be a fruitful and cool cooperation. Advocate/B-M
Δίπλα τρέχει η προετοιμασία για εταιρικά σεμινάρια και κείμενα. Κοινώς, έχουμε πολύ δουλειά και τρέχουμε. 🙂
Τα νέα μέσα αναμφισβήτητα έχουν ταράξει τα νερά της επικοινωνίας και έδωσαν μια νέα διάσταση στην έκφραση μας. Η δυνατότητα να εκπέμπουμε με ένα κλικ την δυσαρέσκεια μας και να έχει πλέον αντίκτυπο, να προκαλεί αντιδράσεις είναι πολύτιμο εργαλείο ειδικά σε καιρούς οικονομικής κρίσης. Αν σκεφτείς ότι ο κόσμος δεν κατεβαίνει μόνο στους δρόμους και φωνάζει αλλά τεκμηριώνει την άποψη του. Ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης και αντίληψης των πραγμάτων εδραιώνεται και σε κάποιους τομείς πχ. πολιτική, διαφήμιση αναζητιέται πλέον η αναδόμηση των θεμελίων ώστε να επιτευχθεί εξέλιξη. Θα μου πεις, τι μας λες τώρα, και σιγά το νέο; Έλαμ’ ντε ότι τελικά εμείς εδώ καλά τα λέμε άλλα κάποιοι δεν το πιάνουν το υπονοούμενο σε λέω;
Εις τα ελληνικά τα μέρη, βλέπουμε αξιόλογες προσπάθειες να πιάνουν τόπο. Το govmeter που καλύπτει μια ανάγκη των πολιτών για να ελέγχουν τις εκάστοτε κινήσεις της εξουσίας, Ιδανικά αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Σημασία έχει ότι τα πρώτα βήματα έχουν γίνει. Λάθη σαφώς θα γίνονται, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Είναι και απαραίτητα στην προκείμενη φάση γιατί λειτουργούν ως ερευνητική δικλείδα, ένα beta testing στο κοινό. Οι πολίτες ελέγχουν την εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών της παρούσας κυβέρνησης. Καλώς μας βρήκε μια πρώτη αλλαγή αντιμετώπισης του status quo. Την πολιτική μου γκρίνια την φυλλάω για το πέρασμα των 100 ημερών (δύσκολα βέβαια, αλλά έδωσα τον λόγο στον εαυτό μου να μη βιαστώ να ανοίξω το στοματάκι μου δημόσια).
Τώρα, για τον χωρό της διαφήμισης, επικοινωνίας γενικότερα, που αν και δημιουργικός και υποτίθεται λιγότερο στρυφνός από την πολίτικη, δεν μπορώ να πω ότι ισχύει κάτι αντίστοιχο. Ακόμα μιλάμε για μια κυριολεκτική μάχη μεταξύ παραδοσιακής και ψηφιακής (digital) επικοινωνίας. Κατά την άποψη μου δεν τέθηκε ζήτημα επιλογής του ενός ή του άλλου τρόπου άλλα αλληλοσυμπληρωσης. Ας με διορθώσει κάποιος, αν κάνω λάθος. Επίσης, την στιγμή που μιλάμε για αλληλοσυμπλήρωση, μιλάμε και για μια αλλαγή στις βασικές δομές του χώρου. Ναι, και εδώ οι αλλαγές είναι πλέον απαραίτητες. Η απόλυτη άρνηση της διαπίστωσης αυτής δεν ωφελεί κανέναν. Κάτι “ασήμαντες¨ εταιρίες, όπως η IBM, Dell προσαρμόζονται και δεν προσαρμόζεται ο τομέας που κατεξοχήν καλείται να καλύψει αυτή την ανάγκη επικοινωνιακής προσαρμογής στις εταιρίες. Γιατί μάναμ;
“Κόπιασε για Jelly το Σαββατοκύριακο στα γραφεία της Indifex.”
“Πέρνα και πάρε με μαζί σου!”
Ένα τηλέφωνο για να επιβεβαιωθεί η τρέλα μου και σε μια ώρα είχαμε φύγει για Πάτρα. Ποιος; Ο Δημήτρης και εγώ, η Κωνσταντίνα aka ThirdEye. (Όχι δεν αμέλησα το εκλογικό μου καθήκον. Η ψήφο μου ταξιδεύει ήδη προς τα Ευρώπας) Από κοντά γνωριστήκαμε στο MediaCamp και κάπως ταίριαζε η αντίληψη περί κοινότητας σε ένα βαθμό, κάπως η αγάπη προς κάλο καφέ, αλλά μάλλον κυριότερο σημείο είναι η τρέλα που κουβαλάμε και οι δυο και η αγάπη προς αυτό που κάνουμε.
Ατάκα και ρητορική ερώτηση :Υπάρχει κάτι που δεν το κάνεις με πάθος;
Foto: Indifex
Ομολογώ ότι έχω αμελήσει το γεγονός ότι έχω να παραδώσω και μια διπλωματική για το Diploma in Public Relations Management με case study την Ιndifex και σε νοητή επέκταση το Transifex. Πέρασε ένα τρίμηνο αρκετά πιεστικό και γεμάτο αλλά και δημιουργικό. Βέβαια, ο Δημήτρης αντί να με κυνηγήσει και να μου πει καμιά βάρια κουβέντα κάνει κάτι άλλο. Καταλαβαίνει και κρατάει την υπόσχεση του να μη ξεκινήσει καμία κουβέντα για δουλεία. Την ξεκίνησα από μόνη μου, μια που δεν έχουμε την πολυτέλεια να βρισκόμαστε συχνά στον ίδιο χώρο.
Με εισάγει στην μαγεία του Indiplex aka Indifex Headquarters. Φτιάχνει από τους καλύτερους καφέδες με βάση τον εσπρέσο (ίσως και τον καλύτερο που έχω απολαύσει από φιλικά χεριά). Πάντα με μυστικό στοιχείο το μεράκι. Με το ίδιο μεράκι πάει για αναρρίχηση…και ναι ψήθηκα να έρθω μαζί. Πρεμιέρα να ανεβώ μονοπάτι με βράχια με εξοπλισμό μπαλαρίνες και μάλλον ακατάλληλο ντύσιμο. Όσο σκαρφάλωνε κάτι διαδρομές με ονόματα “Κουμπάρος”, “Mr.Bean” , “Σαπίλα” και “Ροχάλα” με τα υπόλοιπα παιδιά, τους θαύμασα με σύμμαχο τον φωτογραφικό φακό. Αν και πήρα βιβλίο μαζί μου για να διαβάσω, σιγά μη διάβαζα αντί να απολαύσω το υπέροχο τοπίο, ξεχνώντας τα πάντα.
