Start from scratch…again

Picture by moleitau

Τα λεγόμενα business meetings, coffees και lunch είχαν την τιμητική τους τον περασμένο μήνα. Όταν πάω με σπορτάκια και τζινάκι είμαστε καλά. Αλλά που και που επιβάλλεται και πουκάμισο, υφασμάτινο παντελόνι και πιο μανταμέ παπουτσάκι.

Ένα μήνα περίπου κινούμαι ελεύθερα στην αγορά. Όμορφες νέες συνεργασίες. Διαφορετικές μεταξύ τους και ιδιαίτερες. Η μέγαλη έκπληξη της εβδομάδας: Η συνεργασία μου με την Advocate Burson- Marsteller , εταιρία  Στρατηγικής Επικοινωνίας, στο digital department.

We would like to welcome @ThirdEye3 as the new member of our digital team. We all feel that this will be a fruitful and cool cooperation. Advocate/B-M

Δίπλα τρέχει η προετοιμασία για εταιρικά σεμινάρια και κείμενα. Κοινώς, έχουμε πολύ δουλειά και τρέχουμε. 🙂

So Get Excited And Make Things!


Μάναμ, επικοινωνείς γιά, δεν επικοινωνείς;

Τα νέα μέσα αναμφισβήτητα έχουν ταράξει τα νερά της επικοινωνίας και έδωσαν μια νέα διάσταση στην έκφραση μας. Η δυνατότητα να εκπέμπουμε με ένα κλικ την δυσαρέσκεια μας και να έχει πλέον αντίκτυπο, να προκαλεί αντιδράσεις είναι πολύτιμο εργαλείο ειδικά σε καιρούς οικονομικής κρίσης. Αν σκεφτείς ότι ο κόσμος δεν κατεβαίνει μόνο στους δρόμους και φωνάζει αλλά τεκμηριώνει την άποψη του. Ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης και αντίληψης των πραγμάτων εδραιώνεται και σε κάποιους τομείς πχ. πολιτική, διαφήμιση αναζητιέται πλέον η αναδόμηση των θεμελίων ώστε να επιτευχθεί εξέλιξη. Θα μου πεις, τι μας λες τώρα, και σιγά το νέο; Έλαμ’ ντε ότι τελικά εμείς εδώ καλά τα λέμε άλλα κάποιοι δεν το πιάνουν το υπονοούμενο σε λέω;

Εις τα ελληνικά τα μέρη, βλέπουμε αξιόλογες προσπάθειες να πιάνουν τόπο. Το govmeter που καλύπτει μια ανάγκη των πολιτών για να ελέγχουν τις εκάστοτε κινήσεις της εξουσίας, Ιδανικά αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Σημασία έχει ότι τα πρώτα βήματα έχουν γίνει. Λάθη σαφώς θα γίνονται, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Είναι και απαραίτητα στην προκείμενη φάση γιατί λειτουργούν ως ερευνητική δικλείδα, ένα beta testing στο κοινό. Οι πολίτες ελέγχουν την εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών της παρούσας κυβέρνησης. Καλώς μας βρήκε μια πρώτη αλλαγή αντιμετώπισης του status quo. Την πολιτική μου γκρίνια την φυλλάω για το πέρασμα των 100 ημερών (δύσκολα βέβαια, αλλά έδωσα τον λόγο στον εαυτό μου να μη βιαστώ να ανοίξω το στοματάκι μου δημόσια).

Τώρα, για τον χωρό της διαφήμισης, επικοινωνίας γενικότερα, που αν και δημιουργικός και υποτίθεται λιγότερο στρυφνός από την πολίτικη, δεν μπορώ να πω ότι ισχύει κάτι αντίστοιχο. Ακόμα μιλάμε για μια κυριολεκτική μάχη μεταξύ παραδοσιακής και ψηφιακής (digital) επικοινωνίας. Κατά την άποψη μου δεν τέθηκε ζήτημα επιλογής του ενός ή του άλλου τρόπου άλλα αλληλοσυμπληρωσης. Ας με διορθώσει κάποιος, αν κάνω λάθος. Επίσης, την στιγμή που μιλάμε για αλληλοσυμπλήρωση, μιλάμε και για μια αλλαγή στις βασικές δομές του χώρου. Ναι, και εδώ οι αλλαγές είναι πλέον απαραίτητες. Η απόλυτη άρνηση της διαπίστωσης αυτής δεν ωφελεί κανέναν. Κάτι “ασήμαντες¨ εταιρίες, όπως η IBM, Dell προσαρμόζονται και δεν προσαρμόζεται ο τομέας που κατεξοχήν καλείται να καλύψει αυτή την ανάγκη επικοινωνιακής προσαρμογής στις εταιρίες. Γιατί μάναμ;

Picture by TimWilson

Continue reading Μάναμ, επικοινωνείς γιά, δεν επικοινωνείς;

Summertime London -ing

Τρίτη βράδυ, ετοιμάζω βαλίτσα για Λονδίνο. Ταξίδι στα μέτρα της αυθόρμητης φύσης μου. Το κανόνισα σε ένα απόγευμα κάνοντας αστεία με φίλους. Κάπως έτσι μεταξύ σοβαρού και αστείου μου προέκυψε και μια συνάντηση με πολύ καλό και αγαπημένο φίλο από τα παλιά εκείνο το βράδυ. Έτσι για να τα πούμε.

Όχι άπλα φίλος, υπομονετικός μέντορας στις επαγγελματικές μου ανησυχίες, τρυφερή συμπαράσταση σε στενοχώριες, και ανάσα σε σημαντικές στιγμές. Σαν φύλακας άγγελος εμφανίζεται μέσα στα χρόνια και δίνει ασυνείδητα κουράγιο. Μεταξύ μας, είναι και ο μεγαλύτερος έρωτας που έχω γνωρίσει πότε. Έμεινε κάπου μισό – ανεκπλήρωτος, αλλά προσφέρει μέχρι και σήμερα μια γλυκιά γεύση και ένα ζεστό συναίσθημα. Το τηλεφώνημα για “Καλό ταξίδι” ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου για το όποιο δεν ντρέπομαι. Με ένα τέτοιο συναίσθημα άφησα για λίγες ημέρες την Αθήνα για να επισκεφτώ το Λονδίνο και την Θεία (δεν ρωτάμε ποια Θεία, μια είναι η Θεία).


Σαν μικρο παιδί χάζευα από το παράθυρο του ταξί, που θύμιζε παλιές ταινίες των δεκαετιών του ’50 και του ’60, την Λονδρέζικη νύχτα. Είναι η τελευταία μου μέρα στο Λονδίνο. Δεν θυμάμαι ποσό περπάτησα αυτές τις μέρες για να ανακαλύψω αυτή την μαγική πόλη που με το που κατεβαίνεις από το αεροπλάνο σου μεταφέρει τον παλμό της. Πολύχρωμος, πολύπλευρος,πολυαρωματιστός…από όλα πολύ. Δεν τσιγκουνεύεται.

Πρώτη στάση, London Bridge, περπατατημα στη Southwark Cathedral, περνάω την γέφυρα και περπατώ έως τον Tower of London, διασχίζω την Tower Bridge, φτάνω στο Design Museum μέσω Shad Thames. Στο Design Museum μαγεύομαι για δεν θυμάμαι πόσες ώρες. Φεύγοντας από το μουσείο με συνοδεύομαι από βιβλία, φωτογραφίες και πολλές εντυπώσεις στο Queen’s Walk δίπλα στο ποτάμι Thames.


Ήμερα δεύτερη, με το μετρό Tottenham Court Road και λίγος δρόμος μέχρι το British Museum για συνάντηση με την ιστορία Αφήνοντας μετα από αρκετές ώρες στο μουσείο, περπάτημα στην Oxford Street με κάποιες στάσεις για ψώνια. Φτάνω Oxford Circus. Στρίβω Regent Street, φτάνω στη Royal Academy of Arts και έπειτα Piccadilly Circus, National Protrait Gallery National Gallery, λίγο πιο δίπλα η Trafalgar Square.  Διασχίζω την Whitehall Parliament Street, περνώντας Houses of Parliament, Big Ben και Westminster Abbey, στρίβω Victoria Street και φτάνω αισίως Buckingham Palaca Road που με οδηγει στο Buckingham Palace. Περνάω το Queen Victoria Memorial, παίρνω από εκεί τον δρόμο The Mall,  δίπλα μου το Saint James Park. Στη Trafalgar Square, μετρό από το Charing Cross προς Camden για καφέ και χάζεμα και μετά noodles στο Wagamama.
Επόμενη μέρα, στο πρόγραμμα ένα από τα πιο θηλυκά αθλήματα όλων των εποχών, το shopping therapy. Λατρεμένη στάση, στο μαγαζάκι με τα αραβικά αρώματα Αρωματό-ηδονή ομολογουμένως Μια σταγόνα και όλες οι αισθήσεις ταξιδεύουν σε παραμυθένιους προσανατολισμούς χιλίων και μιας νύχτας.
Αμετρήτες συζητήσεις με φίλους για σχέσεις, πολιτική, δουλεία, παιδεία, πολιτισμό. Αυτές οι μέρες έμοιαζαν σαν με τα φοιτητικά μου Σαββατοκύριακα όταν πήγαινα στους δικούς μου. H μόνη διαφορά είναι ότι πήγα να μείνω σε φιλικό σπίτι να ξεχαστώ. Από το άγχος και την πίεση της δουλειάς (με την όποια είμαι ερωτευμένη) και να αφήσω καταστάσεις του περασμένου δύσκολου χειμώνα πίσω μου. Αύριο το ταξίδι συνεχίζεται με μια σύντομη στάση στην Αθήνα για να βάλω πλώρη προς ένα νησάκι του μαγευτικού Αιγαίου και να επιστρέψω τελικώς πάλι στο χάος των Αθηνών που άλλοτε είναι δημιουργικό άλλοτε δυσβάσταχτο. Μόνιμη συντρόφια στην ζωή μου τα αεροδρόμια, οι σταθμοί τρένων και λεωφορείων, τα λιμάνια.

Περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι μου θα βρείτε στο αλμπουμάκι μου Summertime London- ing 2009

Indifexious Jellycious or “when passionate people come together”

“Κόπιασε για  Jelly το Σαββατοκύριακο στα γραφεία της Indifex.”

“Πέρνα και πάρε με μαζί σου!”

Ένα τηλέφωνο για να επιβεβαιωθεί η τρέλα μου και σε μια ώρα είχαμε φύγει για Πάτρα. Ποιος; Ο Δημήτρης και εγώ, η Κωνσταντίνα aka ThirdEye. (Όχι δεν αμέλησα το εκλογικό μου καθήκον. Η ψήφο μου ταξιδεύει ήδη προς τα Ευρώπας) Από κοντά γνωριστήκαμε στο MediaCamp και κάπως ταίριαζε η αντίληψη περί κοινότητας σε ένα βαθμό, κάπως η αγάπη προς κάλο καφέ, αλλά μάλλον κυριότερο σημείο είναι η τρέλα που κουβαλάμε και οι δυο και η αγάπη προς αυτό που κάνουμε.

Indifex + Cappucchino = Indi-cchino

Indifex + Jelly = Indi-fexious Jelly, Jellycious Indifex

Ατάκα και ρητορική ερώτηση :Υπάρχει κάτι που δεν το κάνεις με πάθος;

Foto: Indifex

Ομολογώ ότι έχω αμελήσει το γεγονός ότι έχω να παραδώσω και μια διπλωματική για το Diploma in Public Relations Management με case study την Ιndifex και σε νοητή επέκταση το Transifex. Πέρασε ένα τρίμηνο αρκετά πιεστικό και γεμάτο αλλά και δημιουργικό. Βέβαια, ο Δημήτρης αντί να με κυνηγήσει και να μου πει καμιά βάρια κουβέντα κάνει κάτι άλλο. Καταλαβαίνει και κρατάει την υπόσχεση του να μη ξεκινήσει καμία κουβέντα για δουλεία. Την ξεκίνησα από μόνη μου, μια που δεν έχουμε την πολυτέλεια να βρισκόμαστε συχνά στον ίδιο χώρο.

Με εισάγει στην μαγεία του  Indiplex aka Indifex Headquarters. Φτιάχνει από τους καλύτερους καφέδες με βάση τον εσπρέσο (ίσως και τον καλύτερο που έχω απολαύσει από φιλικά χεριά). Πάντα με μυστικό στοιχείο το μεράκι. Με το ίδιο μεράκι πάει για αναρρίχηση…και ναι ψήθηκα να έρθω μαζί. Πρεμιέρα να ανεβώ μονοπάτι με βράχια με εξοπλισμό μπαλαρίνες και μάλλον ακατάλληλο ντύσιμο. Όσο σκαρφάλωνε κάτι διαδρομές με ονόματα “Κουμπάρος”, “Mr.Bean” , “Σαπίλα” και “Ροχάλα” με τα υπόλοιπα παιδιά, τους θαύμασα με σύμμαχο τον φωτογραφικό φακό. Αν και πήρα βιβλίο μαζί μου για να διαβάσω, σιγά μη διάβαζα αντί να απολαύσω το υπέροχο τοπίο, ξεχνώντας τα πάντα.

Και μετά από πολλές συζητήσεις με λιγότερη ή περισσότερη ένταση, με τον Γίαννη και τον Δημήτρη

η Νεραϊδό- αμαζόνα φόρτωσε μπαταρίες και ξανά προς την δόξα τραβά για άλλες περιπέτειες.

Thank you, guys, for the great weekend! 🙂