Tag: rights

Χίλιες σιωπές

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

 

Βαριά η καρδία από όσα είδαν τα μάτια μου και όσα άκουσαν τα αυτιά μου. Ασύλληπτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να φωνάξω, να κλάψω ή τι άλλο να κάνω. Που να ρήξεις τις ευθύνες αλλά και ποιες να αναλάβεις πρώτες; Άκουσα μια ομιλία. Την χρονομέτρησα. Δεν μου είπε κάτι αλλά μετά σκέφτηκα πως ίσως δεν φταίει η ομιλία που δεν είχε κάτι να μου πει αλλά εγώ που έψαχνα να μου πει κάτι. Πέρασα μέσα από τα δακρυγόνα και λίγες ώρες αργότερα άκουσα μια φωνή έκπληκτη :

“Πέσανε δακρυγόνα. Δεν μας είπαν τίποτα. Δεν έχουμε καμία ιδέα.”

Όσο έκπληκτη η φωνή, άλλο τόση έκπληκτη και σοκαρισμένη και εγώ.

Αλλά τι φταίει και η φωνή; Τι φταίμε στην τελική όλοι μας που βλέπουμε τις πόλεις μας, τον τόπο όπου ζούμε να καίγεται σε πολλαπλά μέτωπα με πολλαπλούς τρόπους.

Ντρέπομαι που δεν μπορώ να κατανοήσω τους διαμαρτυριζόμενους σε ολόκληρο το εύρος τους. Άλλο τόσο τρομάζω που μπορώ να να δω τις εξελίξεις με τα μάτια του πολιτικού κόσμου.

Μικρή είμαι ακόμα, θα μάθω και να μην ντρέπομαι και να μην τρομάζω. Αλλά και να μάθω, θέλω να συνεχίζω να ντρέπομαι και να τρομάζω. Κάτι μέσα μου λέει πως τα συναισθήματα δεν είναι να τα αποφεύγεις αλλά να τους δώσεις έκφραση, αλλιώς είσαι άδειος.

Χθες βράδυ φεύγοντας από κοσμική εκδήλωση, επαγγελματική υποχρέωση,με έπιασαν τα κλάματα. Ήθελα να μιλήσω αλλά δεν έβγαινε φωνή. Πόσες σιωπές δεν έχουν ακουστεί άραγε, πόσες δεν θα ακουστούν.

 

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

 

Στη σιωπή

Ένα δωμάτιο με δυο γραφεία, ένα μεγάλο και ένα μικρό. Στο μικρό δεν μπορούν να κάτσουν άνετα δυο άτομα μαζί για να δουλέψουν αλλά το αφεντικό επιμένει να κάτσει η νεαρή κοπέλα εκεί. Είναι σε τόσο μικρή απόσταση, απόσταση αναπνοής, που εκείνη νιώθει άβολα.

Τι να κάνει όμως που έχει ανάγκη την δουλειά, και πως να βρει δουλειά τέτοιες εποχές, εποχές δύσκολες. Το δέχεται από φόβο. Όταν δεν κάθεται δίπλα του, κάθεταί στο μεγάλο γραφείο που είναι απέναντι του. Το ένστικτό της δίνει σήμα πως κάποιος την παρακολουθεί.

Αρχικά προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της πως ήταν απλά ιδέα της αλλά δεν είναι. Σταμάτησε να βάφεται. Στο γραφείο πήγαινε πλέον αποκλειστικά με φαρδιά παντελόνια, αθλητικό παπούτσι ή στρωτό για να αποφύγει το σχετικό σχόλιο περί του θηλυκού ήχου των τακουνιών της. Κάλυπτε το πάνω μέρος του κορμιού της πάντα με εσάρπες που έφταναν μέχρι το ύψος της μέσης, ίσια ίσια για να μην φανεί η καμπύλη της μέσης αλλά κυρίως να μην φανεί το στήθος της.

Κάποια μέρα μάζευε το γραφείο, τακτοποίησε ντουλάπες και διάφορα. Ένιωθε ένα μάτι γαρίδα πάνω της. Αναρωτιόταν αν εκείνος καταλάβαινε πως εκείνη είχε καταλάβει τι γίνεται.

Δεν ήταν ιδέα της. Φοβόταν να πηγαίνει στο γραφείο. Έτρεμε το γραφείο, έτρεμε τις οικονομικές δυσκολίες της και την αβεβαιότητα. Εκείνος είχε ξεκινήσει να σηκώνει φωνή και να προσβάλλει όταν δεν μπορούσε να επιβληθεί. Ξεκίνησε να ρυθμίζει την πληρωμή της ανάλογα με τα κέφια του, καταπατώντας την γραπτή συμφωνία τους επανειλημμένως.

Εκείνη φοβάται και τρέμει
«Μαλακισμένο ένστικτό», σκέφτεται. Όταν είναι σπίτι της την πιάνουν τα κλάματα και τρέμουλο. Δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε.

Παίρνει τελικά την δύναμη να πάρει την απόφαση πως αυτές οι συνθήκες θα πρέπει να αλλάξουν. Η υγειά της πλέον κινδύνευε. Καλεί δυο τρεις φίλους και διηγείται το συμβάν. Τα αγόρια γίνονται έξαλλα, οι κοπέλες επίσης.

Μιλά με τους γονείς της για την στηρήξουν οικονομικά και παραιτείται. Απλά.
Μια εβδομάδα μετά καταρρέει στην μέση του δρόμου, Υπερκόπωση είπαν στο νοσοκομείο, νευρικό κλονισμό ανεξερεύνητης αιτίας ο ψυχολόγος του νοσοκομείο. Εκείνη αρνείται να μιλήσει για το συμβάν. Μένει μια εβδομάδα σπίτι για να συνέρθει. Σωπαίνει.

Έπεσε χαμηλά στα δικά της μάτια, ίσως και άλλων. Τι σημασία έχει αν εκείνη μπορεί να σηκωθεί ξανά;
Σήκωσε το βλέμμα της. Του κοιτά απευθείας στα μάτια και νιώθει πως και αυτό είναι μια εξουσία. Τον συναντά τυχαία. Τον κοιτά στα μάτια, σταθερά. Εκείνος χαμηλώνει το βλέμμα. Δεν τολμά να της απλώσει το χέρι ούτε να την χαιρετίσει. Εκείνη βλέπει πως εκείνος κατάλαβε πολύ καλά. Στα μάτια της οργή, στα δικά του ντροπή.

« Άρα κατάλαβες τι έκανες τόσο καιρό, αλλά τον ανδρισμό για να μου ζητήσεις συγνώμη δεν τον είχες;» σκέφτεται μέσα της. «Ωραίος ο ανδρισμός της βίας και της ψυχολογικής βίας ακόμα περισσότερο, μόνο που το power game δεν αλλάζει γρήγορα ροή»

Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Δεδομένα:
Προεδρικές εκλογές στην Λευκορωσία στις 10 Δεκεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος Alexander Lukashenko κερδίζει για τέταρτη φορά με 79.65%. Αυτό που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε στις ειδήσεις, σε παραδοσιακά και νέα μέσα είναι πως «η Λευκορωσία ζει την πιο μαζικη πολιτική καταπίεση της νεότερης ιστορίας της». Τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από την κυβέρνηση της Λευκορωσίας να επιβεβαιώσει την ασφάλεια υποστηρικτών ανθρώπινων δικαιωμάτων, δημοσιογράφώνκαι οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών

Κατά τύχη, είδα το παρακάτω ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το οποιο παρουσιάστηκε και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν κάποιες μέρες.

Οι γνώσεις μου για την Λευκορωσία είναι περιορισμένες και έτσι είχα αναπάντητα ερωτήματα μέσα μου.

Στη Λευκορωσία υπάρχει νόμος που καταστεί παράνομη όποια πληροφορία αφορά τις οικονομικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, διεθνές συνθήκες της χώρας αντίθετες με την επίσημη άποψη της κυβέρνησης. Τεχνικά, η κυβέρνηση μπορεί να το επικαλεστεί και να φυλακίσει άτομα που εκφέρουν τέτοιες απόψεις.

Απεριόριστο δικαίωμα προεδρικής υποψηφιότητας
Ο Lukashenko απέκτησε απεριοριστό δικαίωμα προεδρικών περιόδων με δυο αμφησβητήσημα δημοψηφίσματα (1996, 2004). Το ένα του 2004 παραβίασε των εκλογικό νόμο και το σύνταγμα. Ως αποτέλεσμα, ο Lukashenko είχε το διακαιώμα να είναι υποψήφιος για τρίτη φορά και ο περιορισμός καταργήθηκε.

Continue reading Λευκορωσία Aλήθεια και Eλευθερία

Η ανάπτυξη είναι δικαίωμα;

Στην Ελλάδα απλά δουλεύουμε για να δουλεύουμε, όχι για να παράγουμε κάτι.

Κάπως έτσι ξεκίνησε μια κουβέντα. Δεν έχει σημασία το που, πως και πότε αλλά το τι.

Ώρα να τραβήξουμε χειρόφρενο στην μαλακία γιατί όποτε ήρθαν άνθρωποι να παράγουν κάτι τους κυνηγήσαμε και τους είπαμε ότι αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα και μας χαλάνε την πιάτσα αυτοί εργάζονται σε χώρες που ξέρουν να παράγουν για ανθρώπους που έχουν ανοικτό μυαλό και φαντασία και εμείς τώρα βουλιάζουμε.

Κάπου εδώ δεν το Τρίτο Μάτι λέει να τοποθετηθεί ον λίγον:

…Συνεχίζουν να δημιουργούν και να παράγουν ανεξαρτήτως το που βρίσκονται, ακόμα και για την Ελλάδα. Μόνο αυτό ενοχλεί. Ενοχλεί που κάποιοι έχουν όραμα, όνειρα, ιδέες και πραγματοποιούν. Κάποιους δεν τους ενοχλεί…Και που τα λέω, φαίνομαι γραφική, με υφάκι και άκρως παρεξηγήσιμη…Ξέρεις, αν ακόμα κάποιοι δεν καταλαβαίνουν πως κίνητρο δημιουργίας δεν είναι συνήθως τα χρήματα αλλά κάτι που ονομάζεται πάθος, μεράκι, διάθεση…τότε ότι και να πω είναι ένα αναμμένο σπίρτο στον αέρα…Το καλό είναι πως το δικό μου σπίρτο βρήκε κεράκι για να ακουμπήσει και να δώσει φως και ας στεναχωριέμαι κάποιες φορές. Δεν βαριέσαι. Άνθρωποι είναι, θέλουν το χρόνο τους.

Γραφική και άκρως ρομαντική η διατύπωση μου με το κερί.

Πριν κάποιες μέρες, ο Κώστας Γραμμάτης μίλησε στο πλαίσιο του TEDxAthens, για το ανθρώπινο δικαίωμα της πρόσβασης στο διαδίκτυο.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ZT3NBbD_ml8]

Να θυμήθουμε όπως  άλλα άκρως καινοτόμα ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες που τόσο υπερασπιζόμαστε στην θεωρία αλλά τα κάνουμε στην άκρη πρακτικά για να μην ασχοληθούμε με τις βάσεις της κοινωνικής ανάπτυξης.

– Δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης

– Δικαίωμα κοινωνικής προστασίας

– Δικαίωμα στην εκπαίδευση

Άρθρα 19, 22 και 26 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της 10ης Δεκεμβρίου 1948.

Η ανάπτυξη λοιπόν, δεν είναι απλά ένα ζήτημα οικονομίας αλλά κυρίως κοινωνίας. Ο βασικός πυλώνας παραμένει η παιδειά, κοινωνική και «σχολική», η ανάπτυξη γνώσεων και ικανοτήτων. Δεν εννοώ όλους εμάς τους προνομιούχους με πρόσβαση στο διαδίκτυο αλλά όσους δεν έχουν πρόσβαση σε αυτό είτε στα άλλα καινοτόμα δικαιώματα στο τέλος του 2010.

Give it one more try

Picture by xcode

Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να φύγω από Ελλάδα εντός του 2010, αν τελικά δεν τα καταφέρω. Εξαντλημένη από την συνεχή προσπάθεια για κάτι καλύτερο. Αγανακτισμένη από την κοινωνική αδικία και τις συνθήκες.

Όσοι διαβάζουν ξέρουν ότι κάνω πολιτική κριτική. Κάποιες φορές έντονη, κάποιες φορές ήπια. Δεν ψήφισα. Δεν είχα το δικαίωμα. Αυτή η εκλογική αναμέτρηση δεν ζητούσε την φωνή μου όσο και να το ήθελα.

Είπα χθες σε φιλικό τραπέζι ότι θα έπρεπε να έχω το δικαίωμα εφόσον συμμετέχω στην οικονομικότης ανάπτυξη της χώρα, την στιγμή που δημιουργώ εδώ. Μου λένε, ότι αν δεν έχω υπηκοότητα αυτό δεν γίνεται. Ρωτάω, γιατί;

Πες ότι δεν την έχω, ακυρώνει αυτό τα εννέα χρόνια που ζω εδώ;

Θα ήθελα, το διοικητικό λάθος αυτό να μην είχε γίνει και να έχω διπλή υπηκοότητα, γιατί με αυτή την νοοτροπία γεννήθηκα και μεγάλωσα. Θα ήθελα, να μη με πιάνει άγχος όταν πρέπει να κάνω συναλλαγή με το δημόσιο τομέα. Θα ήθελα πολύ να μη νιώθω άπλα φιλοξενούμενη στην Ελλάδα.

Σκέφτομαι να τακτοποιήσω το θέμα της συμμετοχής μου στις τοπικές εκλογές και της Ευρωεκλογές. Γιατί δεν το έκανα τόσο καιρό; Εξήγησα πριν το γιατί. Μου τα έχωναν επ’ αυτού φίλοι χθες το απόγευμα πριν κλείσουν οι κάλπες.

Θα μείνω. Για να μην πω, ότι δεν το πάλεψα γιατί με ξέρω τι αγύριστο κεφάλι είμαι. “Ελληνίδα ντε”, όπως λέει φίλος.

It is a new day. It is a new start. It is a new parliament. It is a new government.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Πήγη Vasileios Gkinopoulos

Η συζήτηση περί ουσιαστικής  πολιτικής στην πράξη και πολιτικής στάσης στην δεν είναι κάτι καινούργιο στα διαδικτυακά λημέρια. Με αφορμή ένα ενδιαφέρον κείμενο και εξίσου ενδιαφέροντα σχόλια στο blog του ellinaki για την αποχή ως συνενοχή στις εκλογές, έγινε σε μια άλλη διαδικτυακή στάση μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί πολιτικής. Συμμετέχοντες, ο  Παναγιώτης Παπαχατζής, μέλος του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, και εμένα.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες. Παναγιώτης Παναχατζής

Για να γίνει πιο κατανοητό το υπόβαθρο της κουβέντας δεν θα σας γράψω ακόμα επιχειρήματα αλλά το τι ενώνει τους δυο συμμετέχοντες. Νέοι, που την επαγγελματική τους πορεία δεν την άφησε να την ορίσει κανένα “κακό σύστημα”. Παθιασμένοι με την πολιτική αλλά όχι θεωρητικά, επί του πρακτέου.  Δουλέψαμε και δουλεύουμε και οι δυο με πολιτικούς και κόμματα. Ο Παναγιώτης πλέον επαγγελματίας κόμματος, εγώ επέλεξα συνειδητά να κάνω πολιτική επικοινωνία μόνο ως εξωτερικός μη- κομματικός συνεργάτης και όχι στην βάση παραγωγής πολιτικής, αλλά ο ρόλος μου περιορίζεται στο τεχνικό σκέλος της εικόνας.  Δουλέψαμε κατά καιρούς μαζί με τον Παναγιώτη αλλά περισσότερο στο τεχνικό κομμάτι υλοποιήσης ιδεών σε φιλικό πλαίσιο. Continue reading Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιες ιδέες

Δημιουργικότητα της οικονομικής κρίσης

Με την οικονομική κρίση να συνεχίζεται ,η Ευρώπη αφιερώνει το 2009  στην Δημιουργικότητα και Καινοτομία. Αυτό το γεγονός δεν υπόσχεται μόνο πολλά, αλλά θέτει και το ερώτημα αν μπορεί να κρατήσει ότι υπόσχεται και κατά πόσο ρεαλιστικές ή ιδεαλιστικές είναι οι όποιες υποσχέσεις.

Μια ευκαιρία βελτίωσης, ανάπτυξης  και ευελιξίας  αποτελούν οι συνθήκες οικονομικής κρίσης. Χρειαζόμαστε δημιουργικότητα για να βρεθούν η καλύτερες λύσεις. Κάθε κρίση φέρνει μαζί τις ξεχωριστές επιπτώσεις, οι όποιες απαιτούν συγκεκριμένες λύσεις κάθε φόρα. Η δημιουργικότητα είναι βασικό στοιχειό για να γίνει αυτό.

επισημαίνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος Παιδείας Jan Figl.

Η ανάγκη για μια νέα αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας απαιτεί νέα μοντέλα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Αυτό από την πλευρά της κρατικής παρέμβασης. Όσον  αφορά την στάση των  επιχειρήσεων τίθεται το εύλογο ερώτημα εάν παραμένει στις προτεραιότητες η εταιρική κοινωνική ευθύνη. Η  πρακτική των επιχειρήσεων προς τους εργαζόμενους τους αλλά και προς το όφελος της κοινωνίας ως σύνολο αποτελούν κρίσιμο σημείο για την ανάπτυξη όχι μόνο τις ίδιες τις  επιχειρήσεις.

Βρισκόμαστε μπροστά στην παράδοξη διαπίστωση ότι από την μια πλευρά υπάρχει ανάγκη και χρησιμότητα για εργασία και δημιουργία  και από την άλλη, εάν οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να επενδύουν στην ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού τους, όπως υποστηρίζει ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Viscount Etienne Davignon. Το στοίχημα που καλείτε η Ευρώπη (και όχι μόνο) να κερδίσει είναι να ισορροπήσει μεταξύ της αναδιαμόρφωσης του κοινωνικού της μοντέλου και να παραμένει πώλος καινοτομίας και έρευνας παγκοσμίως.

Όταν η “παλιά Ευρώπη” συναντά την “νέα Ευρώπη”  δεν αποτελούν την ενωμένη Ευρώπη, μάλλον διχασμένη.  Κατά τα άλλα διεκδικεί η ΕΕ το όνομα του πιο ηθικού παίκτη στη διεθνή  σκηνή.  Σύμφωνα με το άρθρο του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Δανίας, Uffe Ellemann- Jensen, “The hour of Europe“ (πρώτη έκδοση στο The Guardian),  τα παλιά μέλη της Ένωσης έχουν αποδεδειγμένα επωφεληθεί από την διεύρυνση της Ένωσης με νέα μέλη.

Είμαστε μαζί σε αυτό.  Θα βρούμε κοινές Ευρωπαϊκές λύσεις. Η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών δεν είναι απλά κάτι για το όποιο μιλάμε όταν το μέλλον φαίνεται λαμπερό και ρόδινο.

Συνειδητοποιώντας την  οικονομική κρίσης ( όχι την έλευση της για την όποια υπήρχαν ενδείξεις), η Ευρώπη των δυο Παγκόσμιων Πολέμων, η Ευρώπη των ακραίων πολιτικών φαινομένων επανέρχεται σε πιο εθνικό -κεντρικές συμπεριφορές και δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση το όραμα της ελεύθερης και δημοκρατικής Ευρώπης που διαφημίζει η απούσα πολιτική ηγεσία, όχι γενικά της Ένωσης αλλά και μεμονωμένων κρατών- μελών της. Απέτυχε το μήνυμα υπέρ μιας ανοιχτής Ευρώπης;

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι δρόμοι της Ευρώπης, ενωμένης και μη, πλημμυρίζουν από φωνές ανθρώπων, που διαμαρτύρονται για την αυξανόμενη ανεργία, για το περιβάλλον, για την παιδεία, για τις ανεύθυνες αποφάσεις της οικονομικής και πολιτικής ηγεσίας, όχι μόνο της ευρωπαϊκής αλλά της διεθνής σκηνής.

Μια κρίση είναι ευκαιρία να διορθωθούν λανθασμένες πρακτικές, αρκεί βέβαια να την εκμεταλλευτούμε και να αλλάξουμε τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αλλάζοντας νοοτροπίες. πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Δεν αρκεί να απεικονίζουμε την χρησιμότητα του πολιτικού διαλόγου αλλά να των πραγματοποιούμε. Continue reading Δημιουργικότητα της οικονομικής κρίσης

Η ανθρωπιά στα κελιά δεν σταματά

Ξεχνάμε συχνά ότι είμαστε άνθρωποι και ότι είναι ανθρωπινό να κάνουμε λάθη Οι κρατούμενοι σε Σωφρονιστικά Ιδρύματα είναι άνθρωποι και είναι στο χέρι της κοινωνίας να τιμωρεί με ανθρωπιά. Αυτό είναι το το μήνυμα πρέπει να περάσει στον κάθε κρατούμενο Άσχετα από το έγκλημα που έχουν πράξει παραμένουν άνθρωποι, είτε ψυχολογικά ασθενής, είτε κοινωνικά ασθενής. Οφείλουμε να σεβαστούμε την ανθρωπινή αξιοπρέπεια και ζωή
Για αυτή την αξιοπρέπεια μάχονται μαζί με τους κρατουμένους και κάποιοι υπάλληλοί των ιδρυμάτων Από Δευτέρα 3 Νοεμβρίου απέχουν συσσιτίου και θα προχωρήσουν σε απεργία πείνας όσοι δεν το έχουν πράξει ήδη. Δίνουν στο αίτημα τους φωνή και μας καλούν όλους να τους υποστηρίξουμε στον αγώνα τους για ανθρωπινή αξιοπρέπεια. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι θα τους δώσουμε το χέρι μας και να φωνάξουμε μαζί τους.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων οργανώνει μια συναυλία αλληλεγγύης τη Δευτέρα 10 Νοέμβριου, στις στις 7 μ.μ. στα Προπύλαια με τους Γιάννη Αγγελάκα, Φοίβο Δεληβοριά, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Παύλο Παυλίδη and the b-movies, Ζορζ Πιλαλί, Μανώλη Φάμελο, Ελελεύ, Locomondo (unplugged), Μagic de Spell, Ρόδες και Flaco.
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ. ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Έγραψαν για το θέμα μεταξύ άλλων: christideli ,indy, inlovewithlife, keli.gr, oneiros, Στράτος Κερσανίδης

Blogs, ενεργοί πολίτες και άλλα παραμύθια

Με αφορμή την επίσκεψη των Ελλήνων blogger στο Ευρωκοινοβούλιο την προηγούμενη βδομάδα, έχοντας επεξεργαστεί ένα φάσμα του υλικού που έχουν μοιραστεί μέχρι και σήμερα μαζί μας (ο όγκος είναι τεράστιος, ενημερώνεται τακτικά αυτές τις μέρες οπότε παραδέχομαι ότι έχω πάρει άπλα μια εικόνα του), αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω θέση για το θέμα των ψηφιακών και των ευρύτερων ελευθέριων. Όχι σαν blogger αλλά πολίτης, όπως διατυπώνει πολύ σωστά ο φίλος Oneiros.

Είναι πλέον δεδομένο ότι οι ελευθέριες καταλύονται όλο ένα και περισσότερο. Οι άνθρωποι που εκφράζουν την αντίσταση τους δεν είναι τρομοκράτες ούτε  αντί- εξουσιαστές αλλά ενεργοί πολίτες με ανησυχίες για το μέλλον, με φιλοδοξίες και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Θα συμφωνήσω με την Ευρωβουλευτή Sophia in’t Veld, ότι εάν δεν έχεις κάτι να κρύψεις δεν έχεις ζωή.

Ίσως θα πρέπει να θυμηθούμε την έννοια της δημοκρατίας, που εννοεί την συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση, όχι τον έλεγχο τους από την εκάστοτε κυβέρνηση τους. Στο όνομα της ελευθέριας έχουν θυσιαστεί και θυσιάζονται καθημερινά άνθρωποι. Εμείς, όντας πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνειδητά δεν αναφέρομαι σε ολόκληρη την Ευρώπη), έχουμε την δυνατότητα συμμετοχής στην διακυβέρνηση και δεν την αξιοποιούμε.

Αμελούμε το πολύτιμο αγαθό της ελεύθερης έκφρασης επειδή πιστεύουμε ότι δεν μας αφορά. Το να συμμετέχουμε στα κοινά δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των κομμάτων και των στελεχών τους, είναι δικαίωμα και υποχρέωση των πολιτών. Οι blogger που ασχολούνται με τα κοινά, δεν κάνουν τίποτα λιγότερο ή παραπάνω από αυτό.

Δεν γνωρίζω το πως έγινε οι επιλογή των blogs που θα εκπροσωπούνταν στις Βρυξέλλες. Μου αρκεί ότι δεν άνηκαν όλοι σε έναν κομματικό χώρο και μπόρεσαν έτσι να εκφράσουν μια πολυχρωμία απόψεων. Δεν γνωρίζω κατά πόσο ήταν αντικειμενικά τα κριτήρια της επιλογής τους. Σημασία έχει ότι έδωσαν σε μια ανησυχία των πολιτών φωνή.

Όσοι με εκφράζουν προσωπικά επειδή μοιραζόμαστε παρόμοιες απόψεις αλλά επειδή είμαστε και φίλοι το γνωρίζουν. Σε αρκετούς έχω εκφράσει την εκτίμηση μου είτε γραπτώς είτε προσωπικά. Και σε κάποιους θα ήθελα να πω να κοιτάξουν λίγο πέρα από τον χαβαλέ και την «δουλίτσα» τους και να ξεκινήσουν μετά την επίσκεψη τους στο Ευρωκοινοβούλιο να δραστηριοποιηθούν περισσότερο για τα ψηφιακά (και όχι μόνο) δικαιώματα ΜΑΣ.

Blogo-γραφία: amarkos.gr, magicasland.com, vrypan.net, oneiros.gr, greekgastronomer.com, adeligia.net, tsimitakis.wordpress.com, blog.cosmix.org, metablogging.gr, e-diva.eu, elawyer.blogspot.com, g700.blogspot.com, nylon.gr, voteforliberty.wordpress.com, pestaola.gr, nikosvasilakos.gr, proxeirotetradio.blogspot.com, blogs.hiveworks.com, arkoudos.com,  papanotas.wordpress.com,  neolaia.gr (αν δεν πρόλαβα να διαβάσω ακόμα όλα τα σχετικά posts ζήτω συγνώμη, αλλα αυτα πρόλαβα μέχρι στιγμής)

Σχετικά δημοσιεύματα στον τύπο e-tipos.gr, enet.gr και «Για τις ελευθερίες στο Διαδίκτυο» του Αστέρη Μασούρα (digitalrights.gr)