Tag: smile

A sure success

You do not need to worry. I am a big girl now. Ready to walk, to fly, to speak. It is not that I do not love you anymore. It is the opposite. I love you more than anything in the world. Especially when you are calm, closing your eyes just breathing. even when you are sleeping, your power influences the atmosphere. You are like an angel, but I know that you are not one. There are things, I would like to tell you straight into your eyes, but I will not, ’cause I know you are not strong enough to hear them. Maybe someday, somehow. Maybe in another life. Do not worry, I will be ok. I will be alright. It hurts deep inside, cause I have to lie to you that I do not feel. You know, I do not mean it.Since you are not reading what I am writing, if I do not send them to you, there is no need for me be afraid of writing down what I feel for you, is there?

I knew, I loved you before I met you. Loved you before I could imagine that you exist. Loved you because you are who you are, what you are, how you are. Loved you not to love me, but just to love you. Not expected anything from you. Feeling sad when you feel incomfortable. Feeling happy when you smile. You believe that I am something special. Let me tell you something: I am not. Not more or less than anyone else could be or is. The truth is that I will never forget you, will always love you. Because of all the things I understand through you, because of all the strong feelings you made me realize, because all of the moments that I thought you were from somewhere up above looking at me, protecting me. Damn, because I love you.

Παραμύθια τ’ Αυγούστου

Ένα πρωινό σε μια παραλία σε ένα μικρό νησάκι κάπου στο Αιγαίο, μια μικρή νεράιδα εκεί που παίζει με τα κύματα και τις ηλιαχτίδες του ηλίου κάτι σκεφτόταν, κάτι σκαρφίζονταν. Παιχνιδιάρα, τσακπινογραγαλιάρα όπως λέει και η μια φίλη της. Οπότε ζητά βοήθεια από τους φίλους της να της βρουν ένα τηλεφωνώ για να κάνει μια έκπληξη με προορισμό μια ψυχή κάπου στην Αυγουστιάτικη Αθήνα.

Δύσκολο πράμα την σήμερον ημέραν να πιάσεις γραμμή σε γνωστή  αλυσίδα ανθοπωλείων. Πήρε φωτιά το κινητό με την διαδικτυακή σύνδεση αργή σαν σαλιγκάρι. Βρέθηκε γειτονικό ανθοπωλείο να υποστηρίξει το εγχείρημα. Μόλις δόθηκε η παραγγελιά των λουλουδιών και το τι θα γράφει η συνοδευτική καρτούλα, ένα γέλιο ακούστηκε στην άλλη γραμμή και μια εκφώνηση:

-Καλό, καλό. Όμορφη σκέψη. Από που τηλεφωνείτε;

“Από την Τζιά “, απαντώ.

– Να’ σαι καλά, κορίτσι μου. Καλώς να φτάσουν.

Το ηλιοβασίλεμα το βράδυ της καλοκαιρινής έκπλήξης
Το ηλιοβασίλεμα το βράδυ της καλοκαιρινής έκπληξης

Το επόμενο βράδυ,  κουβεντούλα με καλό φίλο μου, που ήθελε να μάθει αν έστειλα ή δεν έστειλα τελικά λουλούδια.
– Για ξηγήσου τώρα….Που πηγαίνανε τα λουλούδια; Καταρχήν πήγανε; Αρέσανε;

* Πήγανε, φτάσανε σώα και άβλαβης. (Χαμόγελο)

– Προκάλεσες όμορφα συναισθήματα?

* Προκαλώ, προκαλώ αλλά δεν φτάνει πάντα αυτό. Πήγαν λοιπόν, πέντε λευκά τριαντάφυλλα σε κάποιον που δεν το περίμενε. Όχι, κόκκινα, μη παρεξηγηθούμε. Η συνοδευτική καρτούλα έγγραφε: “Λευκά όπως ο Λευκός Γάμος μας.  🙂 Χρόνια πολλά και με πολλά χαμόγελα.” Θυμάσαι την ιστορία με το αστείο του Λευκού Γάμου μου.

– Wow! Κάγκελο έμεινε;

* Δεν ξέρω αν έμεινε, να σου πω την αλήθεια. Φρόντισα να πάνε χθες μια μέρα πριν την γιορτή του.

– Αχα.

* Γύρω στις εννιά το βράδυ σκάει τηλέφωνο για να με ευχαριστήσει. Του κάνω “ Αύριο θα σου στείλω και το μήνυμα κατά παράδοση για χρόνια πολλά.

– Και;

* “Πήρες λευκά τριαντάφυλλα, αξίζεις κόκκινα. Έγινα αιτία για ένα χαμόγελο, αξίζεις την ευτυχία. Σου εύχομαι όλα όσα αξίζεις και κάτι παραπάνω,” λέει η μικρή νεράιδα και γίνεται ξανά αγέρας να φυσά διακριτικά πλάι σου. Το παραμυθάκι σου για την γιορτή σου γιατί όλοι μας χρειαζόμαστε ένα παραμύθι και λίγο μαγεία.”
Και τώρα πες μου αν έλιωσες;

– ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ! Τι αντίδραση είχαμε;

* Αντίδραση; Βεβαία, πολλά ευχαριστώ και χαμογελά.

– Προσπαθεί να το χωνέψει μάλλον. Τρέλα. Καλά, ήταν μοναδική κίνηση.

* Όπως και να έχει τον σκοπό μου να χαμογελάσει, τον πέτυχα. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Διασκέδασα τη διαδικασία. Μεταξύ μας, αν δεν θα ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν θα το έκανα. Του χρωστούσα ένα παραμύθι, ας πούμε. Έμπνευση αυτές τις μέρες σου λέω. Το έχω πει, ότι όταν μπορεί μια σκέψη σου να ζωγραφίσει ένα χαμογέλο,πιάνεις ένα κομμάτι ευτυχία. Εξάλλου, ποιος είπε ότι η πραγματική ζωή δεν γράφει τα πιο όμορφα παραμύθια;